Nadat er jaren lang over gepraat was konden we dit jaar dan eindelijk echt op het nieuwe circuit van Oss rijden. Omdat het circuit voor iedereen nieuw was, zou dat nog wel eens voor verrassingen kunnen zorgen. Omdat dit toch mijn thuisrace is zorgden we dat we er op tijd waren en stonden vrijdag avond dan ook al mooi vooraan.
Zondag ochtend zou de eerste training om half twaalf starten, maar doordat de baan nog niet volledig af was liep het zelfs totaal twee uur uit (Het blijven natuurlijk Brabanders). En om half twee konden we dan eindelijk de baan op. We waren lekker op tijd naar de baan vertrokken waar we de motor weer op bandenwarmers hadden gezet. Ik vertrok zelfs als eerste. Een aantal ronden bleef dat ook zo. Ik dacht even dat ik zelfs de enige op de baan was, maar toen kwamen Ron van Steenbergen en Jan Hanson voorbij. En kon ik gelijk weer van hun leren. De rondetijden zakten toen ook erg snel. Jammer genoeg ging eerst van Steenbergen en toen Hanson ook de pitstraat binnen. Daardoor was ik dus weer op mezelf aangewezen. Toch wist ik mijn tijd nog wel wat te verbeteren. Met nog een paar minuten te gaan had ik nog de 5e tijd, maar de laatste ronde gingen er nog gauw een paar man onder waardoor ik terugzakte naar een 9e tijd. Ik was dan ook een beetje teleurgesteld, maar toch had ik het gevoel dat ik lekker gereden had en wist ik zeker dat het de tweede training sneller kon.
Nadat we de tegen onze verwachting de gearing toch nog korter konden zetten, waren we weer klaar voor de tweede en laatste tijdtraining, welke zelfs dertig minuten zou duren. Jammer genoeg had het mooie zonnige weer plaats moeten maken voor een erg donker en regenachtig wolkendek. Toen we dan eindelijk weer (nog steeds twee uur uitlopend) de baan op mochten was het asfalt bijna geheel droog. Omdat de banden goed warm waren wilde ik zo snel mogelijk hard gaan. Net zoals de vorige training stonden wij ook nu weer vooraan. Na twee ronden met de beide de Veijer´s, besloot ik dat het harder kon en ging hen voorbij. Inmiddels had Arie Vos zich ook aangemeld en kwam mij voorbij. Ik volgde hem een ronde lang tot met het aanremmen van n van de vier(!) chicanes hij zijn voorwiel blokkeerde en hij kon een aanvaring met een ´broodje´ niet vermijden. Samen vlogen Arie en motor door de lucht en vielen hard op het asfalt. Ik kon er gelukkig langs en reed door. Tot een 20 seconden later overal de rode vlag tevoorschijn kwam. Hiermee had Arie zelfs de primeur door als eerste op de nieuwe baan in Oss te vallenÉÉ
Gelukkig was Arie bijna al eerder terug als ons in de pitstraat en ook de baan was zo weer schoon, maar inmiddels was het wel gaan regenen en een snellere tijd zetten was onmogelijk. Om nog wat ervaring op regenbanden op te doen besloten we toch met de ´regenfiets´ te gaan rijden. En net zoals anders had ik het in de regen weer naar mijn zin. Alleen Hanson liet het hele veld nog eventjes zien dat het nog harder kon.
Maandag ochtend was er nog een erg lange warm-up en deze zelfs over een erg lange twintig minuten. Net zoals de dag ervoor was het nu ook niet volledig droog, met op sommige plekken nog een nat spoor, wat soms wel erg spannende momenten opleverde.
Voor de race begon was er nog verrassing, de twee Suzuki rijders welke deel hadden genomen aan de ronde voor het WK Supersport afgelopen zondag mochten maandag na alleen het rijden van warm-up zomaar vertrekken vanaf de 7 en 8e startplaats. Hierdoor werd ik zomaar nog een rij naar achteren geplaatst en stond zo 11e.
Jammer genoeg verliep deze start niet zoals ik ze eerder dit seizoen had. 13e bij de eerste bocht. Doordat het erg druk en rommelig was liep het niet helemaal goed en kwam ik in aanvaring met de Bert Vos waardoor ik genoodzaakt was om de eerste chicane af te snijden en het mooie kunstgras te moeten doorkruisen. Maar al in de eerste ronde wist ik een paar plekken terug te pakken en kwam ik al als 10e de eerste keer langs. Een aantal ronden lang waren we met vier man in gevecht om de 9e plaats, maar dit verliep niet zoals ik dat gewild had en zakte ik terug naar de 12e plaats. Iedere keer de bochten uit won Joan de Veijer terrein, maar in de bochten zelf hield hij me op. Hier maakten de rijders achter me gebruik van en kwamen ze met twee sterk voorbij. Toen ik net op een 12e plaats rond reed viel de rode vlag. Nadat Harry van Beek een highsider maakte konden van Steenbergen en Swen van Ahnendorp hem niet meer ontwijken en gingen ook mee onderuit. Jammer genoeg voor laatst genoemden konden zei niet meer deelnemen aan de tweede deel van de race. Na de herstart zat ik meer in gevecht met rijders waar ik in Eemshaven mee in gevecht was. Vechtend om een 7e positie. Totdat ik hen niet meer kon volgen. Ik deed echt mijn best en kon me echt niet voorstellen dat zij nog wel harder in konden sturen dan ik al deed. Ook in de chicanes was ik de motor een aantal keer bijna kwijt. Maar het ingaan van de voorlaatste ronde op het lange rechte eind wilde ik gaan remmen, maar leek hij te blokkeren. Rem los en weer proberen, maar hij deed steeds vreemderÉÉ Koppeling in en maar hopen dat ik bleef zitten. De motor remde erg hard af en gelukkig kon ik naast de chicane rechtdoor, waarna ik hem zo snel mogelijk in de berm parkeerde. Toen ik naar het voorwiel keek zag ik gelijk dat de voorband helemaal leeg was !!!!
Toen zo snel mogelijk in veiligheid zien te komen. Race afgelopen!!!! Het bleek een gescheurd ventiel te zijn, waar waarschijnlijk al ronden lang lucht uit ontsnapte.
Hierdoor liep ik al mijn tweede nul score op. Erg frustrerend maar we moeten vooruit blijven kijken. Daarom zullen we weer gemotiveerd aanwezig zijn tijdens de volgende race op het circuit van Raalte.
Allard
