Afgelopen weekend waren we afgereisd naar het Oost-Duitse circuit te Oscherleben. Omdat er een aantal weken geen race in Nederland was leek dit ons een goede training voor de komende race weer op Assen.
Op vrijdag was er al de mogelijkheid om te trainen, dit werd door ons uiteraard gedaan, en ook door bijna alle andere collega coureurs.
Om ŽŽn uur Õs nachts kwamen we aan, en dus moesten we buiten de poort blijven.
Mijn teammaat Gert Pieper was al aanwezig. De volgende ochtend om zeven uur stonden we weer helemaal opgesteld op het rennerskwartier, want om negen uur was onze eerste vrije training al.
De eerste training moesten we rustig aan beginnen doordat we nieuwe cilinders hadden, moesten ze eerst netjes worden ingereden, wat nou niet echt plezierig is op een nieuwe baan. Aan het einde van de veertig minuten durende training kon ik eindelijk een beetje gas geven en de tijden daalde dus ook drastisch.
Voor de tweede training hadden we de motor een stuk armer gezet en ook aan de vering hadden we na aanwijzingen van de mensen van WP Suspension aangepast.
De tweede training ging gelijk ook weer sneller en halverwege kwam er de rode vlag, voor ons handig om de afstelling nog wat armer te zetten. Later hoorde ik dat het Henk-Jan Murman was die nogal ongelukkig terecht was gekomen en ook voor de rest van het weekend uitgereden was. Toen de training weer verder ging werden ook de tijden weer beter en aan het einde was ik meer dan een seconde sneller.
Voor de derde training hadden we weinig veranderingen toegepast en was het de bedoeling om gewoon lekker te gaan rijden. Niet geheel verwonderlijk ging het nu ook weer sneller en het rijden hier werd ook steeds leuker.
Voor de zaterdag de tijd traingen hadden we vooral de ontsteking veranderd omdat we nog meer uit de motor wilden halen. Deze morgen was het vergeleken met de dag ervoor een stuk minder, bewolkt en een harde wind. Ook met de tijden kwam ik een halve seconde langzamer uit dan de dag ervoor.
Dit leverde jammer genoeg zelfs een 16e tijd op, en ik was dus niet echt tevreden. Een beetje teleurgesteld maar wel echt gemotiveerd begon ik aan de 2e training. In deze training reed ik al snel tijden die net zo snel waren als de eerste training. Verder in de training ging ik zelfs met een seconde onder mijn snelste tijd. Op het einde ging het echt lekker, totdat het noodlot toesloeg en de motor met het oprijden van het rechte stuk het begaf. Met nog bijna tien minuten tijd stond ik stil precies tegenover de pitstraat.
Later de motor uit elkaar te hebben gehaald bleek het een kapot big-end te zijn. De krukas die we als reserve hadden was weg voor revisie, maar gelukkig hoorden we dat hij deze ochtend klaar was. Met de auto van pa Lakerveld, die ook aanwezig was, werd de krukas op 200 km van het circuit opgehaald. Ondertussen begonnen Bert Kamphorst en ik de motor uit elkaar te halen en de boel weer helemaal schoon te maken. Net voor middernacht kwam de verse krukas op het circuit aan, zodat we de motor weer konden opbouwen. Om half drie Õs nachts was de motor pas klaar en kon deze op een groot afstand van het rennerskwartier gestart worden.
Een korte nacht want om 8.50 uur was alweer de warm-up. Deze zou tien minuten duren, maar doordat ik ook de boel weer in moest rijden kon ik pas de laatste twee minuten echt gas geven. Dit ging gelijk ook goed en zo reed ik een 8e tijd.
Voor aanvang van de race waren we net te laat voor vertrek van de verkenningsronde en zouden we de warm-up lap vanuit de pits moeten starten. Omdat er in Duitsland sprake is van het laten vervallen van de 250 cc in 2003, was er een protest vanuit de rijders. Met ingang van de warm-up lap zou iedereen zijn motor uit zetten en een rijdersvertegenwoordiging zou dan vertellen aan het publiek, waarom de 250 cc zou moeten blijven bestaan. Na een zeer luid applaus van het massaal aanwezige publiek werd de warm-up lap gestart.
Met de start ging het gelijk goed. Zelfs teammaat Gert Pieper die nogal moeilijk met zijn Aprilia wegkomt bleef tot de eerste bocht nog bijna naast me. De eerste bocht kwam ik goed door, ongeveer als 12e. In de eerste ronde lijkt iedereen nog te slapen, ik had gelijk al een aantal man te pakken en kwam als 8e door. En de volgende ronde ging het ook weer lekker en pakte weer twee man. De nummer vijf was ondertussen wel al behoorlijk ver vertrokken en er zat geen betere positie meer in. Een slechter startende EK rijder Norman Rank, kwam mij nog wel voorbij en hem kon ik ook niet bijhouden. De rest van de race op de 7e plaats liggend op kop van een groepje van vier man, was er geen tijd voor enige rust.
Tot de laatste ronde ging het zo goed. Met het ingaan van de eerste bocht, kwam de nummer acht mij toch voorbij. Met een aantal moeilijk passeerbare bochten moest ik wachten tot hij met het opdraaien van het rechte eind aan het andere kant van de baan een schakel fout maakte. Voor mij dus de mogelijkheid er langs te gaan en hem niet meer voor te laten.
Weer een resultaat waar ik zeer blij mee ben. De rijders die voor me eindigden zijn allemaal vaste EK rijders en had ik dus niets om te klagen. Omdat Lakerveld, Pieper en ik de enige Nederlandse rijders waren, hebben we een voordeel ten opzichte van de andere rijders voor de race op 28 september te Assen.
