Finishpraat: Wereldkampioen zonder overwinning

De wekelijkse rubriek Finishpraat speelt in op actualiteit, combineert verleden met heden en haalt oude herinneringen op; kortom een verhaal voor de echte motorsportfan. Emilio Alzamora is de laatste rijder die zonder overwinning een wereldtitel in de Grand Prix wegrace behaalde.

Het is zeer gebruikelijk dat de wereldkampioen ook veel of in ieder geval meerdere races in een jaar wint. Ook zijn er rijders geweest die het kampioenschap domineren en bijna alles winnen. Denk aan de hoogtijdagen van Mick Doohan, Valentino Rossi en Marc Marquez in de koningsklasse. Maar deze rijders wonnen nooit alle races in één seizoen. Dit is in het verleden wel gebeurt. De laatste rijder die alle races in één seizoen wist te winnen was Giacomo Agostini. In 1968 wist de Italiaanse recordwereldkampioen alle GP’s in de 350cc (7 races) en 500cc (10 races) klasse te winnen. Ook in 1969 en 1970 won Agostini alle races waaraan hij deelnam, maar miste hij de laatste GP’s toen hij al wereldkampioen was. In het verleden wisten ook John Surtees en Jim Redman alle races in één seizoen te winnen. Natuurlijk was dit een andere tijd. Er waren veel minder fabrieksrijders – dus minder kanshebbers – en veel minder races. Het was daarom ook makkelijk om te domineren.

De laatste rijder die bijna alle GP’s in één seizoen wist te winnen was Fausto Gresini. In 1987 stonden er voor de 125cc klasse elf races op het programma. Gresini won de eerste tien races. De Italiaan was simpelweg de beste en werd in sommige races ook niet tegengewerkt door zijn Garelli-teamgenoot Bruno Casanova. Gresini was al ruim wereldkampioen toen de laatste Grand Prix op Jarama werd verreden. Maar de Italiaan had nog een doel, namelijk alle races in een seizoen winnen. Dit lukte niet, want Gresini zou crashen in de slotrace. Ook Jorge Martinez was een jaar later zeer dominant in zowel de 80cc en 125cc, tevens de laatste dubbele wereldkampioen in de Grand Prix wegrace. Martinez won zes van de zeven races in de 80cc. Echter wist de Spanjaard na de eerste race al dat hij niet ongeslagen wereldkampioen zou worden, omdat hij bij de openingsronde in Jerez tweede was geworden. In de 125cc won Martinez negen van de elf races.

Maar het kan ook anders. Er zijn ook rijders die met heel weinig zeges en zelfs zonder zege wereldkampioen zijn geworden. In de MotoGP/500cc heeft Joan Mir dit record in handen. Tijdens het coronajaar 2020 werd hij met één MotoGP-zege – nog steeds zijn enige overwinning in deze klasse – wereldkampioen. Nicky Hayden won twee races toen hij in 2006 MotoGP-wereldkampioen werd. In de soloklassen is het twee keer voorgekomen dat een wereldkampioen helemaal geen race wist te winnen. De eerste keer dat dit gebeurde was in 1989, het laatste jaar van de 80cc-klasse. Er stonden slechts zes 80cc-races op het programma. Manuel Herreros won geen race, maar finishte als enige wel constant in de top van het veld en pakte zo zijn enige wereldtitel. In de Zijspanklasse was het al eerder voorgekomen dat een combinatie zonder zege wereldkampioen was geworden. In 1982 waren Rolf Biland en Kurt Waltisperg veruit het snelste, maar kwamen ook meerdere keren niet aan de finish. Dit zorgde ervoor dat Werner Schwärzel en Andrea Huber zonder zege wereldkampioen konden worden. 1982 was sowieso een bijzonder jaar op dat gebied. Toni Mang werd met één zege 350cc wereldkampioen en Jean-Louis Tournadre pakte met één Grand Prix overwinning de 250cc wereldtitel.

Maar de meeste bijzondere wereldtitel zonder overwinning komt toch wel op naam van Emilio Alzamora. De Spanjaard was voorafgaand aan het 125cc-seizoen 1999 niet meteen een kandidaat voor de wereldtitel, aangezien hij een aantal moeizame jaren had gekend. Het jonge supertalent Marco Melandri, Masao Azuma, Roberto Locatelli en Noburu Ueda werden vooraf meer kansen toegedicht. Maar wat Alzamora in het seizoen over zestien races uitstekend deed was constant scoren. In de eerste twaalf races finishte hij constant in de top-zes en hij was de enige rijder die dat kon zeggen. Alzamora had voorafgaand aan de laatste race negen podiumplaatsen behaald, maar een overwinning zat er niet bij. Toch ging de Spanjaard als leider in het WK naar de laatste race in Argentinië. Melandri en Azuma maakten ook nog kans op de wereldtitel. Azuma schakelde zichzelf al vroeg in de race uit. Het verschil tussen Alzamora en Melandri was slechts zes WK-punten. Het zag er in de openingsfase slecht uit voor de titelkansen van Alzamora, want Melandri reed samen met Lucio Cecchinello weg. Wanneer Melandri zou winnen, moest Alzamora minimaal tweede worden om wereldkampioen te worden. De Spanjaard had het geluk dat Cecchinello ten val kwam. Alzamora wist vervolgens naar de tweede plaats te komen, dat was genoeg voor de wereldtitel ondanks dat hij ver achter Melandri reed. In de slotronde was de 17-jarige Melandri verre van netjes. Hij ging vertragen en wachtte zijn concurrent als het ware op. Het doel van de op dat moment nog onvolwassen Italiaan was om Alzamora tot een fout te dwingen of dat Locatelli – die derde reed – nog kon aanhaken in de strijd. Beide dingen lukten niet, ondanks dat Melandri nog bijna Alzamora van de motor reed. Melandri won de race. Alzamora werd tweede en  zonder overwinning 125cc wereldkampioen 1999. Kortom; je hoeft niet te winnen om wereldkampioen te worden.

Tot volgende week,
Asse Klein

Volg Racesport.nl ook via de onderstaande social mediakanalen

Facebook | Instagram |  X | Threads | YouTube