De TT in Assen zit er weer op. Ik heb er van genoten en hieronder zo kort mogelijk het verslag (wordt lastig, want kort na de races, onderweg naar huis heb ik het verslag geschreven en ben daarom nog vol met dingen die ik geweldig vond en met jullie wil delen.)
Dinsdagmorgen zijn we naar Assen gereden. Eenmaal aangekomen moesten we wachten tot we een plaats aangewezen zouden krijgen. Dat duurde een kleine anderhalf uur en toen we eenmaal alles opgebouwd hadden heb ik wat tijd gehad om een klein beetje te relaxen en in contact met Barry Veneman (bondscoach) een soort plan gemaakt, hoe we de week qua pers aan zouden gaan pakken, zodat ik niet hoefde te stressen en niet te veel verplichtingen tussendoor zou hebben.<br /> <br /> Woensdag hebben we alles geregeld, de monteurs de motor geprepareerd. Helmkeuring, motorkeuring en de nodige pers te woord gestaan. Een dagje wat niet heel zwaar was, maar aan het eind van de dag was ik wel moe en ben ik op tijd naar bed gegaan. De eerste training was namelijk al vrij vroeg.<br /> <br /> Donderdagochtend was het dan zover, de eerste vrije training stond op het programma. Ik ging de baan op. Draaide mijn rondjes maar wilde te veel. Ik was te gespannen en forceerde te veel. Vervolgens had ik veel last van chatter (een stuiterende voorband, die heel snel achter elkaar vibreert en vervolgens loopt de motor dan van de lijn af) maar al met al ging het niet zo verkeerd.<br /> <br /> De 2de vrije training was het chatter nog steeds aanwezig en heel de machine bewoog vrij veel. Gedurende de training verbeterde ik mijn tijden gestaag en zat ik aan het eind van de training op een 1.47.2, een evenaring van mijn persoonlijk record met de moto3 machine. Ik was daar blij mee en na druk overleg met het team hebben we de tactiek aan het eind van de dag besproken voor de enige en oh zo belangrijke kwalificatie.<br /> <br /> Allereerst was er ’s morgens nog de 3de vrije training. Voorafgaand hadden het team ik in besproken hoe we zouden rijden, redelijk ontspannen en mijn eigen tempo. De racesnelheid zat er goed in. Nadat ik even binnen geweest was ben ik met een fris bandje de baan op gegaan en weer mijn eigen rondjes alleen gereden. Ik kon mijn eigen rondetijden niet lezen op de motor, dus hoorde het pas toen ik bij de tent aankwam. Ik schrok van het antwoord, dit hadden zowel het team als ik nooit verwacht. Jarno zegt: ging goed jongen, 1.46.4. Ik stond met mijn mond vol tanden. Vorig jaar tijdens de laatste ONK met de 125cc reed ik 1.46.9. Met de moto3 een halve seconde sneller! Mijn dag kon niet meer stuk maar we moesten eerst nog kwalificeren. Ondanks die goede tijden stond ik namelijk nog steeds op P30. Op 2,1 seconde van de snelste man. 0,5 langzamer dan de man op p20. Alles kon gebeuren.<br /> <br /> ’s Middags was de kwalificatie. Ik ging de baan op met het gebruikte setje van de voorgaande vrije training en kon mijn ritme vinden. Na een paar minuten kon ik een slipstream krijgen van 2 grote namen in de moto3: Sandro Cortese en Danny Kent, beide goede coureurs die strijden om de top 5 posities in het kampioenschap. Die reden nog niet heel bijzonder hard, maar hard genoeg om mij precies harder te laten gaan. 3 rondjes lang stond er op mijn pitbord: in ?. Maar ik dacht heel eigenwijs: “zolang de tank niet leeg is blijf ik rijden, die gasten geven me precies wat ik nodig heb”. Die ronde maakte ik een foutje en ging naar binnen voor vers rubber. Ik kwam bij de tent en riep: de tijd??? Ja nog 15 minuten. Ik zeg nee de rondetijd van mij? Oh dat gaat goed… 1.45.9. Ik kon mijn oren niet geloven. Maar lang om na te denken had ik niet, de nieuwe band zat eronder en hup de baan op. Helaas kon ik geen jongens vinden om te slipstreamen en moest het alleen proberen. Dat ging redelijk goed en ik reed alleen zelfs nog 1.46.0. Een teken dat ik dus in de bochten harder gegaan was. 1,9 seconde van de kop, maar wel op p28. ’s Avonds was er de gelegenheid voor de persconferenties en het terugkijken van mijn interviews op RTV Drenthe. Het gevoel was goed, het persoonlijk record dik verbroken en ik was klaar voor de race.
De warm-up zondag morgen was goed, we reden met oude banden 0,5 seconden langzamer dan de kwalificatie, net als iedereen. De fans zaten op de tribune, de tribunes waren vol en de spanning steeg. Toch was ik vol zelfvertrouwen en klaar om te racen met de beste 35 van de wereld.<br /> <br /> De start van de race was goed, tot de eerste bocht. Jasper (Iwema) reed aan de binnenkant en zat in het gedrang, daardoor duwde hij een jongen naar buiten en kwam op mijn lijn terecht, daarvoor moest ik uitwijken en kwam naast de baan terecht. Kortom, ik mocht als laatste beginnen aan de race, maar ik riep meteen, ik ga geen laatste worden! Nooit van mijn leven. Ik pik aan bij Luigi Morciano en kon er voorbij op de lange rechte stukken, het bochtenwerk was hij snel en zo reden we tactisch samen naar het groepje voor ons. Daar streden 8 coureurs, waaronder ook Jasper voor de nodige plaatsen. Ik had geen idee welke posities, wel wist ik dat er hard gestreden werd. Na 6 rondjes was het gat dichtgereden en kon ik gaan kijken. Het was een zootje, de tijden waren slecht en er was geen ritme te vinden. Met nog 12 rondes te gaan zag ik 3 mannen wegrijden van het groepje, waaronder Jasper. Daarachter reed een Japanner tussen en ik zat klem in het groepje. Na een hard gevecht vocht ik me er doorheen, kwamen ze met aanremmen van de eerste bocht niet voorbij en had ik nog 10 rondes om weg te komen. Ik had een achterstand van 1,5 seconden op de Japanse coureur en dat reed ik in de noordlus dicht. Slipstream, erop, erover en wegwezen. Ik tikte nog even op mijn zitje om aan te geven dat ik sneller was en dat hij aan moest pikken. Hij kwam gelukkig niet voorbij.<br /> <br /> Nog 5 rondes had ik toen over. 3,5 seconde naar het volgende groepje. Ik reed een seconde harder en met aanremmen van de eerste bocht met nog 2 rondes te gaan had ik eindelijk de aansluiting. “eerst even kleine rustpauze van een halve ronde” dacht ik. Vervolgens meteen het gevecht aan en de laatste ronde in. Een Spaanse jongen ging wijd. Nu zat ik klem achter Jasper. Ik zat er een bocht verder naast aan de buitenkant maar kon net niet doorzetten. In de slipstream kon ik er niet voorbij. Met aanremmen voor de Bult, remde hij Simone Grotzkyj (die daarvoor reed) er niet uit maar wachtte. “uitkomen bocht met aanremmen voor Mandeveen heb ik je jongen” riep ik. Remde mijn motor naast die van Jasper en was er voorbij. Vervolgens het laatste stuk terug, kon ik naast Grotzkyj komen maar net niet ver genoeg ernaast. De snelle rechter knik daaropvolgend moest daarom ook iets van mijn gas af. Vervolgens kwamen zowel Jasper als die andere Spanjaard weer voorbij en verloor ik plaatsen. Met ingaan van ramshoek zag ik al hoe de laatste chicane zou aflopen. FOUT! Met 3 man door die bocht naast elkaar is onmogelijk. Ik paste mijn tactiek aan op hard eruit en kijken op de meet. Dat pakte goed uit, ik pakte de Spanjaard, kwam naast Jasper. Keek naar hem toen we over de lijn kwamen en kwam uiteindelijk 0,020 van een seconde tekort. Hard gevochten, hard gewerkt. Ik was blij!<br /> <br /> De uitloopronde die daarop volgde was fantastisch, iedereen juichen en klappen. Ik vergat alles! Zo’n mooi moment. Ik wilde wel 2 uitlooprondes rijden. Aan het eind van de veenslang moest ik stoppen van de marshalls. Op de plaats waar Valentino Rossi een paar jaar geleden ging zitten na zijn overwinning. Bij de Rossi tribune. Daar sta je dan, eerlijk gezegd krijg ik weer kippenvel. Maar ik moest toch verder en kwam er vervolgens achter dat ik als aller aller laatste rondreed. En dat ik toch maar tikje gas bij moest geven. Meteen toen ik binnenkwam kreeg ik eerst te horen dat ik 1.45.8 had gereden en vervolgens meteen door naar de NOS voor een interview met Dione de Graaff voor studio sport.<br /> <br /> Ik wil iedereen bedanken die dit mogelijk heeft gemaakt. Ik heb veel geleerd en ben er van overtuigd dat de rest van het jaar ook nog fantastisch gaat worden. Monteurs, het team, de sponsoren, de fans en niet te vergeten mijn ouders. Er is door iedereen keihard gewerkt om dit voor mij mogelijk te maken. En nee, ik kwam net te kort voor beste Nederlander, maar gezien de omstandigheden in de eerste bocht, ben ik meer dan uiterst tevreden!
