Nadat ik twee weken geleden erg hard gecrashed was op het circuit van Zolder leek het er eerst op dat ik niet deel zou kunnen nemen aan de Rizla Racing Day 4, maar door het goede herstel en de hulp van Ôrace doctorÕ Luiten werd het toch mogelijk om deel te kunnen nemen aan de race.
Zaterdag ochtend moest ik me weer medisch laten keuren, maar na een lange preek dat het niet goed voor de genezing zou zijn werd ik wel weer medisch goed gekeurd omdat ik geen gevaar voor mezelf of anderen was.
Tegen de middag hadden we onze eerste training. Omdat ik toch eerst weer moest wennen besloten we om maar met oude banden de baan op te gaan. Het pak aantrekken was al een drama en toen ik op de motor moest gaan zitten had ik erg mijn twijfels of het rijden wel zoÕn succes was. De eerste ronde was dan ook erg pijnlijk en mijn linker knie aan de grond leggen leek me dan ook niet zoÕn goed idee, maar rustig aan begon het wondermiddel genaamd Adrenaline te werken en leek de pijn een stuk minder. Ook de ronde tijden gingen de goede kant op. Aan het einde van de training kwam ik in de problemen doordat mijn achterband versleten was en stuurde ik hem de laatste paar minuten naar binnen liggend op de 23e plaats terecht. Gezien het groot aantal wk rijders viel dit zelfs nog mee!
Na een nieuwe achterband gemonteerd te hebben hoefden we verder weinig aan de motor te doen. Omdat ik na het rijden pas weer echt veel last van mijn knie kreeg heb ik zo veel mogelijk rust genomen.
Ook de tweede training verliep goed en leek ik minder last van mijn knie te hebben en in de linker bochten legde ik gewoon mijn knie aan de grond. Ook mijn ronde tijden zakte weer, maar door de training heen bleven ze vrij constant en zakten de tijden steeds een klein beetje. Met uiteindelijk een 19e plaats was ik redelijk tevreden ook als je keek hoe dicht alles bij elkaar stond, met vier man binnen een tiende van een seconde en met 11 man in de 1 minuut 26.
Door het erg drukke tijdschema op zondag was er jammer genoeg geen warm-up. Wel een geluk was dat mijn knie langer rust had. Voor ons was het dit keer ongewoon vroeg voor de race namelijk al om 12.40 uur. Een voordeel was wel dat het nog niet zo heel erg warm was. Toen het rode licht uitging was ik dit keer erg goed weg en had geen plaats verloren tot en met de eerste bocht. Met het uitkomen kon ik wel al langs Stuart Voskamp die het maar net haalde. In Stekkenwal kon ik er gelijk al twee buitenom pakken doordat ze allemaal naar binnen stuurden. Op de achttiende plaats kwam ik dan ook de eerste keer langs. Er onstond een leuk groepje met onder andere mijn grootste kampioenschaps tegenstanders namelijk Marco Ophey en Jeroen Turkstra en nog vier andere. De gehele race lag ik bijna achteraan het groepje. Na een paar rondes kwam Voskamp weer voorbij en voordat ik het doorhad had hij de gehele groep te pakken en wist zelfs een gat van een aantal secondes te slaan. Lange tijd reed voor mij John Bakker, (de al bijna Superstock kampioen) welke ik een paar keer probeerde te pakken en later lukte het dan bij de Bult. Hierdoor was ik net de aansluiting met het groepje verloren en door erg pijnlijke onderarmen, welke meer belast worden doordat ik minder met mijn benen kon doen. De laatste ronde moest ik het niveau ook echt wat laten zakken waardoor Joan Veijer en Bakker weer heel dichtbij kwamen. Als zestiende kwam ik dan ook over de finish. Maar later hoorde ik dat ik als dertiende gekwalificeerd werd door een aantal valse starters.
Hierdoor loop ik in het kampioenschap weer een aantal punten uit op Jeroen Turkstra en sta ik dus nog steeds op de achtste plaats.
De volgende race voor het ONK is pas weer in het weekend van 30-31 augustus op het stratencircuit van Tolbert. Toch hoop ik voor die tijd wel weer een keer ergens te gaan rijden of het liefst zelfs ergens een race mee te pikken, maar uiteraard zullen jullie dat ook weer via Racesport lezen.
De sportieve groeten,
Allard #10
