Na een lange reis richting mijn favoriete circuit Oscherleben kwamen we donderdagavond rond 20.00 aan. De vrijdag zou ik een trackday hebben om even lekker in mijn ritme te kunnen komen. Maar helaas zat het weer een beetje tegen, het hagelde de vrijdag en toen de baan weer was opgedroogd en ik richting het circuit reed begon het steeds te regenen. En om dan je regenbanden eronder te zetten had ook niet veel zin aangezien we maar 20 minuten rijtijd hadden.
Gelukkig was het zaterdag erg mooi weer, er stonden dit keer 3 kwalificatie trainingen en een wedstrijd gepland. Het probleem was wel een beetje dat ik zat te twijfelen of mijn banden het zouden gaan volhouden, aangezien ik deze er al vanaf de Ducati Club Race op had zitten….
Een kwestie van prioriteiten stellen en crisis zou ik maar zeggen.
De eerste kwalificatie ging lekker, en ondanks dat de tijden nog niet heel snel waren stond ik 2e getraind.
De kwalificatie daarna gingen de medecoureurs al een stuk harder en kon ik mijn 2e tijd niet vast houden en ik schoof door naar de 4e plaats. Nog geen stress want de race is nog niet verreden.
Toen ik de laatste kwalificatie de baan wilde oprijden pruttelde mijn motor wat, vreemd, maar ach de motor had de afgelopen tijd wel vaker last van ‘een rammel’, dus niks aan de hand dacht ik zo. De kwalificatie toch uitweten te rijden, maar tijdens het rijden plofte hij ook wel verdacht vaak. Bij binnenkomst kwamen er gelijk nieuwsgierige mensen naar me toe; of ik met een 1-cilinder rond reed? Na het uitdoen van mijn oordoppen hoorde ik het ook; mijn uitlaat was lek! Na het verwijderen van mijn kuipdelen zag ik dat mijn uitlaat, waar hij bij het blok vast zit rondom was afgescheurd. Gelukkig had iemand een lasapparaat meegenomen en was zo aardig om hem voor mij te lassen. (Bedankt Eddie Tieleman!)
Ik had de 8e startplek te pakken, en ik was niet helemaal tevreden want ik voelde dat er meer in zat.
De eerste race had ik een goede start, ik zat er gelijk goed bij. Maar helaas kon ik een coureur niet voorbij komen die met een 1098 reed, ik bleef er een paar ronden achter zitten voordat ik hem voorbij kon. Helaas kon ik daardoor geen aansluiting meer vinden bij de kopgroep.
De 2e race zag er een stuk zonniger uit; zowel letterlijk als figuurlijk. Het was ontzettend warm, zo’n 27 graden!
De race stond gelukkig al mooi vroeg gepland om 11.10. Ik merkte in de vorige race al dat mijn voorband wat begon te glijden met het insturen, dus ik moest me een beetje inhouden.
Ik had weer een prima start, en ging als 4e de bocht in en ik had aansluiting met de kopgroep. Deze race zou langer gaan duren; 20 minuten en 2 ronden, dus het zou aardig pittig worden om dit vol te houden.
Gelukkig wist ik zeer constant te rijden en mijn hoofd koel te houden, en finiste als 4e!
Wat een super weekend, ik ben echt heel tevreden mijn race-gevoel is weer voor 100% terug en ik kijk nu al uit naar de volgende race in Lausitz.
Graag wil ik iedereen bedanken die me heeft geholpen afgelopen weekend!
En uiteraard wil ik mijn trouwe sponsoren bedanken die mij dit mogelijk maken!
