Jack Miller, Iker Lecuona, Fabio Quartararo, Aleix Espargaró, Bo Bendsneyder en Maria Herrera kregen er in 2021 al mee te maken; het compartimentsyndroom of te wel in de motorsport veel voorkomende blessure van opgepompte onderarmen. Het lijkt dit seizoen echter niet te blijven bij dit zestal en nog meer coureurs lijken te volgen. Wat is er aan de hand, hoe kan dit, wat is er aan de hand dat zoveel coureurs er dit seizoen mee te kampen hebben.
Het compartimentsyndroom, of in de volksmond beter bekend als opgepompte onderarmen! Sommigen coureurs hebben er geen of er weinig last van, anderen alleen tijdens de eerste races van het seizoen en sommigen coureurs kampen regelmatig met onderarmen die tijdens een race op ontploffen staan. Wat is het, hoe komt het en hoe kom je ervan af, in onderstaande column zal ik mijn visie op het geheel delen en het één en ander proberen uit te leggen.
Armpump of te wel opgepompte armen worden veroorzaakt door een beperking van de bloedvaten in de onderarmen. Het kapsel rond de spieren zet niet genoeg uit waardoor een “bloedfile” ontstaat. Zonder dit kapsel (ook wel fascia genoemd) zou het bloed blijven stromen tot je onderarmen eruitzien zoals die van Popeye. Dat deze kapsels niet worden opgeblazen door de bloeddruk is omdat de fascia elastisch is. Opgepompte armen krijg je als de grenzen van de elasticiteit bereikt zijn. Het resultaat is een pijnlijke keiharde onderarm.
Tijdens het racen worden met name de onderarmen zwaar belast. Naast het sturen en in bedwang houden van de motor moet er onophoudelijk worden geremd, geschakeld en gas worden gegeven.
Vele coureurs ervaren na enkele ronden het gevoel dat hun onderarmen als het ware worden opgepompt, opgeblazen en gaan verzuren. De onderarmspieren worden keihard en het is vervolgens moeilijk om de motor goed onder controle te houden. Met name de knijpbewegingen om te remmen en koppelen worden zeer lastig, iets dat zelf tot gevaarlijke situaties kan leiden.
Aangezien de aandoening relatief onbekend is worden de klachten vaak, en soms foutief, geweten aan onvoldoende training of aan een beklemde zenuw ter hoogte van de pols (Carpaal Tunnel Syndroom). Patiënten kunnen soms al jaren zonder succes onder behandeling zijn van een masseur of fysiotherapeut. Sommigen zijn zelfs al geopereerd aan de beklemde zenuw in de pols (CTS) evenwel zonder resultaat. Bij het stellen van de diagnose is er een drukmeting in de spier. In de spier waarbij sprake is van “arm-pump” is de druk in rust al verhoogd.
Operatie
Een operatie kan een oplossing zijn. Deze operatie is populair bij professionele motorsporters. Voor orthopedische chirurgen is dit een vrij nieuwe techniek die de laatste jaren onderhevig is aan vele evoluties. Het idee achter deze operatie is dat er een snede of incisie wordt gemaakt in de fascia (spierkapsel) van de onderarm. Wanneer deze incisie is gemaakt zal er meer bloed getransporteerd worden. Een waarschuwing is hier op zijn plaats want soms lukt de operatie niet omdat het kapsel ondanks de wond weer helemaal dichtgroeit tot zijn oorspronkelijke vorm.
Het herstel
Het herstel vergt meestal ongeveer 2 tot 3 weken. De eerste dagen na de ingreep krijgt de patiënt meestal een steunkous (Tubigrip) om de armen en mag men direct alweer lichte oefeningen doen. Koelen met Coldpacks kan verlichting geven. Hervatten van sportactiviteiten kan meestal na 3 tot 4 weken. Nu zien we bij MotoGP coureurs wel vaker afwijkende hersteltijden, en dat is in dit geval niet anders…..immers Jack Miller en Iker Lecuona stapten slechts 9 dagen na hun operatie in Portimão al weer op hun motor.
Hoe kan het dat dit seizoen zo ineens een groot aantal coureurs binnen de MotoGP paddock te kampen krijgen met deze blessure?
Er is niet één specifieke oorzaak aan te wijzen, er zijn namelijk vele oorzaken die tot het probleem kunnen leiden. De steeds krachtig wordende MotoGP machines, de steeds beter functionerende carbon remschijven, de steeds hoger wordende druk en stress bij de coureurs, te weinig of misschien wel te veel trainen op de motor, te veel en te fanatieke motorcross trainingen, te druk wedstrijdschema, te korte voorbereiding op het seizoen (te weinig testdagen) en zo kunnen we nog wel een aantal factoren opnoemen die meespelen.
Zo liet Jack Miller onlangs al weten dat zijn blessure waarschijnlijk te maken heeft met het zeer krappe schema van afgelopen jaar en de het korte maar intensieve testschema voorafgaand aan dit jaar. Normaal hebben de coureurs voorafgaand aan het seizoen eerst een driedaagse MotoGP test in Sepang en één of twee keer een driedaagse test in Qatar voordat ze aan het seizoen beginnen, met daartussen genoeg tijd voor herstel en spieropbouw. Dit jaar hadden de coureurs vijf testdagen in Qatar kort achter elkaar en daarna twee achtereenvolgende raceweekenden, in Miller’s geval was dat iets te veel en waarschijnlijk de oorzaak van zijn problemen. De mensen in de omgeving van Miller zal het niet zijn ontgaan dat de Australiër zichzelf een enorme druk oplegde sinds hij als officieel fabriekscoureur in dienst is bij Ducati. Deze druk werd de afgelopen weken steeds hoger, helemaal omdat een aantal crashes ervoor zorgden dat de gewenste resultaten uitbleven. Afgelopen zondag viel er na zijn overwinning dan ook een mega last van de schouders van de Ducati Lenovo Team coureur. De emoties spatten eraf direct na afloop van de race en later in de paddock was er een hele andere Miller te zien dan voor de races. Stress en spanning, het is en blijft een raar iets.
Na afloop van de laatste Grand Prix in Jerez sprak ik maandagochtend op het vliegveld lange tijd met Fabio Quartararo. De Fransman was duidelijk in paniek afgelopen zondag, simpelweg omdat hij er geen verklaring voor had hoe het probleem zich tijdens de race ineens zo etaleerde waardoor hij van de eerste naar de dertiende plaats terugviel. Zo ineens aan de leiding rijdend in de race viel het hem aan, ging hij verkrampt rijden en blokkeerde alles en was het zien te overleven tot aan de finish om nog maar een paar WK punten te kunnen scoren. Hij liet maandag de MotoGP test in Jerez zelfs schieten om zich zo snel als mogelijk in Marseille te melden bij een specialistische arts van de Franse motorsportbond. Op het vliegveld was de Monster Energy Yamaha MotoGP Team coureur duidelijk nog niet weer in normale doen en maakte hij zich nog steeds heel erg druk over het voorval dat hem een dag eerder zijn zo goed als zekere derde MotoGP zege van het seizoen had gekost.
Wat voor mij echter wel duidelijk is na het gesprek met Quartararo is dat stress, de torenhoge druk en de hoge verwachtingen na twee MotoGP zeges hier zeker een rol hebben gespeeld. Of een tweede ingreep – de Fransman werd in 2019 ook al eens geopereerd vanwege dezelfde blessure – een permanente oplossing is blijft vooralsnog de grote vraag. Stress en spanning, het is en blijft een raar iets.
Om een uitstapje te maken naar onze eigen Bo Bendsneyder, de Moto2 coureur die ook sinds de eerste race van het seizoen in Qatar klaagt over hetzelfde probleem en woensdag 05 mei in Barcelona een operatie heeft ondergaan. Voor mij persoonlijk is het overduidelijk dat hier spanning, stress, paniek en te hoge verwachtingen de belangrijkste reden zijn van deze blessure. Hopelijk weet de Nederlander zich na de operatie van woensdag te herpakken en kan hij binnenkort weer zijn ware talent laten zien op zijn Pertamina Madalika SAG Team Moto2 machine. Het talent is er zeker, maar alleen talent is allang niet meer voldoende om te slagen in de MotoGP paddock,……druk, stress en spanning, het is en blijft een raar iets.
Hoe dan ook druk, stress en spanning lijkt dus in veel gevallen een belangrijke factor te zijn. Maar niet alleen de stress en de spanning. Vanwege de coronapandemie is alles anders, werd het 2020 MotoGP seizoen in een paar maanden gepropt, moest en moet men het allemaal doen met een minimale personeelsbezetting, verliepen de voorbereidingen op het huidige seizoen totaal anders, kan er minder vrijuit getraind worden, is het reizen compleet anders en zorgen alle beperkende maatregelen zowel in als ook buiten de MotoGP paddock voor de nodige aanpassingen en opofferingen bij eenieder binnen de MotoGP paddock. Daarnaast is er veel aan de hand binnen de teams die op zowel financieel vlak als ook op het gebied van personele bezetting het nodige voor de kiezen hebben gekregen en nog steeds krijgen. Duidelijk is dat de één daar beter mee om kan gaan dan de ander maar het is nog nooit anders geweest dat in dit soort gevallen ergens lijntjes gaan breken.
Het compartimentsyndroom lijkt het eerste gebroken lijntje te zijn bij een aantal coureurs. Wie de volgende coureurs in het rijtje zullen zijn, geen idee maar de kans dat het bij dit rijtje zal blijven is waarschijnlijk niet heel erg groot. Eén ding is wel zeker, het treft niet alleen mannelijke coureurs, vraag dat maar aan Maria Herrera.
De komende tijd zullen er daarnaast vast en zeker nog meer lijntjes gebroken gaan worden, welke, wie, wat en waar is voor eenieder op dit moment nog een vraag maar dat er meer zullen volgen kan bijna niet uitblijven…….velen zullen het gevolg zijn van de huidige situatie waarin organisatie, teams en coureurs de boel draaiende moeten zien te houden,……… druk, stress en spanning, het is en blijft een raar iets.
Met sportieve groet,
Evert Slager.
Racesport.nl Supporter
Bent u een trouwe bezoeker van deze website, wilt u het werk van het Racesport.nl redactieteam mede ondersteunen en daarnaast ook nog eens regelmatig kans maken op fantastische prijzen?
Word dan nu Racesport.nl supporter. Meer info: www.racesport.nl/supporter
