Het was met name in de jaren Õ50, Õ60 en Õ70 van de vorige eeuw eerder een gewoonte dan een uitzondering; coureurs die in meerdere klassen tegelijk aan de start verschijnen. Menig coureur slaagde er gedurende de jaren ook in tijdens n Grand Prix twee races te winnen. Mike Hailwood en Jim Redman hebben echter een record in handen, dat waarschijnlijk geen enkele coureur meer van ze af zal pakken. Zij slaagden als enigen erin drie races in drie verschillende klassen tijdens n en dezelfde GP te winnen. Beide leverden dit huzarenstukje ook op het TT-circuit van Assen.
Mike Hailwood slaagt er als eerste in drie races tijdens n en dezelfde GP te winnen. Hailwood wint tijdens de TT op het eiland Man in 1961 de 125-, 250- en 500cc race. De races zijn echter verspreid over een verschillend aantal dagen, dus er kan nog niet gesproken worden over het feit dat n coureur drie races op n dag weet te winnen.
Daar brengt Hailwood zelf in 1963 verandering in als hij op de Sachsenring opnieuw drie keer de sterkste is, ditmaal in de 250-, 350- en 500cc. In Duitsland worden alle races wel op dezelfde dag verreden en daarmee heeft Hailwood een unieke prestatie neergezet.
Dutch TT 1964: Combinatie Redman en Honda zijn niet te kloppen
Als Redman aan de start van de Dutch TT in 1964 verschijnt heeft hij al menige GP-overwinning op zijn naam staan. Daaronder ook meerdere dubbeloverwinningen. Tevens is Redman, de man uit het voormalige Rhodesi, in zowel 1962 als 1963 dubbelwereldkampioen in de 250- en 350cc klasse geworden.
In de 125cc race tijdens de TT van Assen in 1964 is Redman bijna de gehele race in een fel gevecht verwikkeld met de Engelsman Phil Read. Het is een bijzonder gevecht, vanwege het feit dat Redman op een viertakt Honda rijdt en Read op een tweetakt Yamaha. De machine van Redman is net iets sterker, maar Read wijkt niet van Redman zijn zijde. Slechts in de laatste ronden van de race moet Read uiteindelijk zijn meerdere in Redman erkennen. Hoe hoog het tempo van de twee kemphanen wel niet lag, blijkt wel uit het feit dat de gemiddelde racesnelheid 3 kilometer per uur hoger lag dan tijdens de race, waarin het vorige racerecord neergezet werd.
In de 250cc hebben Redman en Read het opnieuw hevig met elkaar aan de stok. Opnieuw is het tempo moordend hoog. Alleen derde man Tommy Robb slaagt erin in dezelfde ronde te finishen als de twee koplopers. Vooraan was het stuivertje wisselen tussen de twee coureurs. Bij het ingaan van de laatste ronde rijden de twee zij aan zij langs de pits. Read neemt aanvankelijk de leiding, maar bij De Bult steekt Redman zijn Honda binnendoor. In de laatste bocht, de kniebocht, probeert Read nog Redman te passeren en door de snellere acceleratie van de Yamaha van Read lukt het hem bijna Redman op de streep te passeren. Read komt echter een halve wiellengte tekort. Het racerecord is opnieuw aan diggelen gereden, de gemiddelde snelheid lag in deze race zoÕn 4,5 kilometer hoger dan bij het oude racerecord.
Gedurende de 350cc race heeft Redman geen enkele concurrentie meer. Na n ronde heeft hij al zoÕn 18 seconden voorsprong op tweede man Hailwood. Aan de finish blijken dit er 41 te zijn. De triologie is hiermee voor Redman compleet.
Redman wordt in 1964 overigens alleen wereldkampioen in de 350cc.
In 1966 is het opnieuw de beurt aan Hailwood om drie races in n raceweekend te winnen. ÒMike the BikeÓ doet dat op het circuit van Brno, waar hij opnieuw de 250-, 350- en 500cc race op zijn naam weet te schrijven.
Het jaar daarop, 1967, blijft het voor Hailwood niet beperkt tot n triologie. Hij slaagt er dat jaar in deze prestatie twee keer neer te zetten. Allereerst wint Hailwood drie races tijdens de TT op het eiland Man. Tijdens de andere TT, de Dutch TT, is Hailwood opnieuw ongenaakbaar.
Dutch TT 1967: Hailwood evenaart prestatie van Redman op Drentse hei
In de jaren 1961 tot en met 1966 is Hailwood er al ingeslaagd zeven wereldtitels in de wacht te slepen verspreid over de diverse klassen. Hailwood verschijnt mede hierdoor en door zijn goede presteren tijdens de Engelse TT in 1967, de GP voor de Dutch TT, ook aan de start in Assen als n van de grote favorieten voor overwinningen in de verschillende klassen. Bovendien is Hailwood alle meerdere malen succesvol geweest op Assen met meerdere overwinningen in de drie zwaarste klassen.
In de 250cc klasse is Hailwood op Assen oppermachtig. Met zijn Honda rijdt hij tweede man Bill Ivy op een halve minuut.
Ook in de 350cc race kan geen enkele coureur Hailwood volgen. Ondanks de natte baan en het enorme gevecht dat zich achter de rug van Hailwood afspeelt tussen Pasolini en Agostini, wint de Engelsman met een voorsprong van zoÕn 40 seconden.
De meest velbevochten overwinning voor Hailwood die dag is die in de 500cc. Bij de start van de race is het Agostini die de leiding neemt. Gedurende een aantal ronden probeert Hailwood iedere keer weer uit de slipstream van Agostini te komen, echter zonder succes. In de bochten is Agostini ijzersterk en laat hij daarmee aan de Engelsman geen mogelijkheid tot passeren. Het gevecht tussen Agostini en Hailwood in deze volgorde duurt zoÕn 8 ronden. Dan is het echter Hailwood die de leiding in handen heeft. Verwacht wordt dat Mike makkelijk weg kan rijden van Agostini, maar de Italiaan blijft goed volgen. Van een echte aanval op de eerste plaats is echter geen sprake meer. Hailwood wint de race met een voorsprong van ÔslechtsÕ 5,3 seconden. Net zoals Redman in 1964 slaagt Hailwood met deze overwinning in de 500cc erin drie races tijdens n Dutch TT te winnen.
Hailwood wordt dat jaar dubbelwereldkampioen met titels in de 250- en 350cc klasse.
De hattrick van Hailwood op Assen in 1967 is tevens de laatste keer in de geschiedenis van de motorwegrace geweest, dat n coureur tijdens n raceweekend drie races weet te winnen. Wat hierbij misschien ook wel een grote rol gespeeld heeft is het feit, dat Hailwood vanaf 1968 in geen enkele klasse meer aan de start van het wereldkampioenschap verschenen is. Het TT-circuit van Assen heeft daarmee meerdere records op zijn naam staan. Het is niet alleen het enige circuit waar tot twee keer toe een coureur erin slaagde een hattrick te scoren, het is tevens het circuit waar deze prestatie voor de laatste keer werd neergezet.
De prestaties van Redman en Hailwood zullen waarschijnlijk nooit meer gevenaard worden of er moet wel heel veel gaan veranderen in de huidige GP-wereld. De twee coureurs vormen daarmee ook een apart hoofdstuk in het wereldkampioenschap wegrace, zoals we dat kennen in zijn huidige vorm vanaf 1949.
Tekst: Asse Klein, [email protected]
Bron foto: www.draier.com/Haupt1.htm
