Soms slaagt een coureur er gedurende het seizoen in tijdens bijna alle wedstrijden te domineren. Een goed voorbeeld daarvan was bijvoorbeeld Giacomo Agostini die met name eind jaren ’60 bijna niet te kloppen was binnen de zwaarste klassen van dat moment. In diezelfde periode, 1969 wel te verstaan, slaagde de Brit Dave Simmonds er bij de achtsteliters in op een soortgelijke manier de titel te pakken door maar liefst acht van de elf races, meetellend voor het wereldkampioenschap, op zijn naam te schrijven.
Foto: Dave Simmonds in 1970 met de 125cc Kawasaki, voorzien van het nummer 1 als teken van het feit dat de Brit het jaar daarvoor de titel heeft weten te pakken.
Het wereldkampioenschap 125cc telt in 1969 dus elf races en de eerste GP wordt dat jaar verreden in Spanje op het circuit van Jarama. Aldaar is het Cees van Dongen die met zijn Suzuki de overwinning weet te pakken, terwijl Simmonds op datzelfde circuit van Jarama niet aanwezig is, omdat de renstal van Kawasaki op dat moment de financiën nog niet helemaal rond heeft weten te krijgen voor een tocht naar Spanje.
Tijdens de daaropvolgende GP in West-Duitsland op het circuit van Hockenheim slaagt Simmonds er echter in zijn eerste overwinning van het seizoen, en tevens uit zijn carrière, te boeken, terwijl hij tijdens de derde GP van het jaar, de GP van Frankrijk, genoegen moet nemen met de tweede plaats, want op het circuit van Le Mans is het de Fransman Jean Auréal die zijn thuiswedstrijd weet te winnen.
Na de GP van Frankrijk is het vervolgens één en al Simmonds dat de klok slaat. De Brit slaagt er namelijk in op rij de GP’s van Groot Brittannië, Nederland, België, Oost-Duitsland, Tsjechoslowakije, Finland en Italië op zijn naam te schrijven.
De laatste race van het seizoen, die in Joegoslavië, moet Simmonds uiteindelijk laten aan de Duitser Dieter Braun, alwaar Simmonds zelf opnieuw beslag weet te leggen op een tweede positie.
Van de elf resultaten worden aan het eind van het seizoen uiteindelijk de zes beste resultaten per coureur bij elkaar opgeteld en op basis daarvan wordt de eindstand in het kampioenschap bepaald. Voor Simmonds betekent dit logischerwijze dat hij zes overwinningen overhoudt, waarmee de wereldtitel voor hem een feit is. Ondanks het overblijven van slechts de zes beste resultaten is het verschil in de eindstand met de concurrentie nog steeds enorm groot. Gedurende het seizoen hebben namelijk vele verschillende coureurs het erepodium mogen betreden, vaak dus al tweede of als derde, waarbij geen enkele coureur er echter in geslaagd is echt constant te presteren over het gehele seizoen (alleen voor Simmonds betekent het hanteren van slechts de zes beste resultaten dan ook het inleveren van punten, want alle overige coureurs zijn er in 1969 namelijk niet in geslaagd gedurende meer dan zes GP’s punten te pakken). De eindstand ziet er daardoor aan het eind van het jaar dan ook als volgt uit:
Eindstand WK 125cc 1969:
1e Dave Simmonds (GBR) Kawasaki, 90 punten
2e Dieter Braun (DUI) Suzuki, 59 punten
3e Cees van Dongen (NED) Suzuki, 51 punten
Naast het feit dat het voor Simmonds zijn eerste wereldtitel is, is het tevens het eerste kampioenschap dat binnengehaald wordt door de renstal van Kawasaki die ook in de jaren 1967 en 1968 al met Simmonds actief was in een aantal klassen voor het wereldkampioenschap, waaronder bij de 125cc’s, waarbij de renstal het tot op dat moment echter nog zonder een enkele overwinning had moeten stellen.
Overigens staat Simmonds in 1969 tevens aan de start in de 250- en de 350cc klasse met een Kawasaki alleen blijven hierbij de echte uit het oog springende resultaten uit.
In 1970 staat Simmonds vervolgens opnieuw met de Kawasaki aan het vertrek bij de 125cc’s om zijn wereldtitel te verdedigen. Daar slaagt hij dat seizoen echter niet in, want het is Braun die dat jaar wel de titel bij de achtsteliters voor zich op weet te eisen aan boord van zijn Suzuki. Wel weet Simmonds in 1970 nog één GP bij de 125cc’s te winnen, namelijk die van Finland op het circuit van Imatra, en aan het eind van het seizoen vinden we hem terug op een vierde plek in de eindstand voor het WK 125cc.
In datzelfde 1970 verschijnt Kawasaki ook voor het eerst aan de start in het wereldkampioenschap bij de 500cc’s, met Simmonds als één van haar coureurs. De Brit weet dat jaar echter nog geen echte opmerkelijke prestaties neer te zetten met de halveliter-machine.
Ook in 1971 en 1972 staat Simmonds zowel in de 125- als de 500cc klasse aan de start met een Kawasaki. In beide categorieën slaagt de Brit er in 1971 in één overwinning te pakken, waarmee zijn aantal zege’s in totaal op elf komt te staan. Wereldtitels worden er in die jaren door Simmonds echter niet meer geboekt.
Aan het eind van het seizoen 1972 raakt Simmonds betrokken bij een ongeval op de paddock van de zogenaamde ‘Grote Prijs van Parijs’, waarbij hij uiteindelijk helaas de dag erop overlijdt aan zijn verwondingen. Simmonds zal echter wel altijd de man blijven die de renstal van Kawasaki haar eerste grote successen wist te bezorgen.
Erelijst van Dave Simmonds:
11 overwinningen
1 wereldtitel
1966:
50cc: geen overwinningen, 13e in de eindstand
350cc: geen overwinningen, 23e in de eindstand
1967:
125cc: geen overwinningen, 7e in de eindstand
250cc: geen overwinningen, 10e in de eindstand
1968:
125cc: geen overwinningen, 14e in de eindstand
350cc: geen overwinningen, 18e in de eindstand
1969:
125cc: acht overwinningen, 1e in de eindstand
250cc: geen overwinningen, 31e in de eindstand
350cc: geen overwinningen, 40e in de eindstand
1970:
125cc: één overwinning, 4e in de eindstand
500cc: geen overwinningen, 20e in de eindstand
1971:
125cc: &eacu
te;én overwinning, 6e in de eindstand
500cc: één overwinning, 4e in de eindstand
1972:
125cc: geen overwinningen, 6e in de eindstand
500cc: geen overwinningen, 7e in de eindstand
Bron foto: www.kakeh.com
