Constant seizoen helpt Tournadre aan de wereldtitel

287

Gedurende zijn gehele carrière won hij slechts één Grand Prix. Toch werd hij ook één keer wereldkampioen; Jean-Louis Tournadre. In 1982 slaagde de Fransman er in de titel te pakken in de 250cc klasse door in het hol van de leeuw net genoeg punten te pakken om daarmee Anton Mang van het kampioenschap af te houden.

De voornaamste deelnemers bij de kwartliters in 1982:







Wie maken er in 1982 allemaal kans op de wereldtitel bij de kwartliters als we kijken naar de deelnemerslijst, voordat er ook nog maar één race is verreden?
Allereerst zal er dat jaar weer serieus rekening moeten worden gehouden met de fabrieks-Kawasaki's. De Duitser Anton Mang heeft reeds in 1980 en 1981 aan boord van deze machine de wereldtitel bij de 250cc's weten te behalen en in 1982 verschijnt hij opnieuw met de Kawasaki aan de start bij de kwartliters. Naast Mang beschikt dat jaar ook de Fransman Jean-François Baldé (Krauser Kawasaki Performance) over zo'n fabrieks-Kawasaki en ook de Fransoos heeft reeds zijn sporen verdiend aan boord van deze machine. Een derde Kawasaki zal in 1982 bestuurd worden door een landgenoot van Baldé, Jean-Louis Guignabodet, alhoewel hij daarbij niet over een officiële fabrieksmachine beschikt.
Yamaha brengt in 1982 een redelijk aantal TZ250-productieracers in de baan. De belangrijkste mannen die dat jaar op zo'n machine plaats mogen nemen zijn de Venezolaan Carlos Lavado (Venemotos Racing Team), de Duitser Martin Wimmer (Mitsui Yamaha Racing Team) en de Fransozen Christian Sarron (Team Sonauto Gauloises) en Jean-Louis Tournadre.
De renstal van MBA brengt dat jaar ook een officiële fabrieksmachine aan de start in de 250cc klasse. Deze machine zal dat seizoen bereden worden door de Zwitser Roland Freymond (MBA-Elf-MDS). Ook de Italiaan Paolo Ferretti beschikt in 1982 over een MBA, zij het dat hij geen officiële fabrieksmachine heeft.
De Belg Didier de Radigues zal dat seizoen aan de start verschijnen met een Chevallier/Yamaha (Team Johnson Elf), terwijl de Australiër Jeffrey Sayle een Armstrong/Rotax  (Randle Racing/Armstrong) in de baan zal brengen.
Het laatste fabrieksteam dat we in 1982 bij de 250cc's aan de start zullen zien verschijnen, is de renstal van Pernod, dat dat jaar twee coureurs in dienst heeft in de personen van de Fransozen Christian Estrosi en Thierry Espié.

Het wegraceseizoen telt in 1982 voor de kwartliters twaalf wedstrijden die allemaal op Europese bodem verreden zullen worden.

Het seizoen 1982 bij de kwartliters:

De eerste GP voor de 250cc's wordt in 1982 verreden in het land waar ook een groot aantal deelnemers in deze klasse uit afkomstig is; Frankrijk. Deze GP vindt dat jaar plaats op het circuit van Nogaro; een circuit dat op dat moment op een groot aantal punten tekortschiet, met als belangrijkste aspect een zeer slechte staat van het asfalt (hobbelig en vol met gleuven). Zo zijn het alle toppers uit de 500cc klasse die daarop besluiten een verklaring te ondertekenen, waarin zij aangeven niet deel te zullen nemen aan de Franse GP. Tijdens de vrije trainingen op de woensdag voorafgaand aan de racedag hebben ook reeds een aantal coureurs te maken gekregen met problemen aan hun machines door de slechte asfaltkwaliteit. Zo is het Franco Uncini bij wie de stuurdemper van zijn Suzuki compleet afbreekt, terwijl het frame van de Yamaha van Kenny Roberts scheurtjes vertoont, hetgeen uiteindelijk zwaar meetelt in de beslissing van de coureurs. In navolging van de 500cc-toppers besluiten ook Mang en Lavado, na beide op vrijdag nog wel getraind te hebben, niet deel te nemen aan de Franse GP. Het zijn vervolgens Sayle en Tournadre, die wel rijden op Nogaro, die het tijdens de race aanvankelijk met elkaar aan de stok hebben om de koppositie. Baldé, die zich in de openingsfase van de wedstrijd heeft laten terugzakken, begint gedurende het resterende deel van de race aan een opmars naar voren. Hij gaat zelfs even aan raceleider Tournadre voorbij, maar het is uiteindelijk toch laatstgenoemde die de race weet te winnen, vlak vóór Baldé en Sayle.
Na het debacle in Frankrijk reizen de heren coureurs af naar het circuit van Jarama voor de GP van Spanje. Het is Freymond die de beste start heeft, maar al snel moet hij de leiding afstaan aan Baldé, gevolgd door De Radigues. Het is de Belg die echter ten val komt, terwijl even later Baldé datzelfde overkomt. Het is daarmee Lavado die dan de koppositie in de wedstrijd in handen krijgt. De Venezolaan stuurt zijn Yamaha vervolgens vrij gemakkelijk naar de overwinning. Tournadre wordt tweede, die op zijn beurt weer een redelijke voorsprong heeft op derde man Mang.
De derde GP van het seizoen wordt verreden op het circuit van Misano in Italië. Aldaar is het lange tijd Lavado die de leiding in de wedstrijd in handen heeft, gevolgd door een groepje bestaande uit Freymond, Estrosi, Wimmer, Massimo Matteoni en Massimo Broccoli. Mang, die bij het verspringen van het licht als laatste weg komt, rijdt een ijzersterke inhaalrace om uiteindelijk de aansluiting te vinden bij het achtervolgende groepje. Vervolgens is het Lavado die pech krijgt, waardoor de groep in één keer strijdt om de eerste plek. Mang en Freymond weten daarna samen weg te rijden van de concurrentie, waarbij het Mang is die in de laatste ronde de race in zijn voordeel weet te beslissen. Tournadre, die ook een sterke inhaalrace heeft gereden, finisht uiteindelijk nog knap achter Mang en Freymond op een derde positie.
Tussenstand na drie races: 1e Tournadre (37 punten), 2e Mang (25 punten), 3e Freymond (20 punten).

Na de GP van Italië staat de TT van Assen op het programma. Op de Drentse heide is het Guignabodet die na de start de leiding even in handen heeft, maar hij wordt al snel gepasseerd door Sayle. Mang en Tournadre maken andermaal beide een slechte start mee en moeten derhalve weer aan een inhaalrace beginnen. Daarbij slagen zij op een gegeven moment de aansluiting te vinden bij het achterwiel van Guignabodet die op dat moment nog steeds op een tweede plaats rijdt. De Duitser en de Fransman gaan daarna beide aan Guignabodet voorbij, waarbij het uiteindelijk Sayle, Mang en Tournadre zijn die in de slotfase van de race gaan uitmaken wie dit jaar de TT bij de kwartliters gaat winnen. Op het moment dat ook een aantal regendruppels beginnen te vallen, waardoor de situatie op de baan nog enigszins verraderlijk wordt, is het Mang die het meest blijkt over te hebben en die daarmee de race wint. Tournadre wordt alsnog tweede, terwijl Sayle, die lange tijd de koppositie in handen heeft gehad, uiteindelijk genoegen moet nemen met de derde plek.
Van het TT-circuit in Assen is het slechts een kleine stap naar het circuit van Spa Francorchamps in België waar de volgende GP wordt verreden. Aldaar zijn het Mang, de Australiër Graeme McGregor met de Waddon/Rotax en thuisrijder De Radigues die de dienst uitmaken. Het is Mang die de race naar zich weet toe te trekken, waarmee hij zijn derde zege op rij boekt bij de kwartliters. McGregor wordt knap tweede, terwijl De Radigues als derde eindigt. Tournadre komt op Spa Francorchamps niet verder dan een zesde plaats, waarmee hij de leiding in de tussenstand voor het kampioenschap op dat moment ook tijdelijk moet afstaan aan Mang, zij het met slechts één punt verschil.
Daar komt tijdens de zesde GP van het seizoen in Joegoslavië echter alweer verandering in. Op het circuit van Rijeka is het Ferretti die de beste start heeft en die vele ronden lang samen met De Radigues en Wimmer het veld aanvoert. Daarbij worden ze achtervolgd door een groep van drie rijders, bestaande uit Tournadre, Mang en Lavado. Even later gaat het echter mis voor Lavado en Mang. Lavado plaatst in de eerste rechterknik na start/finish een uitremactie bij Tournadre, waarbij hij vervolgens met een te hoge snelheid in de direct daaropvolgende linkerbocht aan de binnenkant van de baan terechtkomt. Lavado kan daarna niks anders meer doen dan naar buiten uitwijken, waarbij hij in aanraking komt met Mang. Samen knallen ze van de baan, waarbij Tournadre ook nog maar net zijn machine onder controle kan houden. Aan de kop van het veld moet Wimmer in de tussentijd zijn race staken vanwege ontstekingsproblemen, waarmee Fe
rretti en De Radigues uiteindelijk zullen gaan uitmaken wie de race wint. De Belg, die duidelijk iets over heeft, plaatst in de laatste ronde een succesvolle inhaalactie, na een klein foutje van Ferretti, om daarmee de overwinning te pakken. Tournadre wordt uiteindelijk nog netjes derde, waarmee hij de leiding in de tussenstand weer van Mang overneemt.
Tussenstand na zes races: 1e Tournadre (64 punten), 2e Mang (55 punten), 3e Freymond (31 punten).

De zevende GP van het seizoen wordt verreden in Groot Brittannië op het circuit van Silverstone. In de beginfase van de race wordt het veld aangevoerd door drie Fransozen in de personen van Guignabodet en de twee Pernod-teamgenoten Estrosi en Espié. Het is de sterk oprukkende Wimmer die echter al snel de koppositie weet te pakken, waarbij hij op een gegeven moment wordt achtervolgd door Freymond, Mang en Tournadre. Desondanks slagen ze er niet meer in Wimmer nog te pakken die uiteindelijk met een voorsprong van één seconde zijn eerste GP-zege pakt. Zijn landgenoot Mang wordt tweede, terwijl Tournadre de derde plek pakt door nog net Freymond vóór te blijven.
Na de GP van Groot Brittannië reizen de kwartliter-coureurs af naar Scandinavië voor de twee races die aldaar verreden worden. Daarbij staat allereerst de GP van Zweden op het programma. Het is Estrosi die op het circuit van Anderstorp direct de leiding in de wedstrijd weet te nemen, maar na reeds één ronde moet hij de koppositie afstaan aan Freymond. De Zwitser slaat vervolgens een groot gat in de richting van de concurrentie om uiteindelijk onbedreigd af te gaan op zijn eerste GP-zege. Daarachter zijn het de Kawasaki's van Mang en Baldé die strijden om de tweede positie, waarbij het Baldé is die Mang uiteindelijk de tweede plek gunt met het oog op de strijd om de titel. Tournadre, die andermaal slecht weg is gekomen bij het verspringen van het licht, komt niet verder dan een vierde plaats, waarmee hij zijn voorsprong op Mang in de tussenstand opnieuw iets ziet slinken.
Op het stratencircuit van Imatra in Finland komen de heren coureurs uit op een kletsnatte baan in de stromende regen tijdens de negende GP van het seizoen. Het is Sarron die daarbij zijn naam als regenrijder eer aan doet, want het is de Fransman die de race weet te winnen, na lang samen gestreden te hebben met De Radigues om de koppositie, die op zijn beurt tweede wordt. De derde plaats gaat in Finland naar de Spanjaard Sito Pons aan boord van de Kobas/Rotax. De eerste twee mannen in de tussenstand van dat moment, Tournadre en Mang, komen op het circuit van Imatra niet verder dan respectievelijk een zevende en een zesde plek. Mang is Tournadre daarmee echter wel tot op twee punten genaderd.
Tussenstand na negen races: 1e Tournadre (86 punten), 2e Mang (84 punten), 3e Freymond (54 punten).

Na de GP van Finland op Imatra komen de coureurs in Tsjechoslowakije andermaal uit op een stratencircuit en wel op het circuit van Brno. Aldaar is het Lavado die betrekkelijk eenvoudig naar zijn tweede zege van het seizoen bij de kwartliters weet te rijden. Achter Lavado is lange tijd een interessant gevecht gaande om de tweede plaats tussen Tournadre, Mang, Pons en Wimmer. In een remduel met Pons gaat het echter mis voor Mang. Hij moet bij een chicane rechtdoor en hij gaat onderuit. Hij kan zijn race nog wel hervatten, maar verder dan een achtste plek zal hij niet meer komen. In de tussentijd weet Tournadre de tweede plek zeker te stellen, waarmee hij goede zaken in de strijd om het kampioenschap doet. Wimmer wordt uiteindelijk derde op Brno.
De voorlaatste GP van het seizoen is die van San Marino op het circuit van Mugello, alwaar de beslissing in de strijd om het kampioenschap kan vallen. Daar weet Mang echter een stokje voor te steken. Bij het verspringen van het licht gaat de Duitser er als een speer vandoor, waarbij hij aanvankelijk vergezeld wordt door Lavado. Even later gaat het echter mis voor de Venezolaan. In een poging Mang bij te houden, gaat Lavado keihard onderuit, waarbij hij enkele gecompliceerde breuken oploopt. Het is Mang die vervolgens vrij gemakkelijk de race weet te winnen. Tournadre weet de schade echter beperkt te houden. Na een matige start te hebben gehad, slaagt de Fransman er alsnog in de tweede plaats zeker te stellen, vóór Freymond. Met dan nog één wedstrijd te rijden, bedraagt de voorsprong van Tournadre op Mang acht punten. In het geval Mang de laatste GP weet te winnen, dan heeft Tournadre genoeg aan een vierde plaats.
Deze laatste GP van het seizoen wordt verreden in West-Duitsland op de Hockenheimring; de thuiswedstrijd van Mang die er alles aan zal doen om alsnog de titel in de wacht te slepen, alhoewel hij het slechts voor een gedeelte in eigen handen heeft. Tijdens de race op de Hockenheimring maakt een groepje van vijf coureurs, bestaande uit Espié, Freymond, Estrosi, Ferretti en Mang, zich direct los van de rest van het veld. Daarachter bevindt zich een achtervolgend groepje, met daarbij ook Tournadre. Aan de kop van het veld slaagt Mang er in de tussentijd, samen met Espié en Ferretti, in iets uit te lopen, terwijl Freymond en Estrosi terugzakken. Vervolgens is het Mang die naar zijn vijfde zege van het seizoen weet te rijden, vóór Ferretti en Espié. Maar wat doet Tournadre, die nu vierde moet worden? Dat is de grote vraag. De Fransman bevindt zich in een groepje met de Duitser Manfred Herweh en zijn landgenoten Patrick Fernandez (Bimota/Bartol) en Estrosi die zich bewust heeft laten terugzakken. Herweh doet er alles aan om de vierde plek voor de neus van Tournadre weg te kapen om daarmee zijn landgenoot Mang alsnog de titel te bezorgen, maar het zijn Fernandez en Estrosi die hun landgenoot Tournadre perfect afschermen, waarmee hij alsnog de benodigde vierde plek weet te pakken, vóór Fernandez, Estrosi en Herweh. Freymond, in het begin van de wedstrijd nog in de kopgroep liggend, is dan al nog verder teruggevallen en de Zwitser wordt uiteindelijk achtste op de Hockenheimring.
Het is daarmee Tournadre die dus de nieuwe 250cc-wereldkampioen wordt in 1982 met uiteindelijk slechts één puntje voorsprong op Mang. Een luid boe-geroep en gefluit klinkt vanaf de tribunes in het Motodrom op de Hockenheimring, volgepakt met Duitse fans, maar Mang toont zich een groot verliezer door zijn uiteindelijke nederlaag heel sportief op te nemen. Op het podium feliciteert hij Tournadre met zijn wereldtitel en geeft de Duitser zijn champagnefles aan de Fransman. Een zeer mooie afsluiting van het seizoen.

Eindstand WK 250cc 1982:

1e Jean-Louis Tournadre (FRA) Yamaha, 118 punten
2e Anton Mang (DUI) Kawasaki, 117 punten
3e Roland Freymond (ZWI) MBA, 72 punten
4e Martin Wimmer (DUI) Yamaha, 48 punten
5e Carlos Lavado (VEN) Yamaha, 39 punten
6e Didier de Radigues (BEL) Chevallier/Yamaha, 38 punten
7e Paolo Ferretti (ITA) MBA, 34 punten
8e Jean-Louis Guignabodet (FRA) Kawasaki, 30 punten
9e Jeffrey Sayle (AUS) Armstrong/Rotax, 27 punten
10e Christian Sarron (FRA) Yamaha, 26 punten
11e Christian Estrosi (FRA) Pernod, 23 punten
12e Jean-François Baldé (FRA) Kawasaki, 22 punten
13e Thierry Espié (FRA) Pernod, 22 punten
14e Patrick Fernandez (FRA) Bimota/Bartol, 21 punten
15e Sito Pons (SPA) Kobas/Rotax, 18 punten
16e Graeme McGregor (AUS) Waddon/Rotax, 17 punten

Al met al is het dus een zeer spannend seizoen geweest met Jean-Louis Tournadre als de toch wel enigszins verrassende wereldkampioen. Ondanks slechts één overwinning gepakt te hebben, tegenover maar liefst vijf zeges voor Mang, is hij dankzij zijn constante presteren de Duitser toch voor weten te blijven. Tournadre is over het seiz
oen 1982 namelijk de enige 250cc-coureur geweest die tijdens elke GP punten heeft weten te scoren.
Daarnaast hebben we over het gehele seizoen ook maar liefst zeven verschillende GP-winnaars (Tournadre, Lavado, Mang, De Radigues, Wimmer, Freymond en Sarron) gezien, waarbij het voor aanvang van iedere race weer een grote verrassing was wie er dit keer met de overwinning vandoor zou gaan. Daarnaast is het voor de Fransen ook een behoorlijk succesvol seizoen gebleken met maar liefst zeven Fransozen bij de beste veertien coureurs in de eindstand, met als absoluut hoogtepunt de wereldtitel voor Tournadre.

Bron foto: http://www.motogp.com/