DSB: Hoe de langste race de kortste werd

55

Fikse inspanningen leiden niet altijd direct tot het gewenste resultaat. Dat bleek wel tijdens het ONK-weekend op het circuit van Zolder. De KNMV vond het natuurlijk prima dat er een extra race kon komen, die weliswaar vrij laat gepland was, maar die toch wat beloofde voor de afwisseling. Nou, reken maar dat dˆÊt goed is gekomen! Bron foto:mario eleveld / mshooting, members.lycos.nl/mariotwain

Raymond van der Molen parkeerde de caravan aan het uiterste einde van het lintvormige rennerskwartier, achteraf gezien toch nog een van de rustigste plekjes. Onduidelijk geharrewar van de kant van de organisatie had wat logistieke probleempjes tot gevolg. Met alle geweld werd ons team verboden met twee auto´s een plek te zoeken. Maar toen we eenmaal stonden was er eerlijk en oprecht ruimte zat. Maar auto twee moest wegblijven, dus netjes als we zijn maakten we geen problemen. De volgende ochtend vroeg arriveerden er nog twee teams, elk met TWEE bestelbussen, waarmee naar hartelust heen en weer werd gereden. Tja.

Niet zeuren, maar klaarmaken die motor. Zoals al eerder op de ERT-site te lezen was, zou het druk worden. En druk was het. Vijfenveertig man meldden zich voor de eerste training! Heel veel Belgen dus, en dat schudde het Hollandse lijstje van Superstockfavorieten danig op!

Koen Vleugels met afstand de snelste gevolgd door Bob Withag. John Bakker wat meer op afstand. Raymond startte rustig en reed naar een twee en twintigste tijd. Maar ja, iedereen stond zo dicht bij elkaar dat een seconde sneller tien plekken winst op de startgrid betekende! In de middag, en het was nu echt heet geworden, perste Raymond er een 1:41-er uit, wat de dertiende plek opleverde aan de start. Een bevredigend resultaat.

De hitte dreef het waterverbruik op naar zorgwekkende hoogte, bij Tim vielen de oogjes af en toe dicht van ellende en het shirt van Erik was zo nat, dat zich een watermantel vormde tussen zijn huid en de buitenlucht, een vloeistofgekoelde teammanager!

Gelukkig was het op zondag wat beter uit te houden, en Raymond straalde in de warming-up veel zelfvertrouwen uit. Toch was er de avond ervoor al een voorgevoel bij het team ERT2000, en wel dat er ongelukken gingen gebeuren.
En hoe! Al in de warming up van de R6-cup vlogen er vier op elkaar en werd het propvolle schema van de organisatie flink opgeschud. Drie kwartier later dan gepland gingen toch 45 coureurs van start in de Superstock, en ja dat is erg veel.

Na drie ronden lag Raymond al negende, maar de rode vlaggen gingen uit. Herstart, veel water drinken, en proberen de resterende veertien ronden te rijden. Nee dus. Raymond had zoÕn drie ronden op de tiende plek gereden, of de rode vlaggen verschenen weer. Intussen dunde het veld uit, er lagen nu zeven motoren verspreid langs de baan. Overleg tussen organisatie en rijdersvertegenwoordiger Rob van Eys leverde alleen maar op dat er gestopt werd en er halve punten werden toegekend. Jammer jammer, want wat was gepland als langste race van het seizoen, 18 ronden, werd nu de kortste.

Zolder versterkte zijn onzekere indruk als organisatie door, aldus Frank Bosma, wel een herstart voor vijf rondjes toe te staan voor de Supersport later die middag. Tja.
De verwarring bij de organisatie was zo groot, dat Raymond wel zijn auto kon ophalen om zijn caravan te koppelen, maar hij kon teammember Tim niet wegbrengen buiten het circuit want dan moest hij een of andere blauwe kaart hebben?! Tja, er klopte allemaal geen hout van. De baan was slecht, het weer te warm. Maar Raymond wist toch drie punten uit deze poel van verwarring te vissen!