Afgelopen zaterdag vond de 9e race plaats van het seizoen. Een race met goede vooruitzichten qua weer en voor het team een race die zou moeten voorbereiden op de ONK races van 5 en 6 augustus. Genoeg werk voor de boeg en een opsteker konden we allemaal wel gebruiken. De gridtime sessies voor de SuperCup races zijn hiervoor een uitkomst en lenen zich uitstekend voor een extra training. Zowel Luc als Hans hadden deze sessies geboekt, Patrick zou die avond terugkomen van vakantie dus kon er niet rijden en voor Jesenko was er geen plaats meer.
Kortom, het bekende programma van donderdagmiddag vertrekken naar Assen, tent opbouwen, hapje eten en wat socialisen met andere vroege vogels en tussendoor de motor klaarmaken voor de eerste trainingssessie, kon weer afgewerkt worden. Dan even wachten tot dat Luc en Petra arriveren, nog wat ouwehoeren en vervolgens overnachten in de camper.
De training.
Op vrijdagochtend was het weer nog steeds goed en begon de eerste sessie pas na 10 uur. Relaxen dus! Zowel Luc als ik hadden goede zin en ik hees me traditiegetrouw in mijn oude vertrouwde MJK pak om even lekker in de mood te komen. De eerste sessie begon rustig, beetje lijnen rijden en hier en daar wat aanzetten. Ik ontdekte dat mijn Supercorsa's na een endurance en een intensieve cicuitdag op Zandvoort niet helemaal okselfris meer waren en dat lieten ze merken door vrolijk te gaan glijden. Eerst in Duikersloot, maar later ook in Meeuwenmeer en toen vond ik het wel prima. Ik had tenslotte 2 nieuwe sets bij me, dus besloot ik naar binnen te gaan. De sessie was toch al bijna afgelopen. Bij de tent aangekomen trof ik ook Luc al aan, zijn eerste sessie was ook niet helemaal soepel gegaan.
Voor de tweede sessie had ik mijn achterwiel al gewisseld en vertrok dus met nieuw rubber. Bij het insturen van de pitstraat gleed mijn achterwiel weg, waarschijnlijk over het lijmvlak waar de Pirelli sticker heeft gezeten, wat niet gelijk het allermeeste vertrouwen geeft…. De eerste ronde maar even rustig aan gedaan en toen maar weer wat versnellen. Ik reed heel relaxed rondjes in de 1:56, alleen de Ramshoek ging niet lekker. Totdat Fabian me op een gegeven moment voorbij kwam. Ik besloot aan te pikken en kon het makkelijk volgen. In de Ramshoek nam ik zijn lijn over en dat voelde gelijk al goed. Het resultaat was een 1:55 en ik besloot wat aan te gaan zetten om te zien waar ik zou kunnen komen. Op rempunten had ik nog niet zo gelet, dus dat zou het volgende zijn. Nog steeds achter Fabian, kwam ik de Ossenbroek uit en begon me klaar te maken voor de Strubben. Ik besloot deze wat hoger aan te snijden, zodat ik er harder uit zou kunnen…. En plotseling vond ik mijzelf terug, buitelend over de baan en balend dat ik weer gevallen was. Tijdens het vallen voelde ik al een branderige pijn in mijn schouder en vanwege een val op mijn rug, was even alle lucht weg.
Uiteindelijk belandde ik in de voor mij bekende Strubben grindbak…. Ik zag de motor liggen, maar had maar één doel, het krukje bij de vangrail bereiken om even te zitten en voor mezelf te evalueren wat er verkeerd was gegaan. Dit bleek vrij duidelijk, ik had geprobeerd op het vuile gedeelte van de bocht hard in te sturen en dat in combinatie met de hoge temperatuur, was teveel voor mijn voorband. Kortom, weer over het voorwiel eraf….. Mijn schouder deed flink pijn en ik voelde ook mijn ribben. De toegesnelde hulp vroeg of ik zelf de motor kon vasthouden op de crashkar, maar daar heb ik voor bedankt. Ik werd vervoerd naar de medische post en even door de ter plaatse aanwezige arts ondezocht. Die kon niets vinden en vermoedde dan ook dat ik niets gebroken had. Bij het naar buiten komen, kwam ik Jeanne en Petra al tegen die ook naar de post waren gekomen. Kortom, gezamenlijk terug en de schade bekijken.
De schade aan de motor viel wel mee en had zeker voor de race nog wel gerepareerd kunnen worden, alleen ik voelde dat het met mijn sleutelbeen allesbehalve goed was. Latere foto's in het ziekenhuis zouden aantonen dat het inderdaad gebroken was. Voor mij dus een vroeg einde van de training en race, maar ik besloot te blijven als toeschouwer en teamhulp.
Luc kon verder zijn trainingen uitrijden en boekte daarin ook de nodige vooruitgang.
's Avonds arriveerde de rest van het team, op Thijs na, die zou zaterdagmorgen komen. Patrick had de barbeque meegenomen, zodat we met het hele team vlees konden gaan verschroeien, vergezeld van de nodige koele versnaperingen. Was weer erg gezellig, en ik hoefde de volgende dag toch niet te rijden 😉
De racedag.
Op zaterdag was het weer vroeg inschrijven, maar voor mij dit keer afmelden. De anderen waren in ieder geval ruim op tijd klaar, alleen Patrick had nog wat te sleutelen want hij ontdekte dat zijn toerenteller niet meer werkte. Traditiegetrouw deed Luc helemaal niets en was Jesenko met van alles en nog wat bezig. Petra probeerde wanhopig nog wat order in de chaos te scheppen en verder was het een komen en gaan van vele bekenden.
De trainingen.
Patrick en Jesenko mochten trainen in de A groep en Luc vanwege zijn optreden in Oschersleben in de C groep. Zowel Patrick als Jesenko waren niet helemaal tevreden en konden hun tijden niet halen. Luc zijn training verliep wel goed en boekte steeds meer progressie. Hij is hard op weg om zijn oude vorm van voor zijn megacrash weer te terug te krijgen. Dat zou betekenen dat hij moeiteloos rondjes van 1:58 moet kunnen rijden en daar zit hij niet zo ver meer vandaan.
Patrick: Ik was nog erg aan het stoeien met de voor mij geheel nieuwe vering, de motor voelde in de extremen goed aan (hard remmen en accelereren) maar is in het midden van de bocht onrustig en wil wat naar buiten lopen.
Met een 01:53 een 14e tijd neer gezet, waar ik gezien de omstandigheden niet ontevreden mee was.
Voor de 2e trainingssessies werden er nog even banden gewisseld, veringen afgesteld en alles nog even nagelopen. Luc was eerst aan de beurt en ging vol vertrouwen de baan op. Op de monitor konden we zijn rondetijden goed volgen en op een gegeven moment reed hij rondjes van 2:00. Tot het moment dat hij niet meer doorkwam en de training gestaakt werd. Rode vlag situatie! Luc bleek in de Ruskenhoek een mega highsider gehad te hebben en lag in de grindbak. Uiteindelijk belandde hij via de medische post en de ambulance in het Wilhelminaziekenhuis in Assen….. Stress in het team en voor de zoveelste keer het nooddraaiboek uit de kast……
Luc werd dezelfde middag nog geopereerd aan een bovenbeenbreuk en was wederom een stuk metaal in zijn lichaam rijker. Verder bleek hij een lichte hersenschudding te hebben en was hij rijkelijk voorzien van kneuzingen en blauw/paars/gele plekken over zijn hele lichaam. Eén ding was duidelijk, de komende tijd wint hij geen schoonheidswedstrijden.
De tweede training voor Patrick en Jesenko pakte ook niet erg goed uit, want ook in de A groep werd de training na 3 ronden gestaakt als gevolg van een rode vlag situatie. Voor beiden betekende dit dus geen goede startplek op de grid.
De race.
Slechts één race voor het racing for O.s.c.a.r. team, met 2 deelnemers. Een beetje mager, maar het was niet anders.
Patrick: Na de zware crash van Luc, de onmogelijke hitte en mijn nog niet geheel fitte lichaam besloot ik de race rustig te rijden om weer wat ritme op te bouwen en de boel heel te houden.
Reed op zich wel lekker maar had het na 4 ronden al erg zwaar, het was gewoon te heet voor mijn huidige conditie, en mijn vering stond nog steeds niet optimaal.
Toen Joan Verdonck even een uitstapje had gemaakt zat hij voor mij op de baan, ik besloot achter hem te blijven en het tempo ging langzaam omhoog, we reden naar het groepje voor ons toe.
Met nog 2 ronden te gaan word ik buitenom ingehaald door een witte R1 voor de strubben, geen probleem als hij zich gewoon tussen Joan en mij gepositioneerd had….. maar nee hoor deze Rossi wannebee wilde direct ook Joan binnendoor steken in de strubben…..:?
Dit kon helemaal niet en terwijl Joan al instuurde reed de witte R1 vol in Joan zijn Suzuki, ze vielen beiden zo'n 4 meter voor mijn neus. Ik was kansloos en ging met hun mee ten onder 🙁 tja het hoort allemaal bij het racen zullen we maar zeggen, maar zo'n kansloze actie heb ik nog nooit meegemaakt en hoop dat ook niet meer mee te maken. Nu weer aan het werk dus….. ik ga nu mijn kuip met polyester matten bewerken, nieuwe kuip wordt allemaal te duur aangezien er ook wat uitlaatonderdelen moeten worden aangeschaft.
Pech genoeg d
it jaar, maar ben toch voornemens te gaan rijden in het ONK maar moet dan wel ergens zo'n 2 to 4 seconden zien te vinden.
Jesenko was ook nog niet happy met zijn veringinstelling en was eigenlijk van plan om na 5 rondjes te stoppen…. Gelukkig heeft hij dit niet gedaan, zodat er nog in ieder geval één Racing for O.s.c.a.r. rijder is gefinished. Uiteindelijk is hij op een 31e plaats geëindigd.
Epiloog
Het afgelopen weekend heeft de O.s.c.a.r. rijders niet gebracht wat ze hadden gehoopt, met als treurig dieptepunt dat 75% van het team gecrashed is. Patrick en Jesenko rijden in ieder geval het seizoen uit, Hans hoopt er half augustus weer bij te zijn en voor Luc is het nog even afwachten, maar wellicht haalt hij zijn najaarstraining nog.
Maar zoals altijd proberen we de rest van het seizoen positief te benaderen en statistisch gezien is de kans op een goed naseizoen erg hoog 🙂
