Na een goede voorbereiding in Spanje zag het er de vrijdag voor de eerste wedstrijd op zaterdag niet naar uit dat de goede lijn doorgetrokken kon worden. De drie test-sessies kwamen zeer goed van pas i.v.m. de grote problemen met de remmerij en de voorvering. Na veel aanpassingen en andere remblokken werd de derde sessie enigzins redelijk afgesloten.
Zaterdagmorgen voor de eerste kwalificatie hebben we nog een grote verandering aan de voorkant verricht waardoor we met een 1,48.0 op de ……… voorlopige POLE kwamen te staan. Zware strijd was er met Stefan Scholten en Niels Feller die op enkele tienden van seconden volgden. Na overleg met Wim de Bree van SO-suspension hebben we nog wat veranderingen aangebracht en begonnen we met volle moed aan de tweede kwalificatie. De motor voelde zeer sterk aan, met dank aan Jenik Performance, en er was ondertussen nieuw rubber gemonteerd door Arie Schutten en Arjan Kamps en ik ging er even goed voor zitten. Toch kreeg ik 6 a7 ronden lang geen ruimte om een flying-lap te maken maar aan het einde van de training toch nog. Ik sloot de training af met een nieuw PR en op de POLE met 1,47.6. Zeer tevreden dus, maar nog niet gerust………
Nu de start nog…….. Licht op rood en uit…… Kopstart en als eerste de bocht in….. maar toen had ik een mega groot probleem! Kramp in mijn linker hand, ik kreeg de vingers niet meer los van mijn handpalm om terug te schakelen. In de drie door de strubben en twee man kwam mij al voorbij, shit. Rechte stuk op en mijn vingers losmaken, moet toch drie keer terugschakelen van 270 naar 120km/h. Met moeite kreeg ik het voor elkaar en ik heb de eerste ronde gebruikt om mijn onderarm te ontspannen. Na drie rondes kreeg ik het juiste gevoel en ritme weer te pakken en nadat Scholten in de Bult wijd was gegaan zette ik de achtervolging in op Feller. Het gaatje was ongeveer 1 a 2 sec maar ik reed dit in twee rondes dicht. Vervolgens liet Niels een beetje snelheid liggen bij uitkomen meeuwenmeer (+200km/h) waardoor ik met iets meer snelheid hem over de curve-stones buitenom kon passeren en zo de leiding overnam. Ik reed mijn rondes daarna vrij constant in de 1,47….er's met op het pitbord de vermelding dat Niels vast in mijn achterwiel zat. Toch heb ik in de laatste twee ronden een gaatje kunnen trekken van 2 seconden en zo na 2 jaar eindelijk weer een een welverdiende overwinning te boeken. En ik was echt blij, ook omdat er nog veel Sponsors waren komen kijken en mij de nodige druk hebben bezorgd, ha ha. In de wedstrijd heb ik mijn PR nog een beetje aangescherpt en die staat nu op 1,47.4!
