Met het volledige team streek afgelopen weekend weer neer op het Groningse stratencircuit van Tolbert. Vanaf het eerste seizoen in de Junior Cup in 2001 is dit alweer de vijfde keer dat ik hier een race rijd. Echter op het laatste moment ging het bijna niet door, want door de vele regenval de week ervoor was het bestaande rennerskwartier veranderd in een modderpoel en voor de vele vrachtwagens een onbereikbaar gebied. Hierdoor stonden ook wij buiten de baan langs de weg. Maar gelukkig als n van de weinige konden wij wel onze tent aan de vrachtwagen opbouwen.
´s Avonds nog een rondje gemaakt over het ´andere´ rennerskwartier aan de andere kant van het circuit. Hierdoor was er jammer genoeg een stuk minder gezellige sfeer als anders op de stratenbanen.
Zaterdag waren er twee trainingen van elk meer dan twintig minuten en met een rondetijd dicht tegen de n minuut resulteert gelijk in een hoop aantal ronden training. De eerste training begon ik daarom rustig aan zonder enige risico´s en liet rustig de rondetijden zakken. De gehele training ging het lekker, tot het ingaan van de laatste minuten werd ik jammer genoeg opgehouden door een iets langzamere rijder en was ik net niet brutaal genoeg om hem ertussen te gooien. Een 12e tijd was het gevolg, waar ik zelf niet echt mee tevreden was. Gelukkig bleek de vorig jaar gevonden gearing nog steeds ideaal. Voor de tweede training werd nog een nieuw setje banden gemonteerd, nieuwe rem olie en remblokken en alles was er weer klaar voor. Als n van de eerste vertrok ik de baan op. Een aantal ronden had ik wel nodig om de remmen in te remmen. Maar toen ik weer goed gevoel had ging het snel lekker. Niet veel later had ik dan gelukkig vrij baan voor me. De tijden zakten dan ook hard onder de tijden van de eerste training, maar na al acht tienden van een seconde harder te hebben en ging remmen vanaf het lange rechte eind, leek het alsof ik mijn voorwiel blokkeerde. Iets de rem lossen en weer knijpen echter het gevoel bleef. Het leek bijna op hetzelfde als de lekke voorband in Oss. Echter stilstaand kon ik niets merken en reed ik weer verder. Tot het remmen naar de volgende bocht waarbij het leek alsof ik vol op de achterrem stond. Snel de pits in waar er gelijk een rare rammel uit het blok kwam. Snel werd besloten met de andere motor te vertrekken. Jammer genoeg stond deze op gebruikte banden en wilde ik niet een te groot risico nemen, n kapotte motor leek me wel meer dan genoeg. Ik moest gewoon lekker met de ÔtweedeÕ motor gaan rijden. Daardoor zakte ik nog een plaatsje zodat ik zondags vanaf de dertiende positie moest starten, helemaal op de vijfde startrij.
Zondag ochtend nog een korte warming-up. Hierin reed ik gelijk dezelfde tijden als in de trainingen, welke groot vertrouwen voor de race opleverde.
Om kwart over drie was het dan eindelijk zover. Samen met het magere startveld (21 rijders) wachtten we op het rode licht. En toen deze weer uitging was de rust over. Niet geweldig vertrok ik naar de eerste bocht. Gelukkig kon ik hier weer wat plaatsen goed maken en naar achteren ging ik de Honda van Ron van Steenbergen voorbij. Hierdoor kwam ik als 11e de eerste keer langs start-finish. In de tweede ronde verremde Rene Winkel zich volledig en in mijn oog hoeken zag ik hem nog rustig onderuit gaan. Twee ronden later op precies de zelfde plaats als Rene gingen Jan Hanson en Jarno Janssen onderuit waardoor ik 8e lag. Er ontstond een groepje vechtend om de 5e tot en met de 10e positie. Eventjes had ik zelfs de zevende plaats in handen voor Joan Veijer, maar door de agressievere rijstijl van Joan, lag ik een bocht later alweer op de achtste positie. Terwijl ik bleef aandringen bij Joan had ondertussen Marco Opheij alweer de aanval op mij geopend. Ook de steeds sterker wordende van Steenbergen kwam met een uitrem actie voorbij. Welke twee verder door de groep naar voren gingen. Gelukkig wist ik in de voorlaatste ronde nog van de 10e een 9e positie te maken door Harry van Beek te pakken. En kwam ik weer strak achter Joan. Echter door het erg goede remwerk kon ik er niet risicoloos erlangs komen. Liggend op een negende plaats kwam ik dan ook over de finishlijn.
Hoewel ik dus ´maar´ negende werd lag ik nog geen 2,5 seconde achter de nummer vier. Jammer genoeg zaten er nog zo veel tussen,ÉÉ maar het was een mooie en eerlijke strijd en dat zegt toch wel wat over de steeds sterker wordende concurrentie in de Supersport. Ook wilde ik niet teveel risico´s nemen met de race om het Europees kampioenschap in het vooruitzicht.
Hiermee heb ik mijn 8e positie in de tussenstand verstevigd. Echter eerst komend weekend weer het EK Supersport op Assen als bijprogramma van het WK Superbike, waarbij we uitaard weer op de lange baan mogen rijdenÉ.
Maar hoe dat afloopt lezen jullie uiteraard weer hier.
