Net zoals de laatste paar jaren waren we ook dit jaar weer tijdens het Hemelvaart weekend in het noordelijk gelegen Eemshaven. Het circuit dat erg kenmerkend is door de vele windmolens, lange rechte einden, de langzaamste hairpin en natuurlijk de wind. Foto: Kees Siroo
De eerste tijdtraining was voor mij erg spannend, want dit was de eerste keer dat ik weer zou rijden op mijn eigen ´snelle´ motor na de operatie aan mijn onderarmen. De eerste rondes begon ik nog vrij rustig aan, maar toen ik echt wilde gaan versnellen lukte me dat niet. Op een 17e plaats liggend werd de training afgevlagd. Hier was ik dan ook echt niet blij mee. Ik had tijdens de training meer lucht dan asfalt gezien, iedere keer kwam het voorwiel weer de lucht in. En de achterband gaf ook veel te weinig grip en werd zo een aantal keer goed gewaarschuwd. Mijn onderarmen waren echter wel super, tot aan de laatste ronde toe kon ik zo hard remmen als ik dat wilde, ik had eerder last van mijn benen door het constant voorover hangenÉ..
Na overleg en het raad vragen van behulpzame concurrenten besloten we een andere band te kiezen. Tevens werd de vering veel harder afgesteld.
En hoewel het in de eerste training al hard waaide deed hij er de tweede training er nog een schepje bij. (Ik was blij dat ik geen 125cc hoefde te besturenÉ.) Hierdoor hoopte ik maar dat ik mijn tegenvallende tijd uit de eerste training kon verbeteren. Gelukkig was dat in de 4e ronde al het geval en al snel reed ik er een hele seconde af. Hoewel het een stuk sneller ging zat ik nog niet echt lekker op de motor. Met ingaan van de laatste paar minuten kwam Jeroen Turkstra op zijn opvallende Honda voorbij. Dit was het juiste moment om nog mijn tijd te kunnen verbeteren en ik klampte bij hem aan en reed gelijk een snellere tijd. Met het ingaan van de laatste ronde zat ik nog achter Turkstra, maar door de val van Rene Winkel besloot de raceleider de code rood te geven. Echt balen natuurlijk, maar een verstandige keuze. Jammer genoeg zat de concurrentie ook deze keer niet stil, maar toch was ik opgeklommen naar een 14e startpositie. De motor was wel veel beter, maar ik kreeg de knop niet omgezet om veel harder te gaan.
Jammer genoeg was er zondag ochtend geen warming-up, wat grotere aanpassingen aan de motor onmogelijk maakten. Hierdoor werden er nog maar een paar zeer kleine veranderingen aan de vering gedaan. Wel werden nieuwe remblokken gemonteerd.
Ik bleef wel erg veel vertrouwen houden in de race. En door het afmelden van Rene Winkel, die teveel pijn had om te kunnen rijden, mocht ik zelfs nog een rijtje opschuiven.
Tijdens de start verloor ik ook deze keer geen plaatsen en wist me in het gedrang bij de eerste bocht staande te houden. Het lange recht eind daarachter kon ik gelijk een tweetal plaatsen pakken. Verderop in de eerste ronde moesten er nog een paar aan geloven en kwam ik na een ronde als 9e langs. Maar hierbij liet ik het niet zitten en de ronde erop wist ik ook Swen Ahnendorp te pakken. Marco Opheij ging er met uitkomen van de hairpin vrij onschuldig vanaf. Hierdoor kwam ik als 7e langs. Hierna ontstond een gevecht samen met Harry van Beek. En samen met hem reden we naar het gevecht om de 3e plaats. Dit ging een aantal ronden lekker totdat we ook begonnen te lappen. Bij n van hen dacht ik nog gauw wat extra slipstream te kunnen pakken. Maar op het laatste moment schoot ik erg snel naar hem toe, waarschijnlijk omdat hij misschakelde, en ik klapte tegen zijn uitlaat aan. Wonderlijk overleefde ik het en kon weer in de aanval. Toen ik later Harry van Beek voorbij ging kwam ik achter ex-GP rijder Jarno Janssen terecht. Met het ingaan van de voorlaatste ronde zette ik mijn motor naast zijn Suzuki en wist ik een aantal honderd meter op de 5e positie te rijden, want een bocht later was hij alweer terug. Tegen het einde van de laatste ronde probeerde ik het weer, uiteraard verwachtte ik hem de laatste bocht weer terug en besloot ik deze gewoon zo goed mogelijk aan te snijden, Jarno binnendoor en zo vroeg mogelijk op het gas. In de sprint naar start-finish zat ik weer strak naast hem, maar verloor het op precies 0,010 secondeÉÉ.
Hoewel ik de 5e plaats net niet wist te pakken, was ik toch verschrikkelijk blij met dit resultaat. Ik zat niet alleen dicht op de nummer 5 ook de nummer 3 zat nog geen vijf seconden voor me en tevens was ik de eerst gefinishte Yamaha rijder. Jammer genoeg sta ik nog steeds 9e in de tussenstand, maar kom wel dichter bij de gevestigde orde in de Supersport.
Aankomend weekend zullen we dichter bij huis blijven, want dan zijn de Pinksterraces op het volledig nieuwe circuit van Oss. Op mijn ´thuis GP´ hoop ik natuurlijk mijn stijgende lijn voort te kunnen zetten.
