Het laatste stukje werkweek voor het eerste stukje racen is apart. Voor mij was dat zeker zo omdat mÕn zus Walda plezier heeft bij de minimotoren en het dus mijn taak is te zorgen dat dat blijvend is. Zo mocht ik als een der laatste handelingen de tank-zit van haar RC40 roze spuiten. Ja dat leest u goed ik bereidde mij voor in de roze gloed van de tank-zit van een mini alvorens af te reizen naar ons meeting-point bij Amersfoort. Leuk detail is dan dat je met al het gehaast zelfs nog te vroeg daar aankomt omdat ook Guus met Aldo en Leander het nodige te doen hadden voordat ze weg konden rijden en het ook niet overal vrij baan is. We konden niet deelnemen aan donderdag training vanwege organisatorische onnozelheid en gelet op het weer was dat mogelijk een voordeel.
De zenders putten zich uit om een weersverbetering richting het weekend op hun conto te krijgen maar dat zou wishful thinking blijken. In variatie op het gezegde het was Spaans (benauwd) hebben wij het was Frans Fris. Kennelijk was die Mistral a la Ledenon ons gevolgd. Een dunne harde noorden wind, heel apart zowel mee op de Veenslang als tegen bij Ramshoek uit is apart.
De Duc van MCT-Flanders is in carbon gehouden, “de kenners halen hem er toch wel uit, want mooi blijft mooi. We maken het voor niemand super makkelijk, niet in de baan dus waarom wel er buiten ? Ook mijn outfit is nog goeddeels die van vorig seizoen maar als alles volgens plan loopt is dat in orde met de Paasraces. Kom maar kijken. Guus had gelet op het gure weer en het feit dat dit ook de ÒseizoenopenerÓ en vermoedelijk wat wild, afgezien van deelname. Hij zou gelijk krijgen we hadden meerdere starts nodig. Een opsteker aan de vooravond van deze race was voor het team de bevestiging van de betrokkenheid van de MOS, de Motorminnende Ondernemers Societeit. Een op de jeugd en het merk Ducati gerichte groep ondernemers die ons gaat ondersteunen in deze harde wereld. Ook de Ducati Club Nederland en uiteraard haar leden zijn zeer betrokken, en dat geeft een fijn gevoel. Ik bemande aldus de enige Duc in baan van Drenthe, want zowel het SS600 veld en alsook de Superstock en Juniorstock moeten het zonder DucÕs stellen. Het rijden ging ondanks de gememoreerde omstandigheden, leuk als vanouds en met Òmore to comeÓ. De motor loopt perfect mede omdat we via de datalogging goed zicht hadden op haar wensen. Ook aan het rijwielgedeelte en de vering moesten we vanwege de kou wat verstellen. De eerste training deed ik 1.27,6 en de tweede 1.26,6 hetgeen werd beloond met een negende positie, niet onaardig in dit veld onder deze condities. Ter referentie evenwel een zekere Hansson liet vorig seizoen de chronoÕs stoppen op 1.22,4 en dat is echt impressive.
Õs Avonds kregen we bezoek van het Brouwer Racing Team die die dag op Stadskanaal hadden getraind met de miniÕs en nu de ONK, lees ons team kwamen bezoeken. Enorm gezellig, ze waren onder de indruk van WaldaÕs roze geweld.
De nacht probeerde ons nog wat extra verkoeling te brengen maar de kachel functioneerde prima, not a chance. Zondagmorgen kwam Juul met Mario in zijn fraaie Renault Alpine classic, en AbÕs Peugeotje bracht naast hemzelf mijn vriendin Renske en bezoejers voor Mike. Ook Jaap Kaspers gaf, op de motor, acte de presence en dan gaat de tijd vlug voorbij. De Duc werd warmgedraaid. Bij iets beter weer, zelfde zonnige type maar met minder wind en minder koud, werd de warming up verreden. Gewoon lekker gereden met een beste tijd gelijk aan die van de tweede training. Een leuk bijkomend verschijnsel is dat je met name in de warm-up waar ieder fraai rijdt en net niet racet goed de individuele verschillen ziet.
De wedstrijd. De motor is lekker warm, de bandjes idem, de start voor de opwarm ronde en hup daar gaan zeÉopnieuw. Ik rijd dan lekker langzaam vlak voor de safety car want dan sta ik minder wortel te schieten op het grid. We beleven aldus drie opwarmrondes en een gelieerd totaal schadebedrag waar mijn jaarwedde bij verbleekt. Opwarmronde ? Uiteindelijk zijn we weg en mijn start is redelijk goed, ik heb inmiddels de reputatie daarbij een paar plaatsjes kado te doen. Ik kom als negende de nationale uit, de Duc heeft er wel zin in maar die andere fietsen lopen bepaald ook hard. Toch gaat dat goed als er maar gestuurd en getrokken moet worden. In het groepje vierde tot en met weet ik niet kom ik met een positie per ronde naar voren, het gaat lekker. Ik blijk ook harder te rijden, 1.25,3 , en kijk op de vierde positie aangekomen tegen een vrij groot gat aan maar ik loop netjes in totdat ik ernaast lig in Mandeveen. Net te weinig attent, onderuit geremd, ik zat niet te duwen, reed niet op haren en snaren, erg jammer. Zelf mankeer ik niets behalve verwijt. Gelukkig ging de Duc niet alleen plat hij bleef plat. want dat gestuiter willen we niet meer beleven. Gelukkig overheerst bij het Team de euforie van wat we wel met de Duc hebben laten zien, voor onszelf en voor vele liefhebbers van de motorsport. Dat is zo mooi dat vreugde overheersen kan en schade reduceren tot Òkan gebeurenÓ.
Bijgevoegd tevens een gradinglist Supersport 600 2003, domweg een lijst waar iedere deelnemer gepositioneerd staat op grond van zÕn beste relatieve resultaat. Je kunt dus zien dat er 35 rijders onder de 7% presteren, dat ik 1% achter Barry zit etc. Bedenk echter twee zaken: Hansson zat nagenoeg 2% onder Barry, inderdaad ook onder andere condities en MCT ÐFlanders is er nog niet maar komt eraan. De groeipotentie van onze Duc is verreweg de grootste in dit veld !!
MCT-Flanders.
