Dat Velthuijzen kan vallen weet u. Ook hij heeft er weet van. De val leidde tot een lange tijd voetje omhoog, waarvan zelfs een weekje in het ziekenhuis ambiance en werd gevolgd door het bekende gemompel en gestrompel. Afgelopen week dan toch goede berichten, hij mocht het weer proberen, nieuwe prijzen, nieuwe kansen, nieuw geluk !!
Trouwens de tijd in het ziekenhuis en daarna is niet in ledigheid vervlogen. Samen met mijn zusje, die voor een jaar in Australië zit – alsof dat om de hoek is – hebben we die benut om mijn website af te maken. Het resultaat van deze internationale gezinsactiviteit vervult ons met gepaste trots, leuk. Neem een kijkje en geef uw mening over: www.mvsracing.nl
Toen werd het zaterdag jl., het was dan eindelijk zo ver. Prachtig zomerweer, daar lag het niet aan, maar wie de schoen (laars) past trekt hem aan. De blessure aan mijn voet is nog niet geheel genezen en Jan Breedtveld, de man van Dunlop, was zo aardig om voor mij speciale race laarzen te regelen. Deze laarzen, met binnenlaars, beschermen de voet duidelijk beter dan een gewone. Bedankt mr Breedtveld, mijn dank is groot.
Als team hebben we besloten om terug te keren naar het oude type Honda, een zo genoemde eenarmige bandiet, om daarmee verder te gaan. Deze machine licht me niet alleen wat beter hij is met name veel vergevingsgezinder dan het latere type. Mijn probleem met het nieuwe type Honda (met de dubbelzijdige achterbrug) is vooral dat die on-Europees krap is gebouwd. Ik zit daardoor nogal achterop en kan de ideale gewichtsverdeling niet bereiken maar die ook nauwelijks beïnvloeden. Om fijn te rijden is dat eigenlijk een voorwaarde. Het gevolg van weinig voorwieldruk is dat de machine onrustiger is dan nodig, niet kort af kan draaien maar wijd loopt. Hij reageert slecht op het stuursignaal en daarbij behoort over het voorwiel eraf vallen zondermeer tot de onprettige mogelijkheden. Ik kan gerust stellen dat mijn monteurs voldoende vakmanschap in huis hebben om de 20 cm die ik over heb aan armen en benen in te korten om zo het formaat JAPANNER te genereren. Ze spaarden me vanwege door mij in rekening te brengen gevolgschades. De eerste training was niet zomaar bingo. Nee, gewoon heeeeeeel erg wennen mede vanwege mijn voet. Het had wel iets weg van de alles is anders show, maar gaandeweg ging het lekkerder en hervond ik mijn ritme en verdreef het plezier de hinder. Deze training werd met een keurige 9e positie afgesloten.
De 2e training.
Ongepland werd deze van korte duur. Reeds na 3 ronden moest ik jammer genoeg de training voor gezien houden vanwege een motorisch mankement. Als altijd de oorzaak weinig bijzonders, gewoon een klemmend zuigerveertje. Helaas was de gevolgschade als vanouds, om moedeloos van te worden.. Onze nagelnieuwe cilinders waren exact rijp voor de schroot. U begrijpt dat mijn mondhoeken niet alleen door de aantrekkingskracht van de aarde werden beïnvloed en evenmin dat mijn kuif, de rijkste in het gehele team, gevrijwaard bleef van gel en thermiek.Ten overvloede de eerdere tijd werd niet verbeterd en zakte ik terug naar een 11 e positie.
Zondag 6 augustus.
De race was wat laat in de middag, maar we hadden mooi weer met zo’n 25 graden.
In de trainingen was reeds gebleken dat de baan nogal glad was, ook de andere coureurs klaagden hier over. Dit kwam omdat een week tevoren het Truckstar festival was geweest. Toen was het zo knallend heet dat de baan met zand bestrooid werd om er plakvrij op te lopen en zodat het niet kapot gereden zou worden. Hoe schoon is schoon? Er was weinig grip op de baan. Ik stelde de monteurs voor om achter een wat softere setting te kiezen om wat meer grip te creëren en na enig overleg hebben we hier ook voor gekozen. Achteraf betwijfel ik of deze keuze wel juist was. Het eerste doel van deze race was dan om de machine, en dus mij, weer goed aan het sturen te krijgen. Immers vanwege mijn voetblessure leek het onwaarschijnlijk dat ik tijden zou rijden die nodig zijn voor een goede wedstrijd uitslag. De monteurs hadden echter volop werk, de frame setting werd aan gepast en ook motorisch was de motor telkens weer perfect voor elkaar.
De race.
Bij de start kwam ik voor mijn doen erg slecht weg, de motor viel helemaal dood en dus moest ik een inhaalrace rijden. Dat is wel een prima oefening want de moeilijkheidsgraad neemt alleen maar toe. Als je je laat ophouden doe je het fout want voor je wacht niemand. Na 11 ronden van de 14 sloeg het noodlot ter afwisseling toe. Het dashboard meldde koeltjes oververhitting. De motor werd veel te heet en had veel last van detonatie. Dus moest ik helaas de pitsstraat opzoeken, terwijl ik op een redelijke 9e plek was aangeland. Later blijkt dat met de start van de race de koppakking al lek geweest moet zijn waardoor koelwater in de verbrandingsruimte kon komen. Dat zou ook de slechte start kunnen verklaren. Eenmaal in het paddock heb ik het team maar gevraagd of we nog enig zicht hadden op de 1e plaats in het ONK!!!!! De mondhoeken schoten omhoog maar het antwoord was unaniem: nee!!!!!!!!
Over 2 weken gaan we naar de prachtige baan van Francorchamps in de hoop van mooi weer, een betere voet, een beetje mazzel en veel plezier. Het MRTT gaat er vol goede moed weer tegen aan, het is onze hobby en die van jullie. Wij geven niet op!!!!!
Verder wil ik ieder bedanken voor hun meeleven en voor de vele kaartjes, telefoontjes en e-mail die ik heb gehad toen ik in het ziekenhuis lag. Echt helemaal SUPER!
Tot 19/20 Augustus in Spa, België.
Groetjes,
Mike Velthuijzen
Coureur MRTT Hugen Racing
