De periode tussen de Paasraces en de Speed Trophy is benut om lichamelijk in conditie te blijven. Ik was daarom blij dat ik eindelijk weer een been over de budy kon gooien om vervolgens lekker aan de gashendel te schroeven.
De tweede kwalificatietijd in de eerste sessie deed ons verwonderd kijken, omdat de rest van de deelnemers wat meer raceritme heeft. De tweede kwalificatie ging er nog eens twee seconden af. Een derde startplek werd hiermee gerealiseerd op 0,025 seconde afstand van de poletijd.
Ik wist dat ik nog sneller kon. Daarvoor hebben we voor de warm up het rijwielgedeelte aangepast om een aantal bochten beter en daarmee sneller te kunnen ronden. De wegligging werd beter, echter, de grip werd minder. Voor de wedstrijd zijn we tussen de twee verschillende afstellingen in gaan zitten.
De eerste meters van de start waren goed. In de eerste bocht verloor ik een aantal plaatsen en moest vanaf de zevende positie een opmars maken. Dat lukte gestaag. Toch was de grip van de achterband niet optimaal. Met veel plezier werd menig coureur ingehaald, totdat ik in de voorlaatste ronde stuitte op een achterblijver terwijl de eerste positie net in bezit was. Of de baancommissarissen wisten niet dat ik op kop lag of de achterblijver en ik hebben de blauwe vlag niet gezien, hetgeen zich vertolkte dat ik niet makkelijk en snel deze coureur voorbij kon. Het kleine gat dat ik had op Mark Bezemer was direct weg en hij passeerde me. Ik bedacht me nog dat ik op het stuurgedeelte Mark wel weer in zou halen. Helaas werd ik bij het ingaan van de laatste ronde verrast door een uitremactie van de nummers drie en vier. Ook hiervan dacht ik dat ik wel weer wat goed kon maken in de laatste ronde. Toch kwam ik snelheid te kort om nog iets te doen. Zo lig je op kop en zo word je vierde. Na een schitterende race baalde ik wel een tijdje …
Vandaag hoorde ik dat er een zuigerveer vast zat om een van de zuigers. Dat verklaart dat laatste beetje snelheid dat ik nodig had. Maar ja, moeders zegt altijd: achteraf kijk je een koe in de kont! En zo is het. Vierde is vierde en geen wat als, dan eerste.
Extra gemotiveerd op naar de laatste race voor het ONK op 15 september. Ik hoop in augustus nog ergens in het buitenland te kunnen rijden. Wat raceritme en concentratieconditie miste ik wel de afgelopen twee dagen. Mochten we nog
ergens in de tussentijd gaan racen, dan lezen jullie dat hier in ieder geval. Van deze ‘belegen’ vent is men nog niet af!
