Voor de eerste race dit jaar vertrokken we op donderdag middag al naar het circuit van Assen. Waar ook dit jaar weer een dag vooraf mogelijk was om vrij te rijden. Uiteraard maakten we van deze mogelijkheid gebruik. Foto Kees Siroo
Vrijdag ochtend toen we in de voor het eerst de baan op macht was het asfalt nog erg nat, met op sommige plekken een droge lijn. Om geen te grote risico´s te nemen hadden we besloten met volle regenbanden te vertrekken. Dit bleek geen slecht keus, echter gooide een slecht oppakkende motor roet in het eten. Ben na twee ronden dan ook de pitstraat ingereden. Het leek ons dan ook niet verstanding om door te rijden, maar dit eerst op te lossen. Had zelf ook geen zin om er een keer afgeworpen te worden door een high-sider. Toen we gingen zoeken wat de oorzaak was, kwamen we al snel een geknikte brandstofleiding tegen. Waardoor de motor met het gas opentrekken niet genoeg benzine kreeg.
Voor de tweede training besloten we met de tweede motor te gaan rijden, omdat deze na het trainen (in het warmere zuiden,) nog zeer snel gereviseerd was door onze tuner Jan Roelofs. En ook deze liep ook niet lekkerÉ. Maar met deze motor liep hij bijna over het gehele toerengebied beroerd. Gelijk natuurlijk ook weer gekeken op de brandstofleiding ook hier het probleem was, maar dat viel tegen en we konden zo snel niets vinden. Alles weer netjes opnieuw in elkaar gezet, liep de motor een heel stuk beter en we hoopten dat we het maar gevonden hadden.
En dus zijn we de derde en laatste training met deze motor gaan rijden. Voelde gelijk dat het goed was. Heb dus toch nog lekker kunnen rijden. Maar door de al veel gebruikte banden en de zeer koude asfalttemperatuur kwam ik nog zeker niet aan mijn persoonlijke ronderecord. Vrijdag avond de ÔtrainingskuipÕ eraf gehaald en de laatste hand aan de nieuwe stickers gelegd waren we ervoor zaterdag helemaal klaar voor.
Zaterdag om twaalf uur werd pas de eerste tijdtraining verreden. De eerste ronde lekker vertrokken kwam ik er achter dat de motor iets te koud werd en reed ik dus gelijk weer de pits in. Zodat er een strookje tape op de radiator bijgeplakt kon worden. Toen ik weer de baan opreed was er voor nog niemand in mijn buurt te zien. En kon ik dus lekker rustig mijn ronden rijden. Maar na een aantal ronden kom je dan toch tussen de echte langzamen van het veld en dan kun je het wel vergeten om een snelle tijd neer te zetten. Toen ik net achter zoÕn ÔlangzaamÕ groepje terecht kwam en rustig, dus zonder risico, wilde gaan inhalen komt Barry Veneman op zijn nieuwe Suzuki binnendoor bij de Ramshoek en wil nog gelijk iemand buitenom pakken, maar deze beslist juist op dit moment de pitstraat in te gaan. Barry kan geen kant meer op en ik zie hem zo de grindbak in verdwijnen. Gelukkig kwam hij pas na veel afremmen in het grind terecht. Even later kwam de Belg Koen Vleugels voorbij en kon ik bij hem aanpikken. Hij ging dan veel sneller als een week eerder op Val de Vienne. De tijden gingen snel omlaag en prachtige 8e tijd was het resultaat. Iedereen zat echter zeer dicht op elkaar en zo kon het nog van alles worden voor de tweede training.
In deze erg drukke (lees: 53 rijders) training kon ik mijn tijd met maar met een tiende verbeteren. Het leek wel of ze mij expres overal ophielden, maar ja de rest zal daar ook wel last van hebben gehad. Ik zakte hierdoor naar een 12e plaats, nog net op de 3e startrij.
Voor zondag stond er nog een warm-up op het programma. Deze tien minuten durende sessie, gebruikten we om een andere gearing uit te proberen, welke erg goed beviel. En lieten we deze dus voor de race zo zitten. En omdat ik lekker en vooral alleen heb gereden reed ik toch nog eventjes de 9e tijd.
De race over welke zelfs over zestien ronden werd verreden begon pas om vier uur. Deze keer was mijn start voor mijn doen redelijk, maar bij de eerste bocht kwam ik net in het gedrang zodat ik wat mensen langs moest laten. Maar bij de stekkenwal kon ik er net zoals altijd weer een paar terug pakken en de eerst keer kwam ik dan ook als 16e langs en iedere ronde steeg ik wel een plaatsje. Zat zo een paar ronden achter Marco Opheij, iedere keer als hij iemand pakte, pakte ik hem een paar bochten later. Zo reden we in een groep vechtend zo rond de 10e positie. Maar toen begon ik mijn onderarmen al te voelen en Stefan de Meulemeester kwam weer voorbij. De pijn in mijn onderarmen werd steeds erger zodat ik het groepje zelfs moest laten gaan. Het enige geluk was dat ik een vrij groot gat achter me had, maar Jeroen Turkstra op zijn nieuwe Honda, kwam steeds dichterbij. Maar de laatste ronde kon ik nog even aanzettenen wist vlak achter de Meulemeester te komen. Hierdoor finishte ik op de 13e plaats. Dezelfde positie als een jaar eerder, maar nu nog net geen halve minuut achter winnaar Veneman.
En om de problemen met mijn onderarmen op te lossen is er inmiddels alweer een afspraak gemaakt met de Geldropse Ôrace artsÕ Luiten.
De volgende race vindt alweer over twee weken plaats tijdens het paasweekend en dat dan ook weer eens op het circuit van Assen. (wel hopen dat het dan warmer is.) Hier zullen we starten in het bijprogramma van het WK Endurance, welke een 500km lange race gaan rijden.
