ÒDoelstelling gehaald!Ó Door wederom punten te scoren, nu in de slotrace van het seizoen, heeft Raymond van der Molen definitief een plek in de subtop weten veilig te stellen. Waar Raymond vorig jaar met 33 punten eindigde op een vijftiende plaats in het Open Nederlands Kampioenschap, heeft hij dit jaar een knappe zevende plek behaald, waarvoor 63 punten zijn gescoord. Een klinkend resultaat, en een mooie opstap om in 2004 de sprong naar het podium te wagen. ÒWe hebben de doelstelling gehaaldÓ, concludeerde Raymond na de race.
Zou zoÕn Race of the Champions nog wat worden nu John Bakker al in Tolbert kampioen was geworden? Wel, het massaal toegestroomde publiek kreeg in n race een hele serie gevechten te zien om de laatste millimeters asfalt. Niet alleen aan kop werd voluit gestreden, maar tot voorbij de eerste vijftien toe. De drie koplopers gingen drie rijen dik de Nationale Bocht in. In de subtop was het stuivertje wisselen geblazen, en, en,É.waar blijft nummer 62 nou?
Raymond had niet al te best getraind, een zestiende starttijd met een tijd van 1:27,1. Dat kan beter natuurlijk en met de afstelling een pietsie gewijzigd ging Raymond op zondagochtend de achterband en niet te vergeten zichzelf inrijden. Een half uurtje voor de warming-up kwam de fotograaf wat plaatjes tonen van Raymond in Tolbert. Plaatjes waarop natte banden te zien waren. Toen teammanager Erik een foto zag van Raymond met een hand ontspannen bij zijn heup, ontplofte hij zowat. ÒDat is toch geen RIJDEN man! Hoe moet je nou ooit Nederlands Kampioen worden? Vond je het wel goed, daar in Tolbert, die derde trainingstijd?!Ó
Zo ging het nog een minuut of vijf door. En het hielp. Raymond ging er eens goed voor zitten, de tijden werden sneller, en de warming-up werd met 1:26,0 afgesloten. Aangezien er bij de slotrace een groot startveld actief was, 37 man om precies te zijn, was deze tijd goed voor een elfde plek.
Nog effe een beetje masseren, monteurs die als werkbijen om de motor zoemen, veel publiek en warm weer en weg is het veld! Raymond schoot dicht langs de pitmuur, maar kwam toch klem te zitten bij de Nationale Bocht. Dat viel dus tegen, maar Raymond kreeg zijn ritme te pakken en begon aan een opmars door het veld. Zo reed hij op schitterende wijze van de zeventiende naar de elfde plek, waarbij onder andere Richard Fluttert stijlvol opzij werd gezet. Snel als het veld was als gevolg van diverse groepjes die knokten om elke centimeter, was de top tien nogal uiteen gevallen, en kon Raymond geen andere tegenstanders meer verschalken. Zo kwam Ray met gemengde gevoelens door de finish. Enerzijds strijdlust omdat dit veel beter had gekund en anderzijds toch ook blij dat hij zoÕn sterke race had gereden. Op zoÕn moment blijkt maar weer hoe goed het is dat Bianca er bij is. Een kort onderonsje met zijn wederhelft was voldoende om Raymond ontspannen plaats te laten nemen in het rennerskwartier. Pas toen besefte hij hoe goed hij het had gehad het afgelopen seizoen.
Op naar 2004!!
