Op donderdag 3 juli 2025 werd de motorsportwereld opgeschrikt door het overlijden van het 20-jarige Spaanse wegracetalent Borja Gómez. Gómez, een talent dat nog niet volledig tot bloei was gekomen, ondanks een nationale Spaanse Supersport-titel in 2021, een tweede plaats in het Spaanse Superbike-kampioenschap een jaar later en vijftien starts in het Moto2-wereldkampioenschap. In 2024 kwam hij in beeld bij Honda en deze winter verving hij de geblesseerde Iker Lecuona tijdens WorldSBK-tests. Hij kwam dat seizoen ook uit met een CBR in zowel het ESBK als de JuniorGP Stock 600.
Het was in die laatste categorie dat Borja Gómez om het leven kwam tijdens de eerste dag van het derde FIM JuniorGP raceweekend van het seizoen op Magny-Cours. Het betrof het FIM JuniorGP-debuut op het Franse circuit, al jarenlang een vaste stop op de WorldSBK-kalender, waar ook historische momenten plaatsvonden, zoals de bloedstollende seizoensfinale van 2012 waarin Max Biaggi met slechts een halve punt wereldkampioen werd.
De geruchten die na het ongeluk van Gómez rondgingen, waren dan ook opzienbarend: grove organisatorische nalatigheid, een tekort aan marshals, trage hulpverlening en coureurs die hun gevallen collega’s zelf moesten helpen. Een surrealistisch en schrijnend scenario.
Het Italiaanse www.yellowflagtalks.com besloot de kwestie bij de bron aan te pakken en sprak met Filippo Fuligni, die betrokken was bij het incident en bij Gómez bleef tijdens de lange – en uiteindelijk vruchteloze – wachttijd op hulp. Fuligni, 26 jaar en al meer dan een decennium actief in zowel nationale als internationale competities, is één van de huidige topcoureurs in de JuniorGP Stock 600 categorie. Samen reconstrueerde men het dramatische voorval tot in detail.
Lees ook: Borja Gómez (20) overleden na crash in Magny-Cours
In goed onderling overleg met het Italiaanse medium delen wij het interview en publiceren wij de tekst vertaald in het Nederlands.
Filippo, om te beginnen” wie was er die donderdag verantwoordelijk voor de sportieve activiteiten?
“De sessies op donderdag in het FIM JuniorGP zijn privé vrije trainingen, betaald door het team of de rijder rechtstreeks aan het circuit. Maar deze sessies staan wél op het officiële FIM JuniorGP-weekendschema, dat we downloaden van de officiële website. Dus ook al wordt het niet rechtstreeks door het FIM JuniorGP beheerd, ben je daar toch in het kader van het evenement, niet op eigen houtje. Dat geldt voor elk raceweekend. De FIM JuniorGP-organisatie (Dorna) wast op dat punt een beetje de handen in onschuld.”
Vertel vrijuit wat er precies is gebeurd
“Donderdag waren er twee vrije trainingen van veertig minuten gepland. Tijdens de eerste, zo’n zeven minuten na de start, waren we twee à drie ronden onderweg. De omstandigheden waren perfect: droog, 23 graden. Bij het uitkomen van bocht 5 (Adelaide) kreeg Alberto Garcia – teamgenoot van Borja – te maken met een technisch probleem en verloor hij vloeistof, waarschijnlijk water vermengd met olie. Hij reed door tot bocht 9, waar zijn motor werd opgepikt. Twee coureurs achter hem passeerden de lijn met vloeistof en één van hen hield het maar net overeind.
Daarna kwam Borja aanrijden en ging onderuit bij het aanremmen van de Nürburgring-chicane. Een typische lowside – geen zware crash. Dat was rond 12:07. Hij stond op en rende richting de bandenstapels, vermoedelijk – mijn interpretatie – omdat hij aanvoelde dat er iets mis was. Zo’n crash in ronde drie is vreemd voor een ervaren rijder als hij. Er was geen vlag of waarschuwingslicht zichtbaar en er stond slechts één marshal, die hem niet hielp.
22 seconden later crashte Joan Santos. Wat gebeurde er in die tussentijd? Borja wachtte even, maar omdat niemand hem hielp en de drie volgende coureurs niet crashten (zij reden net buiten de vloeistof), liep hij zelf terug naar zijn motor. Zijn enige fout was misschien dat hij zijn rug naar de baan keerde. Daardoor zag hij Santos niet aankomen.”
Dus Santos kwam aanrijden zonder dat er enige vorm van een waarschuwing was?
“Precies. Hij trof geen enkele vlag of signaal, ondanks dat Borja al 22 seconden eerder was gevallen. En 22 seconden is een eeuwigheid in onze wereld.”
Verschillende marshals vertelden ons dat ze bij gevaar meteen de gele vlag moeten tonen
“Ik zei hetzelfde tegen de politie. Dit is zeer ernstig. Alles wat is gebeurd, had voorkomen kunnen worden. Op dat deel van het circuit was er slechts één jonge marshal, die niets deed: geen vlag, geen hulp. Normaalgesproken komen bij een crash meteen twee marshals aangerend, zelfs in een vrije training. Als er vlaggen waren gezwaaid, zou iedere coureur vertraagd hebben. Misschien waren ze nog steeds gevallen, maar dan langzamer. Op Magny-Cours zijn ook lichtpanelen, maar die zijn bedoeld als aanvulling, niet als vervanging. Donderdag en vrijdag stonden er op plekken met panelen simpelweg géén marshals.”
En de crash zelf?
“Santos kwam bij de Nürburgring-chicane, ging onderuit, maar zijn motor schoot rechtuit door en raakte Borja van achteren. Op een 600cc kom je daar aan met vijfde versnelling, meer dan 200 km/u. De impact moet rond de 130–150 km/u zijn geweest. Met een machine van 170 kilo kan zo’n klap alleen maar fataal zijn.
Ik kwam ongeveer tien seconden later aan. Er was nog steeds geen vlag en geen hulp. Door het stof ging ik van het gas, maar verloor alsnog de voorkant op de vloeistof. Na mijn val klom ik over de bandenmuur. Op dat moment gingen de rode panelen aan, maar ze gaven geen specifiek gevaar aan. Geen enkele geel-rode vlag die waarschuwde voor verminderde grip. Als ik niet zelf met mijn armen had gezwaaid, zouden er nog meer zijn gevallen.
Ik zag drie motoren liggen, Santos stond rechtop, maar ik zag de derde coureur niet. Toen ik Borja’s lichaam zag liggen, compleet onbeweeglijk, verstijfde ik. Ik zocht hulp, maar niemand kwam. Dus deed ik mijn helm af en handschoenen uit en ging terug. Ik kon hem niet verplaatsen, dus opende zijn pak een beetje. Zijn ogen waren open, maar levenloos. Ik voelde of hij nog ademde of een hartslag had. Misschien was het reflex, misschien was hij nog te redden. Maar de vertraging in hulpverlening maakte dat onmogelijk.”
Wanneer kwam de ambulance?
“Pas na 7 tot 10 minuten. Veel te laat. Op een circuit moeten er drie ambulances zijn die binnen drie minuten ter plekke kunnen zijn. Er was maar één arts. Ik was daar met één marshal en iemand van Laglisse (het team van Gómez). Die persoon had überhaupt geen toegang mogen hebben tot het circuit, maar stond daar, was met het team aan de telefoon, herkende Borja en werd lijkbleek. Ik moest hem wegsturen.
Toen de ambulance kwam, hebben ze Borja geholpen. Zijn helm werd afgenomen en ik zag meteen dat het ernstig was: bloed uit zijn oren, zichtbare breuken aan arm, been en vermoedelijk zijn nek. Ze probeerden hem te reanimeren, maar niet met overtuiging. Daarna hielp ik mee om de motoren weg te halen. Pas veertig minuten later kwam er een takelwagen.
Toen kwam een Dorna-functionaris vragen wat er was gebeurd. Ik zei: ‘Dat zou ik aan jou moeten vragen. Waar wás je?’ Zijn antwoord: ‘Wij zijn vandaag niet verantwoordelijk, het circuit wel.’ Dat maakte me woedend. Als je de situatie beoordeelt en over het programma beslist, ben je betrokken. Punt uit.”
Wat gebeurde er de rest van de dag?
“Alle activiteiten op donderdag werden geannuleerd. Ik bleef bij de ambulance en bracht tijd door met het team. Samen met coureurs als David Sanchis en Hector Garzò besloten we dat het weekend niet door moest gaan. Dorna legde de beslissing bij de teams, maar stelde wel dat teams die niet wilden racen hun pitbox niet mochten afbreken tot zondag, op straffe van een boete. Dus moest het team van Borja, verteerd door verdriet, blijven.
Op vrijdag probeerden we opnieuw bezwaar te maken bij Dorna, zonder resultaat. Ik voelde me ellendig en kon niet slapen. Omdat ik toch moest blijven, besloot ik te racen, om mijn hoofd leeg te maken. Ik won de race op zondag, maar werd gediskwalificeerd. Die overwinning had ik graag aan Borja opgedragen. We waren geen directe vrienden, maar hij was een fijn persoon en zijn familie ook.”
Waren er nog andere incidenten?
“Ja. Vrijdagmorgen zag ik twee crashes van European Talent Cup-coureurs bij bocht 14. De marshals deden niets. De coureurs moesten zelf hun motor oprapen en doorrijden. Op zaterdag en zondag waren ze alerter, vooral in de laatste ronden van races: bij gevaar werd direct een rode vlag getoond.”
Wat zei de politie?
“Ze spraken met mij, Santos en de teamlid van Laglisse. Ze beweerden dat Borja ter plekke was overleden, om 12:07. Ik zei dat hij nog ademde toen ik bij hem was. Hij is gestorven terwijl hij lag te wachten op hulp.”
Waarom werd evenement niet afgelast?
“Men vond het annuleren van donderdag genoeg. Zijn lichaam werd later die dag weggehaald. Wat zijn familie me vertelde is echt schokkend: Borja was alleen met een vriend afgereisd, en zijn lichaam werd bewaard in een koelcel van een plaatselijke bloemist, omdat er geen mortuarium was geregeld.”
Heb je ooit eerder zo’n chaos meegemaakt?
“Nog nooit op dit niveau. In Frankrijk gebeuren vaker vreemde dingen. Bij een eerdere crash van mijn broer duurde het ook te lang. Dit was een FIM JuniorGP-weekend – Dorna-niveau – geen circuitdag. Zoiets kost €300 per coureur, met meer dan dertig coureurs per klasse. En dan geen geld voor drie ambulances? Dat is absurd.”
Speelt het circuitontwerp nog een rol?
“Niet in dit geval. De lay-out is veilig genoeg, het probleem was de organisatie. Er waren geen airfences bij de plaats waar Santos crashte, die kwamen er pas een dag later. Dat gebeurde ook bij Toprak Razgatlioglu in 2024.”
Wat moet er nu gebeuren?
“Er moet een standaardprocedure komen. Geen willekeur, geen druk van tv-gelden. Bij een dodelijk ongeluk moet je als organisatie het verlies dragen. Coureurs betalen veel geld; moeten teams dat terugbetalen? Dat is lastig.
Persoonlijk vond ik het niet goed dat sommige coureurs eerst niet wilden racen en later toch startten om punten te pakken. Alleen Sanchis hield voet bij stuk. Het moet duidelijk zijn: of iedereen racet, of niemand.”
Tot slot?
“Als de juiste procedures waren gevolgd – vlaggen, voldoende marshals – dan had het misschien nog steeds mis kunnen gaan, maar dan was het pure pech geweest. Nu was het nalatigheid.”
Met dank aan: Edoardo Vercellesi – www.yellowflagtalks.com
Volg het laatste Racesport.nl nieuws ook via social media:
Vrijwillige bijdrage
Bent u een trouwe bezoeker van deze website, bent u tevreden met het door ons gebrachte gratis te lezen motorsportnieuws en wilt u het werk van het Racesport.nl redactieteam mede ondersteunen?
Dat kan d.m.v. een vrijwillige bijdrage via de betaallink vrijwillige bijdrage Racesport.nl of door een bijdrage over te maken naar het volgende bankrekening nummer:
NL31 BUNQ 2035 9539 44 t.n.v. ES Event & Sports Promoter, onder vermelding van ‘vrijwillige bijdrage Racesport.nl’
