De datum 23 oktober 2011 staat bij vele MotoGP liefhebbers in het geheugen gegrift. Op deze dag zijn velen via de tv getuige van het vreselijke ongeluk op het circuit van Sepang waarbij de op dat moment 24-jarige Marco Simoncelli het leven liet.
<p>Vandaag, 20 januari, zou de sympathieke Italiaan eigenlijk zijn 29e verjaardag moeten vieren. SuperSic, zoals zijn bijnaam luidde, werd op 20 januari 1987 geboren in Cattolica aan de Adriatische kust. Op 27 oktober 2011 werd hij in het bijzijn van duizenden fans in zijn woonplaats Coriano, eveneens aan de Adriatische kust, naar zijn laatste rustplaats gebracht.</p> <p><br /> </p> <p>De populariteit van Simoncelli was ongekend. In Italië werd Simoncelli gezien als de opvolger van Valentino Rossi die een boezemvriend was van Marco. Simoncelli kon op dat moment qua prestaties absoluut niet tippen aan Rossi maar was door zijn enorme charisma, spectaculaire rijstijl en aparte uiterlijk wel degelijk een fenomeen.</p> <p><br /> </p> <p>Simoncelli reed op 25 augustus 2002 zijn eerste Grand Prix. De op dat moment 15-jarige Italiaan verving vanaf die Grand Prix de wegens tegenvallende resultaten aan de kant geschoven Italiaan Ivan Goi in het CWF Matteoni Racing Team. Simoncelli finishte zijn eerste Grand Prix als 27e maar reed een Grand Prix later op het circuit van Estoril via een 13e plaats al zijn eerste WK-punten naar huis.</p> <p><br /> </p> <p>Een jaar later werkte Marco zijn eerste volledige Grand Prix seizoen af wederom met een Matteoni Aprilia in de 125cc klasse. De, toen al, opvallend lange Simoncelli viel op door zijn onverschrokken eigenlijk alles of niets rijstijl. Het werd een seizoen met veel vallen en opstaan waarbij Sic tijdens de laatste Grand Prix in Valencia met een vierde plaats zijn beste seizoensprestatie neerzette. In de eindstand van het kampioenschap vonden we Marco dat jaar terug op de 21e plaats.</p> <p><br /> </p> <p>Het jaar 2004 werd wederom een wisselvallig seizoen. Een geweldige overwinning vanaf pole positie in Jerez, veel spectaculaire beelden van valpartijen waarbij zijn lange armen en benen overal leken te zijn. Het was duidelijk dat Marco worstelde met zijn lengte op de kleine 125cc Aprilia. Zijn overwinning in Jerez was de enige podiumpositie in dat seizoen waarin hij elfde werd in de eindstand.</p> <p><br /> </p> <p>In 2005 bleef Simoncelli de 125cc nogmaals trouw en begon hij het seizoen met een overwinning. Simoncelli had zichzelf wat meer onder controle en bleef dat seizoen wat meer zitten dan eraf te vallen. Het leidde naast de overwinning in de openingsrace tot nog vijf andere podiumposities en een vijfde plaats in de eindstand.</p> <p><br /> </p> <p>Supersic, op het circuit altijd begeleidt door vader Paolo, maakte in 2006 de overstap naar de 250cc klasse. De lengte van de Italiaan paste duidelijk beter bij de wat grotere 250cc machine. Simoncelli werd al snel een geregelde top tien rijder en finishte zijn eerste 250cc seizoen ook als tiende in de eindstand. Het seizoen 2007 werd voor Simoncelli een kopie van 2006. Redelijk constant in de top tien rijden en tiende in de eindstand geworden.</p> <p><br /> </p> <p>Het seizoen 2008 betekent de echte doorbraak voor Marco Simoncelli, iImmer nog op de Metis Gilera (Sic stapte in 2006 over naar dat team). Het seizoen begon nog met twee nulscores maar daarna volgden in de resterende veertien Grand Prix races (Indianapolis werd dat jaar afgelast) maar liefst twaalf podiumposities waarvan vijf overwinningen. Het was genoeg voor het binnenhalen van zijn eerste en helaas ook enige wereldtitel. Onvergetelijk was de ereronde, die hij zonder helm aflegde, na het behalen van zijn titel in een snikheet Maleisië. Het rijden van die ereronde zonder helm leverde Supersic overigens nog een forse boete op van de op de letter van de wet zittende Dorna.</p> <p><br /> </p> <p>Een ander onvergetelijk moment in dat seizoen was de clash met Hector Barbera op het rechte stuk van Mugello. Barbera kwam uit de slipstream van Simoncelli op het moment dat Marco wat naar links stuurde. Barbera reed vervolgens met zijn remhandel tegen het lichaam van Simoncelli en ging op volle snelheid over de kop. Het incident was mede aanleiding tot de tegenwoordig verplichte beugels ter bescherming van die remhandel.</p> <p><br /> </p> <p>In 2009 verdedigde Simoncelli zijn wereldtitel in de 250cc wederom met Gilera. Hoewel hij dat seizoen absoluut de snelste rijder was braken een vijftal nulscores de Italiaan op. Van de zestien races won Supersic er zes, finishte hij één keer als tweede, drie keer als derde en één keer als vierde. De wereldtitel ging naar de Japanner Hiroshi Aoyama die alle races aan de finish kwam en in de eindstand 30 punten meer verzamelde dan Simoncelli.</p> <p><br /> </p> <p>Hoewel hij qua resultaten in zijn 125cc en 250cc jaren niet kun tippen aan de resultaten van onder andere landgenoot en boezemvriend Valentino Rossi werd hij in Italië wel gezien als de kroonprins. Andrea Dovisioso kon bijvoorbeeld, met betere cijfers, qua populariteit niet tippen aan Simoncelli.</p>
<p>In 2010 volgde voor Simoncelli de overstap naar de MotoGP klasse. Fausto Gresini haalde Simoncelli naar zijn San Carlo Honda Gresini Racingteam waar Simoncelli een prima eerste MotoGP seizoen reed. Net als in zijn eerste 250cc jaren reed Simoncelli zich snel naar de top tien en behaalde met een vierde plaats in Estoril zijn beste seizoensprestatie. Zijn eerste MotoGP seizoen sloot SuperSic af op de achtste plaats in de eindstand van het MotoGP wereldkampioenschap.</p> <p><br /> </p> <p>In het seizoen 2011 bleef Marco team en merk trouw en startte het seizoen sterk. Na een vierde plaats in de kwalificatietraining werd de openingsrace in Qatar afgesloten als vijfde. De derde race van het seizoen vond plaats in Estoril en Simoncelli trainde zich daar naar een sterke tweede startpositie.</p> <p><br /> </p> <p>Gedurende zijn eerste MotoGP seizoen was er al wel eens wat kritiek te horen van andere rijders over zijn “stevige” rijstijl. Net zoals in zijn eerdere Grand Prix jaren kende Simoncelli geen ontzag voor de gevestigde orde en deed hij geen concessies aan zijn “altijd op de limiet” rijstijl.</p> <p><br /> </p> <p>Na afloop van de kwalificatietraining van de Portugese Grand Prix zaten Simoncelli en polesitter Lorenzo naast elkaar tijdens de gebruikelijke front-row persconferentie. Lorenzo had eerder die week enkele opmerkingen gemaakt over de in zijn ogen gevaarlijke rijstijl van Simoncelli en bevestigde die opmerkingen nogmaals naar aanleiding van vragen van journalisten. Simoncelli keek Lorenzo eens meewaardig aan toen de Spanjaard tegen hem zei dat, als er daardoor wat zou gebeuren in het seizoen, het zou leiden tot problemen. Vervolgens volgde er de droge vraag van Simoncelli of Lorenzo hem dan zou laten arresteren. Journalisten in een lachbui en Lorenzo schakelde van de chagrijnige in de superchagrijnige modus. Pedrosa won overigens die race voor Lorenzo en Simoncelli ging al in de eerste ronde onderuit.</p> <p><br /> </p> <p>Het incident en de kritiek zouden in de daarop volgende race al consequenties hebben voor Simoncelli. In Frankrijk torpedeerde Simoncelli collega Honda rijder Dani Pedrosa die bij die val zijn sleutelbeen brak. Simoncelli kreeg voor die actie direct een drive-through penalty en moest voor de volgende race in Barcelona op het matje verschijnen van de racedirectie.</p> <p><br /> </p> <p>De reprimande die hij kreeg maakte overigens niet heel veel indruk. Simoncelli gaf vanaf de eerste training in Barcelona volgas en pakte in de kwalificatietraining vervolgens de eerste MotoGP pole uit zijn carrière. Juist die instelling droeg bij aan de almaar groter worden populariteit van de Italiaan.</p> <p><br /> </p> <p>Het volgende incident kwam in Assen. Ook tijdens de Dutch TT had SuperSic de pole voor zich op weten te eisen. In de eerste ronde van de race gleed Simoncelli in de Strubben echter onderuit waarbij hij uitgerekend Jorge Lorenzo in zijn val meenam. Beiden konden verder en finishten de race maar waren uiteraard kansloos voor een goede eindklassering in de door Ben Spies gewonnen race. De racedirectie deed deze ongelukkige schuiver af als een raceongeval maar het deed zijn reputatie onder een aantal collega’s opnieuw geen goed.</p> <p><br /> </p> <p>Na een prachtige derde plaats in Brno, zijn eerste podiumpositie in de MotoGP klasse, volgde in Australië vervolgens de beste race uit de MotoGP carrière van Simoncelli. Gestart vanaf een tweede positie vocht de Italiaan zich achter een ongenaakbare Casey Stoner naar de tweede plaats in de race. Het zou de laatste finishvlag zijn die Simoncelli ooit zou zien.</p> <p><br /> </p> <p>Dan volgt de Grand Prix van Maleisië. Simoncelli start de race vanaf een vijfde positie en komt als vierde uit de openingsronde. Halverwege de tweede ronde schuift het voorwiel van zijn Honda onder hem vandaan. Simoncelli laat niet los en probeert te corrigeren waarbij de motor via het achterwiel weer grip krijgt en naar het midden van de baan draait. Alvaro Bautista en Nicky Hayden kunnen Simoncelli nog ontwijken maar de daar achter rijdende Colin Edwards en Valentino Rossi hebben geen schijn van kans en rijden vol op het lichaam en de motor van “SuperSic”. Edwards komt daarbij ook ten val terwijl Rossi zijn Ducati wonderwel overeind weet te houden. </p> <p><br /> </p> <p>Bij de impact verliest Simoncelli zijn helm en glijdt hij vervolgens met het blote hoofd over het asfalt. De ernst van de impact is direct duidelijk en luttele seconden na de crash gaat de rode vlag uit. Vader Paolo spoedt zich naar de plaats van het ongeval en ziet tot zijn afgrijzen de hulpverleners nog struikelen met de brancard met daarop zijn zoon. Even later ziet hij zijn zoon alsnog de ziekenauto ingaan maar hij weet dan al dat hulp niet meer gaat baten. Met een Ciao Marco neemt hij ter plekke afscheid van zijn zoon. Er wordt nog drie kwartier koortsachtig gereanimeerd maar dan moeten ook de artsen zich gewonnen geven en volgt het bericht dat om 16.56 uur plaatselijke tijd Marco is bezweken aan zijn verwondingen.</p> <p><br /> </p> <p>Vier dagen later volgt onder grote belangstelling zijn uitvaart en begrafenis. De tijd stond voor de wegracewereld op dat moment even stil. Simoncelli stierf in het harnas, strijdend zoals alleen hij dat kon. Die strijdlust werd hem fataal maar maakte hem ook tot een coureur die nooit vergeten zal worden.</p> <p><br /> </p> <p><br /> </p> <div><br /> </div> <!– nieuwsbrief link begin–> <p> </p> <p> </p> <p style="font-family: arial; margin: 0px; padding: 0px; line-height: 16px;">De Racesport.nl nieuwsbrief ontvangen?<strong style="font-style: italic;"> </strong><em><a href="http://racesport.us6.list-manage.com/subscribe?u=d2cab6cc424ca501e5120feda&id=2fe6def47d" style="text-decoration: underline; color: #000000; font-weight: normal; margin: 0px; padding: 0px;"></a></em><strong style="font-style: italic;"> </strong><a href="http://racesport.us6.list-manage.com/subscribe?u=d2cab6cc424ca501e5120feda&id=2fe6def47d" style="font-style: italic; text-decoration: underline; margin: 0px; padding: 0px;" title="Meld je hier aan"><strong><span style="color: #7030a0;">Meld je hier aan »</span></strong></a></p> <p> <!–nieuwsbrief link einde –></p>
