Hij blijft stijgen, die prestatiecurve van Raymond van der Molen. De leden van Team ERT2000 raken merkbaar steeds beter op elkaar ingespeeld. Daarbij krijgt Raymond, zo leest vriendin Bianca onmiskenbaar van zijn gezicht af, meer en meer vertrouwen in zichzelf en in zijn motor.
Tijdens de zaterdagtrainingen, waarvoor ze daar in Raalte ruimschoots tijd inruimen, had Raymond al dat hele vertrouwde gevoel dat het zondag een leuke dag kon worden. Een redelijke goeie tijd van iets meer dan 1:36 versterkte het gevoel in het team dat er nog meer in zat. De middagtraining was korter dan was aangegeven, volgens onze Olympic-horloges hadden we nog zeker twintig minuten langer kunnen trainen. Een foutje in de Raalte-organisatie was dat die kortere trainingstijd onvoldoende was gecommuniceerd. Dat versterkte het gevoel binnen ERT2000 dat het allemaal nog sneller kon.
Raymond had, nu hij toch in Raalte was, er een boerennacht van gemaakt, om toch maar uitgerust aan de start te verschijnen. In overleg met monteur Michel en teammanager Erik kwam er een nieuwe achterband en daarmee verscheen hij aan de start. Daarbij zat het weer mooi mee, want in de ochtend had het nog twee uur lang geregend. Dat bood Raymond de tijd om met zijn broer Robert, die een mooie tweede tijd had getraind, even naar de fysio te gaan, vanwege heftige rugproblemen bij broer.
Bij terugkomst liep Robert weer rechtop, en niets leek een mooie race meer in de weg te staan. Raymond kwam de gewoonte getrouw goed weg en dook meteen vanaf zijn twaalfde positie naar een negende plek Bob Withag lag op kop, en het was van meet af aan duidelijk dat Arno Slabbekoorn er een inhaalrace van wilde maken. Raymond kon de voor hem rijdende Robert Menzen niet inhalen, daarvoor was de afstand te groot, maar Raymond reed wel snellere tijden dan op zaterdag. Dit gegeven voorkwam niet dat de kopgroep toch wat uit elkaar trok.
In de zesde ronde gebeurde maakte Edwin Bos een vreselijke highsider waarbij hij ook nog zijn helm verloor. De wedstrijd werd onmiddellijk stil gelegd en Edwin werd zo goed en zo kwaad als het ging gestabiliseerd.
De race werd na een kwartiertje hervat. Slabbekoorn was inmiddels op de eerste plek verschenen, maar viel uit. Withag en Mooijman streden om de kop, samen met de zijn rugpijn verbijtende Robert van der Molen. Raymond lag stabiel op de achtste plek en reed keurige 1:33Õs. Robert Menzen kreeg echter schakelproblemen en Ray vloog eenvoudig naar de zevende plek. Daar bleef hij rijden. Opmerkelijk was dat Richard Fluttert vlak voor het eind opklom van de vijfde naar de tweede plek en dat Mooijman steeds meer terrein verloor. Zo verschenen Withag, Fluttert en Robert van der Molen op het podium.
Raymond van der Molen zag er moe en tevreden uit, hij wil nog platter door de bocht, wat zijn vertrouwen in zijn motor en in zichzelf bevestigt. En die zevende plek, dat is natuurlijk
wel de beste van dit seizoen tot zover. Niet gek voor een debuterend teamÉ
