Van een getalenteerde debutant in 2015 in de Moto3-klasse tot 2021 MotoGP-wereldkampioen in zijn eerste jaar als coureur bij het Monster Energy Yamaha MotoGP Team: Fabio Quartararo is een opmerkelijk talent met een inspirerend succesverhaal.
In zijn allereerste jaar bij het Monster Energy Yamaha MotoGP Team toonde Fabio Quartararo een ongelooflijke snelheid, rijpheid en heldhaftig doorzettingsvermogen om de MotoGP wereldtitel veilig te stellen, en dat met nog wedstrijdweekenden te gaan. Onderstaand een overzicht van El Diablo’s reis naar de top van het Grand Prix racen.
Quartararo was al een veelgeprezen naam aan het begin van zijn Grand Prix-racecarrière. Hij kwam in 2015 als 15-jarige uit in de Moto3-klasse, omdat de eerdere regel om pas vanaf 16-jarige leeftijd deel te nemen aan het Moto3 wereldkampioenschap dat jaar was afgeschaft. Als FIM CEV Moto3-kampioen van 2013 en 2014 werd de Fransman vanaf het begin beschouwd als een titelkandidaat. Zoals velen hadden voorspeld, maakte hij vanaf het begin indruk en stond hij al in zijn tweede race, op het Circuit of The Americas in Austin, op het podium. Hij herhaalde deze prestatie tijdens de Dutch TT in Assen, nadat hij zowel in Jerez als in Le Mans de pole had gepakt. Helaas maakte een enkelblessure aan het eind van het seizoen een einde aan zijn vooruitgang, maar hij eindigde het seizoen toch nog op de tiende plaats in het algemeen klassement. Het was het eerste teken van een bloeiende carrière, hoewel het niet altijd gemakkelijk was.
Hij behaalde in 2016 de dertiende plaats met het Leopard Racing-team in de Moto3-klasse en herhaalde die klassering in 2017 met Paginas Amarillas HP40 in de Moto2 categorie, opnieuw zonder podiumplaatsen. Zijn indrukwekkende tempo tijdens zijn debuut in de tussenklasse stelde hem echter in staat om voor zijn tweede seizoen over te stappen naar het destijds onder de naam Speed Up Racing acterende team.
Het was in 2018 dat hij grote stappen maakte in het Moto2-kampioenschap en daarbuiten. Op het Circuit de Barcelona-Catalunya pakte hij zijn eerste Moto2 pole en GP-overwinning. Hij volgde dit op met een tweede plaats op het TT Circuit Assen en pakte uiteindelijk een top 10 finish in de eindstand. In augustus 2018 werd ook bekend dat Quartararo zich in 2019 bij Franco Morbidelli zou voegen bij het nieuw opgerichte PetronasYamaha SRT. Een grote uitdaging – maar de Fransman was er klaar voor.
Wat volgde in 2019 was niets minder dan opmerkelijk. El Diablo was erop gebrand om degenen die aan hem twijfelden te laten zien waartoe hij werkelijk in staat was. Hij legde de nee-zeggers het zwijgen op door een ongelooflijke reeks van zeven podiums en zes pole positions te pakken. Hij sloot het seizoen af als Rookie of the Year, winnaar van het Independent Riders’ Championship en vijfde in de eindstand het wereldkampioenschap.
Hij miste nog zijn langverwachte debuutzege in de koningsklasse, maar dat werd zijn belangrijkste doel voor 2020. Ondanks de kalenderwijzigingen als gevolg van de wereldwijde Covid-19 pandemie, hoefde hij echter niet lang te wachten. Quartararo domineerde in Jerez in juli en opende zijn campagne met een dubbele overwinning. In Catalunya scoorde hij zijn derde overwinning, maar hij had moeite om dezelfde prestatie door te trekken naar het einde van het seizoen. Over een totaal van 14 GP’s verzekerde hij zich echter van negen starts op de eerste rij, waarvan vier op pole position. Het was duidelijk dat het Franse wonderkind de snelheid had, dus nu zou hij moeten streven naar consistentie om zijn eerste kampioenschapszege veilig te stellen.
In 2021 vervulde Quartararo twee van zijn dromen in één seizoen: in de voetsporen treden van zijn idool Valentino Rossi door toe te treden tot het Monster Energy Yamaha MotoGP Team en MotoGP-wereldkampioen worden – en hij liet het er bij tijd en wijle bijna gemakkelijk uitzien.
Quartararo had zichzelf al bewezen als een ongelooflijk talent, dus natuurlijk waren de verwachtingen van de fans en de media hooggespannen. Hoewel het team probeerde om geen druk op hem te leggen, kon de jonge Fransman niet voorkomen dat hij zich een beetje nerveus voelde tijdens de eerste ronde van het seizoen. Toch werd hij vijfde, een zeer respectabel debuutresultaat voor het Yamaha Factory Team. Het team was tevreden, maar Quartararo niet. Hij wist dat hij beter kon, en hij was vastbesloten om dat de week erop te laten zien tijdens de tweede race in Doha. Hoewel het één van zijn slechts twee races dit jaar was waar hij niet vanaf de eerste rij startte, behaalde hij wel zijn eerste overwinning voor het Yamaha Factory Team.
De nummer 20 liet zien dat zijn eerste topprestatie geen toevalstreffer was door de volgende ronde in Portimão te winnen. Ook de volgende race in Jerez had hij kunnen winnen voor een hattrick, ware het niet dat hij halverwege de race last kreeg van het Chronic Exertional Compartment Syndrome (CECS of ‘arm pomp’), terwijl hij aan de leiding lag. Zijn doorzettingsvermogen bleek echter groot, want hij finishte de race toch nog als 13e (zijn laagste klassering van het hele seizoen). Gelukkig werd dit probleem snel verholpen door een operatie, en amper een week later vierde hij een derde plaats, nadat hij de natte omstandigheden in Le Mans had overwonnen.
Met een week vrij tussen de Franse en de Italiaanse GP, was Quartararo klaar om alles op alles te zetten in Mugello. Hij had een geweldig weekend en scoorde een schitterende overwinning, wat het team veelzeggend vond. Hoewel het een thuisrace is, staat het circuit van Mugello niet bekend als een van de beste circuits voor het fabrieksteam. Dat El Diablo zelfs op dit beruchte technisch uitdagende circuit het beste uit de YZR-M1 wist te halen, was veelbelovend voor de rest van het seizoen.
Quartararo was opnieuw een podiumkandidaat in een ietwat chaotische Gran Premi Monster Energy de Catalunya. Hij hield stand op de derde plaats, maar werd uiteindelijk zesde na twee straffen van drie seconden (één voor het nemen van een kortere weg nadat hij wijd was gegaan en één voor het losritsen van zijn pak halverwege de race). Maar de Fransman nam het zekere voor het onzekere en reed twee weken later naar een derde plaats op de Sachsenring, ook al is de lay-out van dit circuit niet het meest geschikt voor de vloeiende lijnen en hoge bochten snelheid van de Yamaha. Het TT Circuit Assen daarentegen wel, en daar pakte hij een week later een overwinning om de eerste helft van het seizoen op de best mogelijke manier af te sluiten. Daarna maakte teamgenoot Maverick Viñales er een nog gedenkwaardiger dag van voor het Monster Energy Yamaha MotoGP Team. Hij verzekerde zich van de tweede plaats en bereikte daarmee een 1-2 voor het fabrieksteam – de eerste sinds de GP van Argentinië van 2017 – en zorgde voor Yamaha’s 750e en 751e podiumfinish in de koningsklasse.
Na een zomerpauze van vier weken begon de Fransman fris aan de tweede helft van het seizoen, wat hard nodig was voor de bewogen Grand Prix van Steiermark. De eerste race kreeg in de derde ronde een rode vlag, maar Quartararo hield het hoofd koel en reed zijn M1 naar een podiumplaats. De derde plaats smaakte nog beter, want hij breidde zijn voorsprong in het kampioenschap uit tot 40 punten – op weer een veeleisend circuit voor Yamaha – en werd de favoriet voor het kampioenschap. Hij was erop gebrand om de prestatie de week erna tijdens de Motorrad Grand Prix von Österreich te herhalen. Hij was op weg naar een podiumplaats, maar de regen in de laatste drie ronden verpestte zijn plannen. Hij wisselde laat op zijn regenmotor en viel terug naar P14. Hij moest een evenwicht zien te vinden tussen zo veel mogelijk punten willen scoren en niet te veel risico nemen en zijn kampioenskansen schaden. Uiteindelijk redde hij met een snelle sprint een dappere zevende plaats en breidde zijn voorsprong in het kampioenschap uit met zeven punten.
Twee weken later schitterde Quartararo’s ster opnieuw. Het Monster Energy Yamaha MotoGP Team kon een belangrijke overwinning vieren tijdens de Monster Energy British Grand Prix. De Fransman had alles onder controle en kon niet tippen aan zijn niveau op de YZR-M1. Met een overtuigende marge van 2,663 seconden nam hij de geblokte vlag in ontvangst en verliet het circuit van Silverstone met een voorsprong van 65 punten in het kampioenschap.
Het Yamaha fabrieksteam ging met goede moed naar de volgende ronde, de Grand Prix de Aragon, maar ronde 13 bleek ‘pechvol’ voor de Fransman. Hij had het moeilijk op MotorLand Aragón en moest er echt voor knokken. Dankzij defensief en moedig rijden werd hij achtste en verzamelde hij acht cruciale kampioenschapspunten. Quartararo wilde vervolgens een sterke comeback maken tijdens de Gran Premio di San Marino e della Riviera di Rimini en was op een missie – en hij leverde. De Yamaha-man ging door tot het einde van de 27 ronden tellende race om uiteindelijk de tweede plaats en 20 cruciale kampioenschapspunten te pakken.
Het podium in Misano was een opsteker voor de leider in het kampioenschap op weg naar de Grand Prix of The Americas, maar het was ook het begin van een verandering in zijn aanpak en mentaliteit. Terwijl Quartararo voorheen altijd ‘in het moment leefde’ en elke race voor de overwinning en het podium reed, besloot de Monster Energy Yamaha MotoGP coureur nu op het Circuit of The Americas (COTA) te kiezen voor een strategie die meer gericht was op de tussenstand in het kampioenschap. Hij reed een volwassen wedstrijd en balanceerde op een dunne lijn tussen het verdedigen van de tweede plaats en het achtervolgen van de leider in de race. Hij breidde zijn marge in het klassement uit tot 52 punten, wat hem zijn eerste matchpoint voor de tweede race in Misano opleverde.
De druk werd opgevoerd tijdens de GP Emilia-Romagna. Hij moest de race starten vanaf de 15e plaats op de grid, terwijl zijn titelrivaal vanaf pole position startte. Maar Quartararo is het type coureur dat nooit opgeeft. Hij reed een geweldige race door het veld naar voren. Toen Bagnaia uiteindelijk in de laatste fases uitviel, was Quartararo zeker van de 2021 MotoGP wereldtitel. Toch zou hij El Diablo niet zijn als hij niet in de laatste minuut nog een robbertje zou vechten om de fans op het puntje van hun stoel te laten zitten. Hij eindigde uiteindelijk op de vierde plaats na een briljante en kampioenswaardige race.
Het winnen van het 2021 MotoGP wereldkampioenschap in zijn debuutjaar bij het Monster Energy Yamaha MotoGP Team is een droom die uitkomt voor Quartararo. Hij heeft één van zijn belangrijkste levensdoel bereikt, maar het is nog maar het begin van zijn toch al ongelooflijk succesvolle samenwerking met het Yamaha fabrieksteam, een samenwerking die hem al 5 Grand Prix overwinningen, 10 podiumplaatsen, 14 starts vanaf de eerste rij, 5 polepositions, 5 snelste ronden en 1 wereldtitel tot nu toe heeft opgeleverd.
Al met al was de aloude strategie van ‘snelheid en consistentie’ de sleutel tot succes. Maar wat Quartararo echt in de voetsporen van zijn idool Rossi liet treden, was een ‘geheim ingrediënt’. Dit seizoen was hij in staat om zich onophoudelijk te focussen, een kalme vastberadenheid te tonen en constant punten te scoren, zelfs tijdens zijn ‘slechte dagen’, door echt plezier te hebben op de Yamaha M1. De vreugde die hij voelt in de heetst van de strijd tijdens de kwalificatie- en racegevechten is aanstekelijk en bezorgde hem een grote en snelgroeiende schare fans, fans die zeker dolblij zijn met Quartararo’s 2021 MotoGP-wereldtitel.
Handige links Gran Premio Nolan del Made in Italy e dell’Emilia-Romagna:
Tijdschema en volledige uitslagen
Waar te volgen op TV
Fotoverslag
Racesport.nl Supporter
Bent u een trouwe bezoeker van deze website, wilt u het werk van het Racesport.nl redactieteam mede ondersteunen en daarnaast ook nog eens regelmatig kans maken op fantastische prijzen?
Word dan nu Racesport.nl supporter. Meer info: www.racesport.nl/supporter
