Reeds in de jaren Õ60 bewezen de Japanse motorfabrikanten de diverse coureurs van zulk goed materiaal te kunnen voorzien, dat zij er wereldkampioen mee konden worden, waardoor dus menige rijders- en constructeurstitel in de wacht werd gesleept. Men moest echter lang wachten, totdat ook daadwerkelijk een Japanse coureur een titel zou pakken, want pas in 1977 was het Takazumi Katayama, die de eerste wereldkampioen (bij de 350ccÕs) uit het land van de rijzende zon werd.
Eerder dit jaar kon u in mijn artikel ÔDe invasie van de Japanse machinesÕ al lezen, dat het na de komst van de Japanse renstallen als Honda, Suzuki en Yamaha in de GPÕs, eind jaren Ô50/begin jaren Õ60, direct deze fabrikanten waren, die een dominerende rol gingen spelen in de wegracerij op mondiaal niveau. Vele rijders- en constructeurstitel werden in de wacht gesleept in de verschillende klassen door diverse coureurs aan boord van deze machines. Daarbij waren het echter altijd mannen afkomstig uit andere landen, niet uit Japan, die voor deze prestaties wisten te zorgen; grootheden als Jim Redman, Mike Hailwood, Luigi Taveri, Hugh Anderson, Phil Read en nog enige anderen. In 1977 komt daar met Katayama dus verandering in.
Voor aanvang van het wegrace-seizoen 1977 heeft Katayama het al bepaald niet onverdienstelijk gedaan op mondiaal niveau (tot dan toe altijd aan boord van een Yamaha). Hij heeft dan reeds twee GP-overwinningen op zijn naam staan; de eerste in 1974 tijdens de 250cc-race in Zweden. Twee jaar later wordt hij bij deze zelfde kwartliters vice-wereldkampioen, wat zijn beste eindklassering tot dan toe is in het wereldkampioenschap.
Het wereldkampioenschap 350cc telt in 1977 vervolgens maar liefst elf races en het startveld bestaat dat jaar voor het grootste gedeelte uit rijders met een priv-Yamaha. Ook Katayama rijdt dat jaar weer voor Yamaha, alleen heeft hij de beschikking over fabrieksmachines; een oudere tweecilinder- en een nieuwe driecilinder-versie.
Katayama wint dat jaar zeer knap vijf races in de 350cc klasse (in Duitsland, in Frankrijk, in Joegoslavi, in Zweden en in Finland), waarmee de wereldtitel aan het eind van dat seizoen voor hem is. Tom Herron wordt op ruime afstand vice-wereldkampioen, v__r Jon Ekerold, die op een derde plek eindigt in de eindstand.
Eindstand WK 350cc 1977:
1e Takazumi Katayama (JAP) Yamaha, 95 punten
2e Tom Herron (IRE) Yamaha, 56 punten
3e Jon Ekerold (ZAF) Yamaha, 54 punten
De nieuwe Japanse 350cc-wereldkampioen doet het dat seizoen overigens ook niet slecht bij de kwartliters. Ook in deze klasse weet hij namelijk een race te winnen (in Spanje) en hier eindigt hij op een vierde plek in de eindstand.
In 1978 doet Katayama vervolgens een poging om zijn 350cc-wereldtitel te prolongeren, maar de Japanner is dat jaar nauwelijks opgewassen tegen de Kawasaki van Kork Ballington, die de titel pakt. Katayama wordt dat jaar echter wel weer vice-wereldkampioen; de tweede keer in zijn carri¬re, na in 1976 dus ook al op een tweede plek te zijn geindigd in de eindstand bij de 250ccÕs.
Katayama komt vervolgens bij de renstal van Honda terecht en in de jaren 1982 en 1983 doet hij niet slecht aan boord van de Honda NS 500 bij de halveliters door respectievelijk op een zevende en een vijfde plek te eindigen in de eindstand gedurende deze twee seizoenen.
Het grootste succes van Katayama zal echter altijd zijn 350cc-wereldtitel uit 1977 blijven, waarmee hij dus de eerste Japanse wereldkampioen wegrace werd. Na hem zouden mannen als Tetsuya Harada, Kazuto Sakata, Haruchika Aoki en Dajiro Kato in de voetsporen treden van hun landgenoot door opnieuw een aantal wereldtitels te pakken als coureurs uit het land van de rijzende zon.
Korte erelijst van Takazumi Katayama:
11 overwinningen;
(drie in de 250cc klasse; 1974-1977, zeven in de 350cc klasse; 1977-1978 en n in de 500cc klasse; 1982)
1 wereldtitel
Tekst: Asse Klein, [email protected]
Bron foto: www.kakeh.com/imatra
