Racesport had mij voor dit jaar weer gevraagd of ik soms een column kon schrijven. Door de erg grote drukte van beide partijen heb ik er dit jaar nog niet eerder n weten te schrijven.
In deze column ga ik schrijven wat mijn bevindingen zijn van dit seizoen tot nu toe.
Dit jaar heb ik zoals velen al wel weten de overstap gemaakt van een Yamaha naar een Suzuki. Mede door een zeer mooie aanbieding van onze Suzuki dealer Jan van Sommeren en importeur Henk Salomons en ook de verleiding om met de snellere SuzukiÕs hoger in het ONK te kunnen komen.
Niet alleen bij ons team waren er veranderingen, de gehele ONK werd anders opgezet. Zo werden gelukkig de meest beroerde stratencircuits van de kalender verwijderd en kregen we daarvoor Oschersleben terug. Ergens vind ik toch wel jammer dat het circuit van Raalte ook van de kalender verdwenen is, maar ik kan nu wel zeggen dat ik de laatste race verreden op Raalte op het podium heb gestaan!
Verder kan ik wel zeggen dat ik er erg blij mee ben dat de Supersport nu twee manches per weekend rijd, welke ook nog eens langer zijn als de meeste van een jaar eerder. Zeker goed om zo meer ervaring op te doen en daarbij zijn EK of WK races ook lang en die kant zou ik toch het liefst heen willen. Als voordeel heb ik wel dat ik vaak erg netjes ben voor de banden, waardoor ik de laatste ronde nog de snelste tijd zou kunnen zetten en daarmee nog plaatsen zou kunnen winnen.
De eerste races op Assen van dit jaar begon ik ook erg lekker. Jammer genoeg reed ik lange tijd alleen. Ook de tweede race werd ik zesde echter nu met een spannend gevecht samen met Mile Pajic, die op zijn te snelle Kawasaki nog net na uitkomen van de GT eerder over de finish kwam. Hiermee stond ik toch al gelijk een gedeelde 4e plaats in de kampioensstand.
De race die erna kwam ging niet zoals gepland. Sommigen noemden het dan ook chaOss. Doordat wij dichtbij het circuit wonen (nog geen 15km) ben ik de week ervoor al regelmatig gaan kijken. En toen kreeg ik gelijk al het idee dat ze totaal vergeten waren dat er een race georganiseerd diende te worden. En toen we vrijdag avond al de vrachtwagen plaatsen (ja zondag pas begonnen de trainingen) leek het nog zeker niet op een circuit. En jawel toen we zondag voor het eerst de baan opgingen was er ook nog maar weinig veranderd. Met een opdrogende baan werd er begonnen. Ik had het niet echt naar mijn zin. Maar gelukkig waren er nog meer en er ontstond een rijders opstand. Verschillende rijders (vooral Supersport) gingen naar de wedstrijdleiding. Deze avond werd het circuit behoorlijk aangepast en de volgende dag zag het er een stuk beter uit. Toch waren er erg veel vertragingen en veel later begon de race. Toen het ook nog eens in de eerste chicane mis ging. Bas Winkel, die dit jaar erg snel start, stond een rij achter mij, maar in de eerste bocht zat hij al vlak achter me. Ik kon nog net hard genoeg remmen om de rijder voor me te ontwijken. Maar door het harmonica effect kon Bas niet meer genoeg remmen en ging via mijn zitje tegen de vlakte. Door het oliespoor wat hij achterliet kwam het niet meer goed en ook de tijd liep steeds verder uit. Uiteindelijk werd er zeer verstanding besloten niet meer verder te rijden.
Alweer een week later was het de beurt aan Hengelo. Nederlands mooiste stratenbaan. Hoewel ik deze baan toch wel erg mag haalde ik niet de resultaten die ik wilde behalen. De eerste race werd ik naar behoorlijk wat gevechten negende en de tweede werd ik door een aantal foutjes en een happerende versnellingsbak (niets mis met de Suzuki, ik ben gewoon iets te lomp) maar 13e.
We kregen nog steeds geen rust, want weer een week later gingen we naar het erg mooie circuit van Oschersleben. Hier had ik al twee keer eerder een races gereden voor het Duits kampioenschap (IDM). Ik had het dan ook erg naar mijn zin en met tropische temperaturen behaalde ik zesde plaats door alweer op het laatst ingehaald te worden door de Kawa van Pajic. De tweede race was ik gelijk al agressiever begonnen. Want al snel zat ik gelukkig een eind voor Pajic. Ik kwam in gevecht met Joan Veijer, Jarno vd Marel en Henk vd Lagemaat. Ik had niet veel moeite met volgen, maar inhalen bleek iets lastiger. Henk pakte ik door dat zijn motor soms leek te protesteren. Vd Marel remde ik er nog wel uit, maar dat was bij de erg laat remmende Veijer veel moeilijker. In de bochten begon hij me steeds meer op te houden, maar dat was net niet genoeg om erlangs te komen. Daardoor greep ik net iets meer dan een tiende naast het podium.
Om het nog wat lastiger te maken moesten we voor de vierde keer op rij het weekend erop weer naar Assen. Dit keer was het weer een lastiger factor. Waarbij ik de eerste race rustig aan begon, geen onverstandige keuze want zowel in de GT als in de Nationale bocht gingen er 2 groepjes van 2 onderuit. Wat even later de rode vlag opleverde. Voor de herstart koos ik achteraf bekeken, voor totaal verkeerde banden. En ik besloot na 7 ronden toen de motor op het rechte eind al begon te slingeren dat het wel heel verstandig was om binnen te komen. Mijn eerste nulscore van 2005. Race twee begon een stuk beter, want al snel had ik de vierde plaats in handen. Samen met weer vd Lagemaat en Veijer vochten we om de laatste podiumplaats. Jammer genoeg zou ik dit keer weer het gevecht verliezen en werd ik vijfde, maar wel weer in de buurt van het podium.
Toen kwam er een lange pauze voor het ONK. Opzich een slechte zaak, maar het werd nu wel mogelijk om wedstrijden in het buitenland te kunnen rijden. Hier maakten we dan ook gebruik van zo gingen we half juni naar het Duitste N_rnburgring, waar een race voor het IDM gehouden werd. Jammer genoeg werd er een top tien plaats door crash onmogelijk gemaakt. En begin Juli nam ik deel aan mijn eerste EK van dit seizoen op het circuit van Most in Tsjechie. Hier behaalde ik een erg nette 10e plaats en de eerste EK punten waren binnen.
Nog geen week later kregen we van de KNMV een erg leuk telefoontje. Ik kreeg de zogenaamde wildcard om deel te mogen nemen aan het WK Supersport in Assen. Na jaren lang hard werken nu dan de race waar alles om draait: Het WK. Toen begon pas alle ellende. Bij een WK race heb je uiteraard ook sneller materiaal nodig dan bij een gewone ONK race en daarbij heb je nog veel meer geld nodig om zelfs maar te mogen starten. Het begon dan ook met regel werk en contacten zoeken met mogelijke sponsoren. Dit bleek nog niet zo geheel gemakkelijk. Het snellere materiaal voor de motor was zo geregeld. In de tussentijd heb ik ook nog deelgenomen aan een race voor het EK Supersport in Schleiz waar ik op het prachtige stratencircuit een 4e plaats behaalde. En daardoor opklom naar een 13e plaats in de tussenstand. Ben overigens de enige Suzuki met punten in het EK. Verder kwamen we op elke buitenlandse trip elke keer weer Mile Pajic tegen!
Naarmate de WK in Assen dichterbij kwam, kwam ook het budget steeds beter rond. En konden we ons klaar maken voor mijn eerste WK race. Dinsdags en woensdag werd het nog erg druk. Stickers maken van de nieuwe sponsoren, andere startnummers en stickers om onze wielen te merken. Daarbij moest er nog een blok ingebouwd en ingelopen worden. Woensdag ochtend snel n kant van de motor bestickerd en in de prachtige zon nog gauw wat fotoÕs gemaakt. Waarna het inpakken begon en om vier uur Õs middags werd de snelle DAF weer gestart met eindbestemming Assen! Pa en Ma in de vrachtwagen en ik samen met mÕn zusje met de bus nog eerst langs Putten waar nog een aggregaat opgehaald diende te worden. Precies tegelijk kwamen we op het circuit aan. Waarna om 7uur de tent opgebouwd werd op het bijna allermooiste plekkje van het rennerkwartier met uitzicht op de bekende Strubben bocht. Wie dit weekend alles wil volgen kan uiteraard naar Assen komen of kijken op mijn website www.allardracing.com voor het laatste nieuws, waar ik iedere avond een verslagje plaats.
