Het Fernada Pires da Silva Circuit, beter bekend als het circuit van Estoril, is in 1972 gebouwd en werd in 1994 aangepast met o.a. de beroemde ÒVarianteÓchicane, die nu n van de langzaamste bochten in het MotGP wereldkampioenschap is.
Het meest opvallende aspect van het circuit van Estoril is het verschil in snelheid tussen de langzaamste bocht, die met minder dan 60km/u genomen wordt en het rechte eind van 1 km, waar snelheden van meer dan 325 km/u bereikt worden. Deze verscheidenheid in snelheden vereist een goede afstelling van de versnellingen, aangezien voorkomen moet worden dat t grote stappen met de versnellingen genomen moeten worden, waardoor de motor niet het meest optimale vermogen kan geven. Behalve in de ÒVarianteÓ bocht wordt de eerste versnelling ook in drie andere bochten gebruikt, dus het is van fataal belang om de juiste keuzes te maken voor wat betreft de instellingen van de versnellingen.
Naast de vier bochten, die in de eerste versnelling genomen worden, zijn er zes andere relatief langzame bochten, die in de tweede versnelling genomen worden. Hierdoor is Estoril het circuit met de laagste gemiddelde rondetijd van het het hele MotoGP kampioenschap. De gemiddelde snelheid van 152.981 km/u in Estoril is langzamer dan die van Cheste en Jerez, wat op het eerste gezicht veel langzamere circuits lijken te zijn.
Estoril is ook n van de moeilijkste circuits voor wat betreft het vinden van de juiste instelling van de vering. De voorvering heeft te kampen met het harde remmen aan het eind van het rechte eind van start/finish en ook op het rechte eind, dat leidt naar de ÒParabolica InteriorÓbocht. Daarom is het noodzakelijk om harde veren te gebruiken, alhoewel het circuit erg hobbelig is, waar de harde veren weer moeite mee hebben, waardoor de motorfiets vaak van de ideale lijn af gaat. Hetzelfde probleem treedt op bij de achtervering. Aan de ene kant zijn er veel s-bochten en ook een bocht, die in de vijfde versnelling, met meer dan 230 km/u, genomen wordt, waar onder normale omstandigheden harde veren vereist zijn om meer stijfheid in de achterkant te krijgen. Echter, aan de andere kant, vereisen het gebrek aan grip en de hobbelige ondergrond een zachtere vering, teneinde een compromis te bereiken.
Een andere belangrijke factor van het circuit zijn de banden. Het circuit heeft tien rechtse bochten en slechts vier linkerbochten, hetgeen inhoudt dat de banden gemaakt zijn van twee of mogelijk drie verschillende rubber compounds. Aan de rechterkant is een harde compound vereist om de krachten te kunnen verwerken, die in de rechterbochten op de band komen. Dit geldt ook voor de ÒParabolicaÓ bocht, die naar het rechte eind leidt, waar de banden het zwaar te verduren krijgen door de lengte en vanwege het feit dat het gas er al vroeg in de bocht op gaat, terwijl de motorfiets nog onder een hoek ligt. Voor de linkerkant van de band moet de compound zachter zijn, om ervoor te zorgen dat er voldoende grip is, zelfs wanneer de banden relatief koud zijn.
Dit jaar wordt de Portugese Grand Prix, als tweede race op de kalender, eerder in het seizoen gereden. De race, die de laatste jaren pas later in het seizoen (september) verrreden werd, wordt vaak geplaagd door mindere weersomstandigheden, zoals regen en wind, aangezien het circuit dichtbij de Atlantische kust ligt. Het feit dat de race vroeg gereden wordt kan ervoor zorgen dat de weersomstandigheden nog meer van belang gaan zijn.
BRON: Dorna Sports
Vertaling: Monique Kramer
