Op de laatste zaterdag van Juni vind traditioneel de jaarlijkse TT plaats op het circuit van Assen. Hans Smees was dit jaar opnieuw door de KNMV naar voren geschoven om voor Nederland de strijd met de wereldtop aan te gaan. Hans slaagde hiervoor glansrijk en kwalificeerde zich ruim binnen de gestelde kwalificatielimiet en reed een grandioze race welke hij als 23e wist te finishen.
ÒDe TT is weer achter de rug en wij kunnen als team best tevreden omkijken, ik denk dat ik kan zeggen dat we samen een mooie prestatie hebben neergezet in wat voor ons de wedstrijd van het jaar is geweest. Het waren drukke tijden maar het is achteraf meer dan de moeite waard geweest. We vertrokken op dinsdag reeds naar Assen om daar onze oplegger en tent op de paddock te installeren. Daar aangekomen blijkt dat we niets te vroeg zijn want de hele paddock staat reeds vol. We worden in de hoek vlak langs de baan gezet door iemand van de IRTA, zelf heb je daar niets over te zeggen. We krijgen echter wel een van de mooiste plekjes.
De woensdag werd gebruikt om de motorfiets te laten keuren en de laatste puntjes op de i te zetten, Roelof heeft de weken voorafgaand aan de TT de motorfiets compleet onder handen genomen en alles uitgebreid gecontroleerd om ervoor te zorgen dat de motorfiets helemaal fris aan het avontuur kan beginnen. Verder is de woensdag vrij relaxt en kunnen we mooi een beetje rondkijken bij de fabrieksteams.
Donderdagochtend om 10.00 uur is voor ons de 1e vrije training van een uur, sÕmiddags zal daarna de kwalificatietraining volgen waarin we de gelegenheid krijgen een tijd te zetten die binnen de 107% van de snelste tijd moet liggen. We besluiten rustig te beginnen met oude banden om een beetje in het ritme te komen waarna we in de middag direct op nieuwe banden weg gaan om een goede tijd te zetten. Echter vanaf het begin gaat het niet naar wens, de Aprillia wil geen toeren draaien, bij 12500 toeren is de koek op terwijl normaal gesproken 13500 geen enkel probleem is. Na 4 rondjes zet ik de motorfiets in de pits en hier blijkt ook nog eens dat het motorblok olie lekt. Ik heb dan al wel een tijd weten te rijden van 2,12.5 wat sneller is dan vorig jaar met de Honda dus ondanks een slecht lopende motor zijn er wel goede vooruitzichten. Om geen risico te lopen dat er olie op de achterband komt besluiten we de 1e training verder voor gezien te houden en te gaan proberen onze problemen te verhelpen. De olie lijkt achter de koppeling weg te komen en in allerijl worden de keringen van de koppelingsas vervangen, ook worden een aantal afstellingen flink gewijzigd om te proberen de motor beter te laten lopen. Om 15 uur moeten we namelijk aan de bak om een tijd te gaan zetten. Onder tropische omstandigheden met temperaturen boven de 30 graden stuur ik vol goede moed de baan op maar al direct merk ik dat de motorfiets wellis waar iets beter loopt maar nog lang niet goed. Dit blijkt ook uit de gemeten topsnelheid waaruit blijkt dat ik te veel verlies op de toppers. Ik weet een snelste ronde van 2,13.1 op de klok te zetten waarmee ik ruim binnen de kwalificatielimiet sta maar toch zijn we niet tevreden, ook blijkt het motorblok nog steeds olie te lekken zodat we ook deze training vroegtijdig af moeten breken.
Na onderling overleg besluiten we om vanavond het motorblok te wisselen voor ons reserveblok, ondanks dat dit erg tijdrovend is willen we geen van allen het risico lopen dat de motor morgen weer kuren vertoont. De monteurs gaan voortvarend te werk en na heel wat uren sleutelwerk leggen ze om 3 uur in de ochtend het gereedschap even neer om van een korte maar verdiende nachtrust te genieten. Als ik vrijdagochtend om 9 uur mijn pak aantrek staat Roelof de Aprillia alweer warm te draaien, klasse werk geleverd jongens!
Vandaag wordt het nog warmer dan gisteren waarop we besluiten een harder type band te monteren die de warmte beter moet kunnen verdragen. Aangezien ik eerst het nieuwe motorblok moet inrijden kan ik rustig aan mijn 2e vrije training beginnen. Ik heb de instructies meegekregen om eerst 5 rondjes rustig aan te doen en dan even binnen te komen voor een controle om te zien of alles goed functioneert. Bij binnenkomst in de pist geef ik aan dat de motor goed aanvoelt en krijg ik het groene licht om ervoor te gaan. In het resterende half uur bouw ik het rustig op en weet ik tot een tijd te komen van 2,11.4 wat aantoont dat we de problemen hebben overwonnen en als ik vanmiddag deze tijd weet te rijden kunnen we zeker zijn van deelname.
Om 15 uur is dan eindelijk het uur van de waarheid, nu moet het gebeuren. Met nieuwe banden ga ik op pad en we hebben afgesproken dat ik 3x een run ga maken van zoÕn 6 rondjes zodat ik tussendoor mijn rust kan pakken want met 36 graden en een leren pak aan ga je op de motor bijna dood van de hitte. Ik rij in de 2e ronde alweer een tijd van 2,11.4 en weet dat ik daarmee veilig ben, ik probeer daarop nog wat snellere rijders op te zoeken om door middel van een slipstream te pakken mijn tijd nog te verbeteren. Dit lukt me echter niet waarop ik besluit naar binnen te gaan voor extra brandstof en nieuwe banden om zo in de laatste 10 minuten nog eenmaal te proberen mijn tijd scherper te zetten. De laatste 10 minuten rijdt ik wederom alleen maar weet ik toch mijn tijd nog te verbeteren naar 2,10.6 bijna 3 seconden binnen de benodigde tijd. Ik probeer ook Jan Roelofs nog mee te krijgen in een snelle ronde maar dit lukt helaas niet waardoor Jan Roelofs en Mike velthuizen zich helaas niet weten te kwalificeren. Samen met Randy Gevers sta ik er echter ruim bij en dat is wel reden tot een feestje was ook de mening van het hele team, het harde werken is beloont, het feestmaal hebben we gehad, nu morgen nog het toetje in de vorm van de wedstrijd.
Op de wedstrijd dag wordt ik wakker door het gekletter van regen op het dak van mijn camper, dat ziet er niet best uit voor vandaag. Om 9 uur moet ik de warm-up rijden en dat gebeurt dan ook op een natte baan. Deze natte training werk ik echter lekker af en ondanks dat sommige grand-prix rijders mij voorbij komen alsof de baan droog is neem ik geen risico en sluit ik deze training als een na laatste af. Vanmiddag om 12 uur moet het gebeuren.
Gelukkig klaar het weer op en komt het zonnetje er lekker door, de Aprillia is weer mooi schoongemaakt en klaar voor de wedstrijd, evenals ikzelf. Op de startgrid komt NOS Studio Sport bij mij voor een interview, erg leuk. Ik mag de wedstrijd als 28e aanvangen en heb me voorgenomen om te proberen aansluiting te vinden bij een groepje vaste rijders. De start gaat erg goed en ik weet met een groepje van een man of 5 mee te gaan, ik zit er midden in en kan het tempo goed volgen. Na een rondje of 3 valt deze groep jammer genoeg wat uit elkaar maar ik zit vast achter KTM fabrieksrijder Anthony West die voor deze gelegenheid op de Honda van het Trol/BQR team uitkwam omdat de KTM nog steeds niet klaar is. West weet ik goed te volgen en zelfs een paar maal voorbij te steken, hij remt echter zo verschrikkelijk laat dat ik geen mogelijkheid heb bij hem weg te lopen. Wel is het een mooi gevecht, ik ben echt aan het racen en in gevecht met de winnaar van 2 jaar geleden, geweldig gewoon. In de 12e ronde gaat de snelheid er echter uit bij West en geeft hij op met motorproblemen. Hierop kom ik alleen te rijden, ik wil echter niet op een ronde worden gezet en besluit voluit door te gaan. Ik zie dat mijn rondetijden constant in de 2,11 laag zitten en dat geeft aan dat het lekker gaat. Ik loop zelfs in op het groepje voor me die rondjes van 2,12 blijken te rijden, de wedstrijd is echter te kort om het gat nog dicht te rijden. Ik finish daardoor in mijn eentje op een 23e plaats met een voorsprong van 10 seconden op mijn achtervolgers (waardonder Arnoud Vincent, wereldkampioen 125cc van 2003) Ook ben ik niet op een ronde gezet door de winnaar wat betekent dat mijn missie volledig is geslaagd. Dol van blijdschap rijdt ik mijn eigen ereronde en maak een aantal brun-outs op verschillende plaatsen waarvan ik denk dat er vrienden en bekenden kunnen zitten.
Bij binnenkomst in de pits wordt ik door mijn team en Humberto Tan van NOS Studio sport opgewacht en mag ik live op televisie mijn verhaal doen. Dat ik onderweg nog een bloedneus heb gehad en daardoor mijn aangezicht onder het bloed heb zitten mag hier de pret niet drukken. Wat een alderbastend mooie dag hebben we hier toch gehad, dit is boven verwachting goed gegaan.
Ik wil dan ook iedereen die dit mede mogelijk heeft gemaakt hartelijk danken voor zijn of haar inzet, dit was een geweldige week geweest met wat problemen in het begin maar die hebben we als team overwonnen en daarna liep alles als een speer.
Ik hoorde zelfs dat Jaap elke morgen extra vroeg op staat om maar langer van de dag te kunnen genieten, kun je nagaan hoe mooi het was. Heel erg bedankt allemaal!
Met race groet, Hans Smees #66
Foto: Eliberto van den Beld; [email protected]
