Hoewel het Some Team en Lennart er alles aan gedaan hebben, lijkt de 20-jarige Hardinxvelder tot pechvogel omgedoopt. Het postieve resultaat van de voorgaande training en kwalificaties wist hij niet om te zetten in punten door een crash in de tweede ronde.
Na een lange reis was het voor de heren van Some Racing bijna routine om de hospitality weer op te bouwen en alle onderdelen klaar te maken voor de technische keuring gehouden op donderdagavond. Ook de laatste keuring werd met succes afgesloten. Het uitkijken naar de eerste meters op Magny Cours kon beginnen. Druk speculerend over de prestaties die hier wellicht neergezet konden worden wensten Lennart, Marinho en Johan elkaar goedennacht.
Wat de morgen bracht was positief. In de eerste en enige vrije training op dit circuit kon Lennart zijn ronden goed opbouwen. Na vijf ronden werd er een pitsstop ingelast om al enige dingen aan de motor te wijzigen. Dit pakte blijkbaar goed uit, de tijden van Houtje #31 doken naar beneden. Helaas kwam hij niet verder dan een 1’53.281, wat hem een redelijke 24e plaats opleverde.
"De eerste ronden hier waren flink wennen. Heel wat anders als Imola, maar een mooi circuit. Hopelijk kan ik vanmiddag mijn tijd verder afbouwen. Dit moet er zeker nog inzitten. De motor wordt steeds beter, ik zal harder moeten en kunnen gaan.”
Na wat aanpassingen en een goed gesprek met de teamleden kon Lennart nog geen vier uur later weer aan de slag. De vele coureurs in de klasse, zo’n 40 rijders met vele nationaliteiten, joegen hun motoren nogmaals de baan op om er het beste uit te halen. Zo ook Houtje #31. Evenals de morgensessie, werden de 30 minuten onderbroken door een pitsstop al vroeg in de kwalificatie. Opvallend genoeg was Lennart ook dit keer weer sneller na deze korte adempauze.
" Het ging op zich lekker nu. Ik kon aanpikken bij een andere coureur, waardoor ik van zijn rempunten kon profiteren. Het circuit is niet heel ingewikkeld, maar ik heb te veel op de andere rijder gelet in dit gedeelte van de kwalificatie. Helaas kwam dit direct naar voren toen hij plotseling de pits in dook. Mijn tijd kon ik in mijn eentje niet meer verbeteren, wat erg jammer was. Ik had gehoopt om iets meer als deze 0.8 seconde sneller te gaan. Op naar morgenochtend, dan moet het wel kunnen.”
Maar dit viel tegen. Met een nacht vol regen werd het Some Team de volgende ochtend wakker met aan de ene zijde een positief gevoel en aan de andere zijde een teleurstelling.
" Mijn tijd kan ik nu nooit verbeteren. De baan ligt er niet goed bij nu, het is nat. Helaas hebben we ook geen voordeel van een zonnetje of een hoge temperatuur. De Superbikes hebben er een droog lijntje in kunnen rijden, maar er waren er nog te veel op regenbanden. Ik zal dus ook op regenbanden starten. De baan heeft al weinig grip, met regen ga ik geen grote risico’s nemen. Natuurlijk zijn deze banden, als het harder gaat drogen, snel kapot en kun je ze meer gaan vergelijken met slicks (droog weer)”
Zodoende ging Lennart op ‘vol regen’ weg (lees: voo en achter regenbanden gemonteerd) Al snel konden de mensen aan de zijkant zien dat de tijden van gisteren onhaalbaar waren. Toen de ideale lijn alsnog droger begon te worden monteerde Johan een slick als achterband bij Lennart.
“De tijden van gisteren waren onhaalbaar. Op een gegeven moment waren enkele stukken op de ideale lijn kurkdroog, maar andere stukken vereisten eigenlijk voor en achter een regenband. Zo zie je wat het weer voor invloed kan hebben op het racen. Uiteindelijk dus alsnog de 22e plaats. Mijn 1’57.161 was natuurlijk niet sneller als de 1’52.892 van gisteren. Niemand is aan zijn tijd gekomen, dus de startlijst wordt opgesteld aan de hand van de resultaten van gisteren.”
Deze rangschikking werd dus strikt gevolgd aan het einde van de middag. Rond 17.40 uur stonden de mannen uit deze talentvolle klasse aan de start. Na de media-aandacht was het eindelijk tijd voor de langverwachte lichten. Toen deze uitgingen gingen de ‘cowboys van de Superstock 600’ op zoek naar de punten.
Lennart was niet goed weg, maar wist veel goed te maken. Dit bezorgde hem een 18e plaats bij de eerste doorkomst, maar het gevaar lag op de loer. In een druk groepje werd al flink gestreden om de plaatsen, wat een val van een van hen betekende. Als reacties moest er in enkele seconden hard en snel geremd worden. Hierbij gebruikte Lennart ook het schakelen als motorrem, maar kwam hiermee in de problemen door de hectiek. De motor sprong in zijn vrij, waardoor de motorrem zijn werk niet meer deed. Hierdoor moesten de voor- en achterrem te veel werk in te weinig tijd doen en was een valpartij in de komende bocht onvermijdelijk. Samen met drie andere coureurs die te kampen hadden met hetzelfde probleem kwam Lennart in de grindbak terecht. Helaas voor Lennart brak zijn clipp-on hierdoor af en was het niet alleen het einde van de race, maar ook van het seizoen.
“Een einde als dit is echt niet leuk. Ik had zo graag nog een keer willen schitteren. Helaas heb ik niets meer aan ‘als ik..’ of ‘had ik maar..’. Er zijn maar 22 coureurs geëindigd en daar had ik bij willen zitten. De punten lagen voor het grijpen. Als we volgend seizoen alles rond krijgen, hoop ik hier in Magny Cours toch echt een betere afsluiting neer te zetten. Laten we maar hopen dat het zover komt.”
Een teleurgestelde Lennart die nogmaals zijn wedstrijd niet kon rijden zoals hij dat zo graag doet. Racen is niet altijd makkelijk.
“ Ik heb het dit jaar niet altijd mee gehad. Toch wil ik ALLE sponsors die mij onvoorwaardelijk hebben gesteund bedanken voor hun support. Ik ben jullie ontzettend dankbaar dat ik dit mag doen en had gehoopt jullie ook middels een mooie afsluiting van mijn zijde te kunnen bedanken. Helaas heeft dit niet zo mogen zijn. Nogmaals: BEDANKT!”
Uitslag EK Superstock 600
Magny Cours, 7 oktober 2006
1. Simeon, BEL
2. Antonelli, ITA
3. Colucci, ITA
DNF. van Houwelingen, NED
