Foto: Racing Team Kock op Dijon-Prenois
De Dutch Ducati Challenge doet wat het beloofd; mooie fraaie nieuwe circuits toevoegen aan de racecompetitie. Ditmaal viel de beurt aan het voormalig Formule 1 circuit in het Franse Dijon dat kon worden ontdekt. De meest gehoorde uitspraak; “Een rollercoaster, echt een fantastische ervaring”.
Geen van de rijders die hier eerder had gereden dus gelijke kansen en wie beschikt over het meeste aanpassingsvermogen, kan het beste scoren. De tijden lagen dichtbij elkaar, hetgeen de races spannend en attractief maakte. Waar Harold net naast de beker greep, wist Johnny er twee mee naar huis te nemen. Marcel wist de 7e plaats te bezetten.
Natuurlijk kun je je voordeel doen als er extra wordt getraind, maar Marcel had die gelegenheid niet en miste de trackday op de vrijdag. En deze heb je toch wel nodig om dit korte maar uitdagend circuit goed te leren kennen. Enorme hoogteverschillen met ‘blinde’ bochten maakt dat je met relatief hoge snelheden over een portie lef en vertrouwen moet beschikken. Het rechte stuk op voorbij start/finish is feitelijk te lang in verhouding, maar geeft wel de gelegenheid om te slip streamen en 300 km. per uur te halen.
Bij aankomst was de eerste indruk minder, omdat delen van de accommodatie gedateerd zijn en het er betrekkelijk klein uitzag. Anderzijds moet je dit juist waarderen in Mediterrane landen en als de zon schijnt ziet de wereld er altijd anders uit. En goed weer hebben we gehad, het gehele weekend tot bijna 30 graden Celcius.
Alleen Alain en Joost hadden ook de donderdag al gebruikt om te trainen, alle anderen hadden net als Harold en Johnny vrijdags de gelegenheid om op ontdekkingsreis te gaan. De eerste sessie werd gewijd aan verkenning om nadien steeds verder het gas open te draaien en de bochten soepeler aan te snijden. Hierbij werden al vrij snel rondetijden onder de 1 minuut en 30 seconden gereden. Door de juiste rij lijn te ontdekken werd almaar tijdwinst geboekt.
Zaterdagochtend stond er nog een extra trainingssessie op het programma om in de middag de twee kwalificaties af te werken. Harold koos ervoor om samen met Francis en de kinderen de stad in te gaan om de cultuur historische waarde van Dijon op te snuiven. Marcel had de tijd zeker nodig want die was vrijdagavond laat pas gearriveerd en moest het geheel nog helemaal onder de knie zien te krijgen.
Even een duik in het zwembadje en dan fris aan de eerste kwalificatie beginnen. Die ging super voor Harold met 1.25 hoog en had zich opgetrokken aan Johnny die op de 1.26 bleef staan.
Marcel was inmiddels onder de 1.30 beland en wist zijn weg te vinden. De combinatie van het ruwe asfalt, de hoge bochtensnelheid en de temperatuur maakte dat de achterband vrij snel gripverlies gaf. Het hoge slijtage gehalte gaf voor Harold de doorslag om de banden te sparen in de 2e kwalificatie en ging vrij vlot van de baan. Johnny zocht een nieuw ritme en vond deze door met twee seconden winst op 1.24 te eindigen. Voldoende voor startplek 3, met Harold achter hem op plaats 4. Marcel had andere problemen; het warme weer zorgde ervoor dat de motor niet voldoende gekoeld kon blijven en om schade te voorkomen werd de sessie door hem vroegtijdig beëindigd. Met een tijd van 1.28 kan hij van plaats 11 van start gaan. Het koelsysteem wordt nog eens nagelopen en van de zitbank wordt een heuse werkbank gemaakt.
Jan (Radler) Petersen is met ons meegereisd en had meer gehoopt van de kwalificatie. Met een 3e tijd in de B-groep moet hij wel een podium plaats behalen in zijn klasse, maar moeten het daar ‘s-avonds nog wel even over hebben…
Francis zorgt voor een volwaardig diner, hetgeen het feest goed compleet maakt. Samen met het zonnige weer en de ligging aan de bosrand zijn we echt op vakantie, terwijl we een schitterende hobby uit kunnen voeren.
Tijden worden over en weer uitgewisseld en een ieder is enthousiast over de baan. Waar winst kan worden behaald, wordt open besproken. Bij de Ducati Challenge zijn er maar weinig geheimen en proberen we elkaar steeds samen naar een hoger niveau te tillen. Jan ‘Radler’ wordt nog eens aangesproken op zijn prestatie en kansen en voeren de druk op hem wat op.
In de nacht heeft het geregend en op de zondag is het meer bewolkt, maar ook nu goede weersomstandigheden. In de ochtend de warming-up en om 10.40 vindt de eerste race plaats. Atiba Belgrave heeft pole position met een rondetijd van 1.23 en is direct goed weg bij de start. Johnny en onze Deen Alain Östli vechten om de 2e plaats en met een aantal wisselingen weet Johnny middels een achterblijver de deur definitief te sluiten. Harold had een slechte start door een verkeerd ingestelde wheely control. Mooie techniek, maar blijkt dat deze het vermogen enorm afremt, terwijl de DWC tijdens de wedstrijd zeker z’n werk doet.
Marcel komt ook voorbij, maar Harold flitst gauw tussen een aantal rijders door en komt goed de eerste bocht door. Daarna worden Bart en Ton en Geert verschalkt en komt hij na de eerste ronde als 4e door. Ton Nillessen maakt een te krappe bocht waarbij een high sider erg dichtbij was, maar hij herstelde goed terwijl anderen er wel wat rustiger van werden. Marcel kon er onvoldoende gebruik van maken en volgde op plaats 8. Harold kan niet voorkomen dat Geert Schepens nadert en door gebruik te maken van de slip stream op het lange rechte stuk, komt het steeds aan op het uitremmen. Een evenzo groot hart zorgt ervoor dat de positie iedere ronde wisselt. Dan komen de achterblijvers in zicht en Geert ligt al voor en heeft meer kans om te kiezen. De finish vlag wordt afgebeeld, hetgeen Harold ontgaan is, maar het is afgelopen. Johnny betreed het podium om de beker voor de 2e plaats in ontvangst te nemen. Harold moet genoegen nemen met de 5e plaats maar wel met een verbetering van zijn rondetijd van 1.25.2 en Marcel weet Kris Aubert achter zich te laten en als 8e over de meet te komen. Een knappe prestatie met zoveel minder kilometers training.
Jan Petersen verrast en weet in de B-groep de winst te pakken en laat David Fiorini en Erik Janusz achter zich.
Na de middagpauze gaan we aan de 2e wedstrijd beginnen. Johnny maakt de keuze om een nieuwe achterband te steken, terwijl Harold en Jan de bestaande band ‘andersom’ op laten leggen voor grip aan de kant waar deze het meeste slijt. Marcel houd vertrouwen in zijn bestaande band.
Atiba is onderdeel van het Team Powerseal en aangezien de uitlaat van de motor van zijn teammaat René Kunzler niet gemaakt kon worden, hebben ze besloten ieder een race te rijden. Fair dat dit zo kan. De pole position blijft om die reden leeg. Johnny rijdt nu als eerste weg na het doven van de rode lichten en Alain weet al vrij snel dat hij de tweede plaats kan veilig stellen. Johnny kijkt niet om en haat er als een haas vandoor. Met constante rondetijden van 1.24 maakt hij zich los en eindigt als winnaar. Maar de 3e plaats staat nog lang niet vast. Ondanks dat Harold trachtte hard van start te gaan om veilige winst op Geert Schepens te maken, duurde het 4 ronden toen hetzelfde gevecht zich herhaalde als in de eerste race. Een kopie, maar nu gaat het om podiumplaats 3. Alle gelegenheden worden aangegrepen, iedere bocht een kans. Het gaat om het randje maar voelen ons beide strijdbaar. Bij het uitremmen op het rechte stuk gaat het bijna mis. Harold moet zo hard in de voorrem knijpen voelt het achterwiel alle kanten op sliden. Net op het randje, maar toch Geert achter zich latend. Met deze les ben je de volgende ronde iets meer gefocust en dat werd benut door Geert die weer voorbij kwam. De parabolique was de plek om een high sider te krijgen en Geert verloor hier ook bijna zijn achterwiel en wist Harold langszij te komen. Met het voorwiel los en stuiterend over de baan laten de kemphanen elkaar niet los. Opnieuw uitremmen, maar nu komt de motor in z’n vrij en lijkt het voor Harold voorbij. Hij zet nog één keer aan en verbetert zijn rondetijd en sluit aan achter Geert. Maar ook nu weet hij, als in de vorige race, knap de achterblijver binnendoor te verschalken die Harold de snelheid ontneemt. Maar ook dat hoort bij racen en een ieder is strijdlustig.
De podiumplek gaat aan Harold voorbij en Geert sluit verdient aan om de beker in ontvangst te nemen. Johnny op 1 en Alain op 2.
De verdere stand in de A-groep is nagenoeg een kopie van race 1 en is Marcel eveneens een plek opgeschoven door als 7e te eindigen. Na afloop niet echt tevreden; niet vanwege de positie maar wel om het feit dat hij de wedstrijd redelijk zonder strijd heeft kunnen/moeten rijden. Aan zijn rondetijd van 1.27 heeft het niet gelegen, maar met eenzelfde hoeveelheid trainingskilometers had hij mogelijk wat posities kunnen winnen. Anderzijds is Marcel ook tevreden met de 7e plek en dat een ieder er zonder kleerscheuren, crashes of andere narigheid van heeft kunnen genieten.
Jan Petersen pakt de dubbel in de B-groep en dat moet wel aan die heerlijke Radler van de avond ervoor hebben gelegen.
