De International Classics Association, InCA, organiseerde afgelopen weekend races op de Salzburgring, in het bijprogramma van het WK Sidecar. Het weer speelde een belangrijke rol bij de races en ondanks wat technische problemen pakte ik met twee 4e plaatsen een 2e plaats in het dagklassement.
De weersvoorspellingen waren slecht voor dit weekend, maar vrijdag bij aankomst scheen de zon en kon er lekker buiten gezeten worden. Helaas veranderde het weer de volgende dag drastisch en kwam de regen bij de vrije training met bakken tegelijk. De regen bleef maar aanhouden en met de goede banden reed ik in de eerste kwalificatie redelijk makkelijk naar een 4e positie, maar net toen ik mijn snelste ronde wilde neerzetten hield de Seeley G50 er achterop het circuit mee op. Het klonk alsof de belt was gebroken, zoals wel vaker, maar bij inspectie bleek de belt prima in orde en vreesden we voor het ergste.
Het blok van de G50 werd helemaal uit elkaar gehaald en de zuiger bleek in tween te zijn gebroken. Gelukkig bleek er, behalve een kromme klep, verder geen schade aangericht te zijn. Dus konden we tegen middernacht het karwei afmaken in de hoop dat ie het de volgende dat weer zou doen.
Vanwege mijn technische problemen kon ik niet aan de tweede kwalificatie meedoen. Voor die tweede kwalificatie had het opgehouden te regenen en was de baan al half droog, hierdoor kon iedereen met gemak zijn tijden verbeteren, maar was mijn tijd in de regen nog goed voor een 12e startplaats.
Õs Ochtends werd de motor weer voor het eerst warm gedraaid en gelukkig klonk alles goed. Ik stond nog op de regenbanden van de vorige dag en die kon ik ook wel laten zitten, het regende tamelijk hard. Van een 12e startplek kwam ik best goed van mÕn plek en lag ik bij het insturen van de eerste chicane op een 10e plek. Bij het uitkomen van die chicane zag ik, onze Nederlandse troef, Adrie de Ridder in het grind liggen. Ronde na ronde bouwde ik steeds meer vertrouwen in de motor en de regenbanden op en kon ik zo posities goedmaken. In de een na laatste ronde pakte ik in de laatste bocht de 3e plek, in de volgende bocht was ik die alweer kwijt en achterop het circuit was het weer stuivertje wisselen. Uiteindelijk kwam ik op de streep net een halve seconde tekort, maar was ik toch erg blij met een goede 4e positie.
Een uur voor de start van de tweede race hield de regen op en begon de zon te schijnen. De baan was snel aan het opdrogen en er werd besloten de regen Dunlop achterband te wisselen voor een droogweer band. In de warm-up lap was het duidelijk te zien dat ik de goede keuze had gemaakt, de baan was namelijk helemaal droog. Ik had een niet al te goede start, maar kwam in de eerste ronde al snel op stoom. Als een heet mes door boter sneed ik door het veld en in twee ronden had ik me naar een 2e plek gereden. Adrie de Ridder had inmiddels al een flinke voorsprong en ik zette me op mijn beurt los van mijn achtervolgers. Maar toen gebeurde er iets waar niemand op zat te rekenen, het begon op bepaalde plekken van het circuit zachtjes te regenen, dat breidde zich uit over het hele circuit en de zachte regen maakte plaats voor veel regen. Omdat de Classics toch niet op slicks mogen rijden wordt er in dit soort situaties gewoon doorgereden. Mijn droogweer Dunlops trokken deze regen echter erg slecht en dus moest ik weerloos toestaan dat mijn twee achtervolgers dichterbij kwamen en met gemak voorbij kwamen. Ik kon de twee nog wel in zicht houden, maar daar hield het ook wel hard mee op. Zo passeerde ik de finish dus wederom als 4e.
Omdat de twee races gecombineerd werden en de winnaar van de eerste race in de tweede race uitviel en vice versa, was ik toch nog 2e geworden in het dagklassement. De winnaar van de dag was Peter Wild die twee keer 3e werden en de laatste trapje op het podium was voor Adrie de Ridder die de tweede race wist te winnen.
Met dank aan Peter Politiek
