Zaterdag 25 juni 2005, de grote dag, de dag van de 75e Dutch TT in Assen. Ontzettend vroeg eruit om op tijd aan de baan te zijn om onszelf te garanderen van een mooi plekje op het talud, dat is ons motto voor vandaag, zoals ieder jaar. Een lange dag met motorsport van de bovenste plank staat op ons te wachten.
Ik ben de avond daarvoor, na de trainingen, al om 22.30 uur naar bed toegegaan, omdat mijn wekker om 03.30 uur alweer zal aflopen. Een kort nachtje dus. Zo rond 22.45 uur gaat echter de telefoon nog. Het is mijn oom, die vertelt dat hij een klein probleempje heeft met zijn motor en daardoor morgen bij iemand anders achterop zal moeten. Geen probleem, want we zijn toch met zat motoren morgenvroeg. Daarna val ik vrij snel in slaap en als midden in de nacht de wekker gaat, heb ik er weinig moeite mee om wakker te worden, de grote dag is namelijk aangebroken!
In huis is het nog steeds warm door de hoge temperaturen van de afgelopen dagen en ik ga direct even naar buiten toe om te kijken naar het weer van dat moment, omdat de mensen van het weer niet zulk goed weer voor de zaterdagochtend voorspeld hebben; regen, onweer en zelfs hagel! Vlak voor ons vertrek om 04.00 uur is het echter nog kurkdroog en erg koud is het ook niet. Prima weer dus.
Vervolgens naar mijn oom, die dus een paar honderd meter verderop woont aan het Ommerkanaal, waar we met zÕn allen tussen 04.00 uur en 04.15 uur met elkaar afgesproken hebben. We zijn natuurlijk weer de eersten, netjes op tijd zoals we zijn, maar even later volgen ook al mijn neef en twee kameraden van hem op hun motoren. Dan beleven we direct al het meest hilarische moment van de dag, later kunnen we er pas echt om lachen, want eerst is het even behoorlijk schrikken. Een kameraad van mijn neef wil zijn motor keren en daarbij gaat hij door zijn knie, waar hij overigens al langere tijd last van heeft. Hij kan zijn motor niet meer overeind houden, maar in een poging om hierin toch te slagen, draait hij per ongeluk aan het gas, dat vervolgens blijft hangen. Als de motor eenmaal plat op de grond ligt, begint deze in n keer als een gek rondjes te draaien, omdat hij nog in de versnelling staat. De kameraad van mijn neef weet nog net op tijd weg te kruipen, terwijl de motor gewoon door blijft gaan met draaien. Hoe moeten we hem laten stoppen hiermee? Je kunt hem niet zomaar tegenhouden, want hij gaat als een gek in de rondte. Op een gegeven moment draait de machine uit zichzelf iets langzamer en mijn neef ziet kans de motor even aan de achterkant, waar een tas op zit bevestigd, vast te pakken, waardoor het draaien van de motor opnieuw iets wordt afgeremd, zodat ze de motor, die inmiddels misschien wel 25 keer heeft rondgedraaid, uiteindelijk daadwerkelijk weer kunnen laten stoppen met draaien. Wat een actie, terwijl de dag nog moet beginnen. De motor, een BMW met een boxer-motor zoals vanouds, heeft gelukkig weinig schade. Je moet echt goed kijken om te kunnen zien op welk punt de machine contact heeft gemaakt met de grond tijdens het draaien, waar nu een lichte beschadiging is ontstaan. Vervolgens wordt de motor weer gestart en hij loopt nog steeds als een zonnetje. Na dit hilarische moment kunnen we dan eindelijk met zÕn achten vertrekken. Mijn oom achterop de BMW, achterop de twee andere motoren hebben twee andere neven van mij plaatsgenomen en ik zit zoals gewoonlijk bij mijn pa achterop.
Op de weg is het nog lekker rustig en om 04.45 uur arriveren we aan de rand van het TT-circuit, waar de hekken naar de parkeerplaats nog dicht zitten. Even later worden deze los gedaan en als de eerste motorrijders rijden we naar de parkeerplaats. Vervolgens naar de baan om een plekje op het staantalud te bemachtigen, wat geen probleem is, omdat we dus tot de eersten van de dag behoren. Als we achter de nieuwe Geert-Timmer-tribune lopen, voelen we echter alweer de eerste regendruppels. Is het dus de zaterdag van de TT, krijg je dit weer, wat ons de laatste jaren al zo vaak is overkomen. We lopen echter maar snel door op zoek naar een mooie plek. Het wordt uiteindelijk Hoge Heide, ongeveer dezelfde plek als vorig jaar, waar we een prachtig plekje hebben bovenaan het talud en waar we tevens een prachtig zicht op de baan hebben. We kunnen hiervandaan namelijk de hele Zuidlus van het circuit zien. We installeren ons hier en we bakenen onze plek af met een stuk plastic, die we direct al nodig hebben, want het begint harder te regenen. Over elkaar heen liggend, proberen we ons droog te houden onder het plastic en tot overmaat van ramp begint het ook nog te onweren.
We zijn vervolgens al gauw een uur verder als het iets zachter gaat regenen en we niet meer onder het plastic hoeven te liggen. Helemaal droog is het echter nog niet en dat zal ook nog wel even zo blijven. De baan is nat en in de tussentijd hebben steeds meer mensen zich gevestigd op het talud.
Na ruim drie uur wachten, is het dan eindelijk zover. Er komen weer motoren in de baan. Het begint met de warm-up van het EK 250cc, die wordt gevolgd door de warm-up van de drie GP-klassen, die allemaal op een natte baan worden verreden. Het is echter gestopt met regenen en op de baan heeft zich na afloop van deze warm-up-sessies al duidelijk een droog spoor voorgedaan.
Als het tijd is voor de eerste race, de race voor de BMW Powercup, is de baan weer helemaal droog en we nemen aan, dat we het slechtste weer nu gehad hebben, omdat men voor later op de dag beter weer heeft voorspeld. Ondertussen wordt er door ons al heel wat afgelachen op het talud, zoals ieder jaar weer het geval is. Bij diezelfde BMW Powercup zien we de Fransman Giabbani winnen.
Daarna is het de beurt aan de GP250. Het talud zit goed vol, terwijl het er eerst nog even op leek, dat er wel eens niet zoveel volk zou kunnen zijn als andere jaren. De lege plekken zijn echter goed opgevuld, waardoor de opkomst van het publiek ons alsnog niet tegenvalt. Het weer is prima, wat ook de hele dag verder zo blijft, en in de GP250-race zien we een prachtig gevecht om de overwinning tussen Lorenzo, Porto en Pedrosa, wat uiteindelijk in het voordeel van Porto wordt beslist, en ook daarachter is gedurende de race een vel duel gaande om de posities vier tot en met negen. Een zeer spannende wedstrijd dus!
Tussen de diverse wedstrijden door is het voor ons vaste prik om ons om te draaien om naar achteren te kijken om te zien wat er allemaal voor mensen achter het talud langs lopen. Dat kan prima, omdat we dus bovenaan het talud zitten, waarvoor je dus wel vroeg je bed uit moet.
In de MotoGP-race zien we Rossi zijn zesde overwinning van het seizoen boeken, iets waar ik als Rossi-fan dus zeer blij mee ben. Duidelijk is te merken, dat het hier om het koningsnummer van de motorsport gaat, want gedurende de race loopt er bijna niemand meer achter het talud langs en een ieder heeft reeds geprobeerd vlak voor de wedstrijd nog een plekje te bemachtigen om iets van de race te zien. Na de race is het echter een hele grote massa, die al weer naar huis toe gaat (ideale gelegenheid voor ons om weer achterom te kijken), terwijl er nog twee races te rijden zijn, waaronder de GP125-race.
Deze race bij de 125ccÕs blijkt uiteindelijk de meest spannende race van de dag te worden, als acht man lange tijd strijden om de overwinning. Drie dik rijden de coureurs naast elkaar over de baan, waarbij je je regelmatig afvraagt hoe dat allemaal goed kan gaan. Toch gaat het ook voor een aantal rijders uit deze kopgroep alsnog wel mis en het is uiteindelijk Talmacsi, die aan het langste eind trekt door met de overwinning aan de haal te gaan. Wat een schitterende wedstrijd!
Daarna gaat opnieuw een grote massa naar huis en dan ontstaan er toch echt grote lege plekken op het talud. Wij blijven echter gewoon zitten, want wij willen ook de race voor het EK 250cc zien, waar we Patrick Lakerveld uiteindelijk een prachtige tweede plek zien pakken.
Dan is het echter ook voor ons tijd om naar huis te gaan, want de 75e Dutch TT zit erop. De tassen met frisdrankflessen, gehaktballen, worstjes en snoep zijn grotendeels leeg, waardoor we niet meer met een zware tas hoeven te sjouwen. Dan blijkt dat er toch ook nog een grote groep mensen tot het laatst is blijven zitten, want op weg naar de parkeerplaats is het nog steeds ontzettend druk op het weggetje achter het talud en de tribunes. Op de parkeerplaats maken we ons klaar voor de rit naar huis en direct blijkt al, dat we vrij gemakkelijk het TT-terrein kunnen verlaten. Vorig jaar kostte het ons misschien wel anderhalf uur om van de parkeerplaats de snelweg op te geraken, waarbij het ook nog eens zo enorm warm was, maar nu zitten we na zoÕn tien minuutjes al op de A28. Ook hier stroomt het redelijk goed door, als we ons wel even beseffen, dat dit de meest drukke dag van het jaar op deze snelweg is. We komen geen enkele keer stil te staan en op sommige plekken lijkt het erop alsof het helemaal geen TT is geweest, omdat we op bepaalde stukjes een snelheid kunnen bereiken van tegen de 100 kilometer per uur aan. Ik vind deze terugweg overigens altijd prachtig. Bij de viaducten staan massaÕs mensen, die kijken naar al die autoÕs en motoren en ook in deze autoÕs zelf, waar wij met onze motoren tussendoor rijden, wordt er druk naar al die racemonsters voor op de straat gekeken. De terugweg op zich is daarmee ook een ware happening.
Na ik schat zoÕn anderhalf uur op de motor te hebben gezeten, komen we weer aan in Dedemsvaart, onze thuishaven. Bij mijn oom stoppen we, waar we nog even wat drinken en waar we het nog even met elkaar hebben over deze enerverende dag. Feit is echter, dat de TT erop zit en dat we weer een jaar moeten wachten. Gelukkig hebben we in september nog het WK Superbike in Assen en bovendien moet het ONK-circus hier ook nog een keer in actie komen. Wel komen we tot de conclusie, dat het drie fantastische dagen zijn geweest met prachtige motorsport en geweldig weer. Een TT om niet zomaar te vergeten!
Tekst: Asse Klein, [email protected]
