Zoals de meesten van jullie bekend is werden in het windmolenpark te Eemshaven rondom hemelvaartsdag twee ONK races verreden. De eerste op de donderdag en de tweede race in het weekend.
Op donderdag werden voorafgaand aan de race twee kwalificatie trainingen verreden, in de eerste kwalificatie training stonden we geruime tijd op de pole-position. Er werd meteen erg hard gereden want de tijden lagen snel meer dan een seconde onder die van het jaar ervoor. In de laatste ronden van de kwalificatie gaat het altijd nog een beetje harder, maar werd ik helaas wat opgehouden door een wat langzamer rijder. Ja hoor, ik werd nipt van de pole gereden door de strak sturende Ronald Beitler, die er kennelijk nog eens voor was gaan zitten. Hoe dan ook de voorste startrij was bereikt. De uitslag was Beitler 1,Velthuijzen 2 en Randy Gevers 3.
In de 2e kwalificatie was het andere koek, ronde na ronde was het stuivertje wisselen op de pole-position tussen Randy Gevers en mij. Wederom in de laatste ronden bleek Randy toch net even sneller en pakte knap de pole position. De opstelling van de eerste startrij werd daardoor als volgt vastgesteld: Randy Gevers 1 , Mike Velthuijzen 2, en de Belg David Drieghe 3. Positie twee bereik ik zelden en het betekent voor mij een leuke aparte ervaring.
Race 1
Vanaf het doven van het rode startlicht was er een felle strijd tussen Beitler, Drieghe en Velthuijzen. Gevers had van af het begin de kop gepakt en leidde met een “kleine” voorsprong van een sec of twee. Dat is dus een gat ! In de vierde ronde begon mijn motor te haperen en wilde hij geen hoge toeren meer lopen. De koek was bij 12.000 rpm volledig op in plaats van bij de gebruikelijke 13.200 rpm. Ik dacht bij mezelf: “die fiets zal me toch niet nu aan yoghurt lopen terwijl ik kans maak op een podium plaats !!! Zoals mijn monteur Joost altijd zegt “GAS, gas is alles”. Geen enkele twijfel om te stoppen, gas, gas, gas, en het gevecht werd vervolgd, moet hij stuk dan gaat hij stuk en misschien knapt hij wel weer op. ’t Is erin geschoten wie weet schiet het er weer uit. Menigeen voert toch de kreet “No Fear” dus waarom ik dan ? Helaas zakte de motor wel steeds meer in, de trotse topsnelheid van 235 km/h, afgerond 240, liet zich met krap 198 km/h nog net afronden op 200. Daar win je geen WK’s mee.Ik zette echter alles op alles om de rekels bij te houden, want misschien trof hen een vergelijkbaar lot. Rempunten bij 300 meter werd moeiteloos verlegd naar 200 meter met de gedachte: “niet ingestuurd is altijd mis”. Omgekeerd illustreert het voorbeeld dat als je hard gaat de secondes er niet als rijpe appels afvallen omdat je ook flink moet inleveren aan tijdig remmen. In de eerste bocht van het circuit gaat in dit gevecht Honda rijder Ronald Beitler hard onderuit met een fikse highsider, hij breekt hierbij een middenvoetsbeentje en er wordt gesproken over een hersenschudding. ( (kan dat dan bij een coureur op een stratencircuit ? (grapje)). De strijd ging nu nog tussen David Drieghe en mij, in de laatste ronden remde ik nog iets later en zette hem daarmee terug naar de derde plaats. Onder het zwart/wit geblokt van de finish konden de handen juichend omhoog, voor het eerst bereikte ik een 2e plaats in de ONK 250 !!!!! YES!!!!!!!!
De uitslag was Gevers 1, Velthuijzen 2 en Drieghe op plaats 3
Zaterdag 19 mei
De monteurs hadden op de vrijdag flink gesleuteld en meenden het euvel gevonden te hebben. Met het lek boven konden we dus aan een frisse training beginnen.
Helaas pindakaas. In zowel training 1 als training 2 werden we weer geplaagd door een elektrisch probleem (dachten we) ,de fiets haalde nu nog maar 10.500 rpm en ik kon me daarmee nog maar net plaatsen op de laatste startrij. Die avond hebben de monteurs wederom hun uiterste best gedaan om de motor voor elkaar te krijgen en uiteindelijk vonden ze het mogelijk probleem, een lekke krukaskering. De heren tracteerden zich met deze conclusie op een heerlijke klus, namelijk het s nachts even splitsen van het blok om een vers krukje te steken.
Zondag 20 mei
Ik had alleen de warm up om de fiets in te rijden en te kijken waar ik zat met me de rondetijden. Verder was er een groot probleem opgetreden met het asfalt van het circuit in het laatste bochtige gedeelte voor de finish. De toplaag liet daar namelijk los van de grondlaag. Daarbij kwam je te rijden op pure teer, verre van veilig en zeker niet prettig.. De motor leek weer helemaal in orde en na zo,n 3 a 4 ronden inrijden kon ik nog even een snelle tijd op de klok zetten. Ik pakte daarmee tevens de snelste tijd in de warm up en dat geeft de burger moed..
Race 2
De start verliep van meet af als een raket, ik belande dwars door het veld meteen in bocht 1 al op plaats 3 waar ik Drieghe in hevig gevecht zag met de snelle Gevers. Randy was niet van zins de kostbare kampioensschapspuntje aan David aan te bieden laatstaan dat deze ze zou afsnoepen, de brutaliteit. In de vierde ronde 4 maakte Drieghe echter een fout in de chicane en belandde naast de baan. Op dit niveau heeft dat consequenties. Ik nam direct plaats 2 over en richtte me vervolgen op Gevers. Helaas was Gevers net iets te veel weggelopen, ik kon de aansluiting niet meer tot stand brengen. Randy won de race dus zonder slag of stoot en ik pakte voor de tweede maal de 2e plaats. Dit keer met 15 sec voorsprong op de 3e man David Drieghe.
Al met al een geweldig weekend voor het gehele MRTT-Hugen. Er is hard gewerkt maar ook gescoord. Lof voor de monteurs Jan en Joost die het mogelijk maakten om in race 2 de 2e plaats te kunnen behalen. .Heren namens mij en het gehele MRTT-Hugen geweldig bedankt !!!! en nu op naar volgende week in OSS
Met deze 2e plaatsen meegeteld staan we nu ook 2e in de stand om het Open Nederlands Kampioensschap 2007., Als team hopen we voorzichtig op een wildcard met de TT van Assen……….Wie weet, afwachten !!!!
Met vriendelijke race groet,
Mike Velthuijzen # 111
