Freddie Spencer was n van de laatste coureurs die in n seizoen in twee verschillende klassen tegelijk aan de start verscheen. Spencer deed dat in 1985 door een volledig seizoen in zowel de 250- als 500cc te rijden voor het team van Rothmans Honda. Een redelijk aantal races dat jaar viel letterlijk in het water, zoals de Dutch TT op Assen en de GP van Groot Brittanni op Silverstone. Hetzelfde overkwam de GP van Duitsland op de Hockenheimring waar ÔFast FreddieÕ tot twee keer toe zijn meerdere moest erkennen in n andere coureur.
Gedurende het seizoen 1984 werd al besloten, dat Freddie het jaar erop in zowel de 250- als de 500cc klasse aan de start zou verschijnen. In 1984 maakt Spencer geen kans meer op de titel in de 500cc en begeleider Erv Kanemoto kwam met het idee om het volgende jaar in twee klassen te rijden. De Honda-fabriek moest speciaal een fabrieks-250cc machine voor Spencer laten bouwen, maar een paar maand later was deze motor al klaar voor gebruik.
Het seizoen 1985 zou voor Spencer een nieuwe uitdaging moeten vormen, namelijk proberen in beide klassen wereldkampioen te worden. Geen enkele coureur had het al een keer eerder gepresteerd om in n seizoen zowel in de 250- als in de 500cc de titel te pakken. De tijd van het starten in twee klassen tegelijk leek voorbij, maar Spencer probeerde het toch.
De GP van Duitsland op het circuit van Hockenheim is de derde GP van het seizoen, nadat er ook al gereden is in Zuid-Afrika en Spanje. Op het circuit van Kyalami was Spencer reeds de beste in de 250cc en op Jarama pakte Fast Freddie de overwinning in de 500cc.
250cc race op de Hockenheimring:
Bij de start van de 250cc race regent het licht, maar de baan is erg nat, omdat het de hele ochtend al geregend heeft. Tijdens de trainingen heeft Spencer de snelste tijd neergezet en daardoor mag hij vanaf pole-position vertrekken. Bij het verspringen van het licht lijkt Spencer echter te slapen en reageert hij heel traag. Carlos Lavado pakt kopstart en Spencer bevindt zich rond een tiende plaats bij het insturen van de eerste bocht.
Al snel neemt de Duitse formatie Anton Mang en Martin Wimmer de eerste twee posities in handen. Spencer bevindt zich bij het insturen van de eerste chicane al op een achtste plaats en de Amerikaan rijdt zich snel steeds verder naar voren. Bij de eerste doorkomst is het Wimmer die de leiding heeft overgenomen en Spencer passeert de streep op een vijfde positie.
In de 2e ronde neemt Mang opnieuw de leiding en Freddie is er in geslaagd Carlos Lavado en Alan Carter te passeren, waardoor hij nu op een derde plaats rijdt. De twee Duitsers aan kop hebben echter reeds een gaatje geslagen en het is nu aan Spencer om dit gat dicht te rijden. Ondertussen neemt Wimmer in de 3e ronde van de race de leiding weer over van Mang.
Na een rondje of vijf bedraagt het gat tussen Wimmer en Spencer zoÕn 3 seconden en Spencer doet er alles aan om de aansluiting te vinden. Freddie perst er een snelste ronde uit en hij komt steeds dichter aan het achterwiel van Mang. In de 7e ronde van de race lijkt Spencer dan ook de aansluiting gevonden te hebben bij de Duitse Honda-rijder, maar er blijft een klein gat tussen Mang en Spencer bestaan. Mang kan op zijn beurt niet geheel de aansluiting vinden bij Wimmer. Tot aan ongeveer de 10e ronde van de race bedraagt het verschil tussen eerste man Wimmer en derde man Spencer zoÕn 1,5 seconden.
De 11e ronde vormt echter een keerpunt in de race. Wimmer verhoogt het tempo en rijdt met zijn Yamaha weg van de twee HondaÕs van Mang en Spencer. Freddie ziet dit gebeuren en hij gaat bij het insturen van het Motodrom uiteindelijk aan Mang voorbij. Het verschil met Wimmer bedraagt echter al weer zoÕn drie seconden en Spencer moet opnieuw een gat dicht rijden. Daar heeft Freddie nog vijf ronden de tijd voor. Van Mang heeft hij geen last meer, omdat hij het tempo van Spencer direct al niet meer kan bijhouden. Freddie slaagt er echter ook niet in veel dichter bij Wimmer te komen. Een aantal ronden lang schommelt het verschil tussen de vier Ê vijf seconden. Een paar ronden voor het einde geeft Spencer de strijd echter definitief op. Wimmer loopt steeds verder weg en hij wint de race na 16 ronden op een natte baan uiteindelijk met een voorsprong van zoÕn 11 seconden op tweede man Spencer. Mang wordt onbedreigd derde met een achterstand van ruim 19 seconden op Wimmer.
500cc race op de Hockenheimring:
Enige tijd later is het aan de halveliters de beurt om aan de start te verschijnen. De baan is nog steeds nat en Spencer mag opnieuw vanaf pole-position vertrekken. Freddie is in het voordeel ten opzichte van de andere coureurs, omdat hij tijdens de 250cc race al 16 ronden heeft gereden over de natte baan. Daardoor is het voor de Amerikaan al iets makkelijk geworden om de limiet te bepalen en vast te stellen wat de verraderlijke punten zijn op het circuit.
Als het licht op groen springt, zijn het de drie fabrieks-HondaÕs van Haslam, Mamola en Spencer die het snelste weg zijn. Spencer is zijn teamgenoot Mamola al snel voorbij en even later moet Haslam er ook aan geloven. Spencer komt na n ronde dan ook als eerste weer over start/finish.
Spencer rijdt direct weg van de concurrentie. Hij slaat een groot gat ten opzichte van Haslam, die zich op zijn beurt weer los weet te rijden van derde man Didier de Radigues.
Christian Sarron, wereldkampioen in de 250cc in 1984, heeft een slechte start gekend, maar de Fransman werkt zich op een geweldige manier naar voren. Bij het ingaan van de 4e ronde heeft hij de zesde plaats in handen, maar twee ronden later is hij Mamola, Lawson en De Radiques reeds gepasseerd en bevindt hij zich op een derde positie. Het gat naar koploper Spencer is zoÕn kleine 15 seconden en het lijkt een hele opgave voor Sarron te worden om de aansluiting bij Spencer alsnog te kunnen vinden.
Sarron rijdt in een moordend tempo over de natte baan en bij het ingaan van de negende ronde heeft Christian de aansluiting bij tweede man Haslam gevonden. Diezelfde ronde nog gaat hij de Brit voorbij.
Inmiddels hebben zich ook de eerste achterblijvers aangediend en Spencer heeft het duidelijk moeilijk bij het passeren van deze langzamere deelnemers. Op de natte baan durft hij niet zoveel risicoÕs te nemen, terwijl Sarron de n na de andere achterblijver voorbijgaat. Het tempo van Sarron op zijn blauwe Yamaha ligt een stuk hoger dan dat van Spencer en in de 12e ronde zit Christian al aan het achterwiel van Freddie.
Het is bij Sarron direct erop en erover. In het Motodrom rijdt Sarron hele andere lijnen dan Spencer en de Fransman blijkt de duidelijk betere regenrijder te zijn. In de Opel-kurve gaat Sarron op een magnifieke manier buitenom aan Spencer voorbij, waarbij Christian van de ideale lijn moet. Door deze inhaalmanoeuvre begint Sarron dan ook als eerste aan de 13e ronde.
Sarron slaat direct een gat ten opzichte van Spencer, die nog steeds worstelt met de langzamere deelnemers. Het is nog zeven ronden tot aan de finish, maar er bestaat geen twijfel over dat Sarron deze race op zijn naam gaat schrijven. Ondertussen komt derde man Haslam wel steeds dichter bij Spencer, maar de race is te kort voor Ron om het Spencer echt moeilijk te maken. Bovendien is het de vraag of Haslam zijn teamgenoot Spencer, kopman uit het Honda-team, wel zou mogen passeren in verband met stalorders.
Na 19 ronden op een natte baan komt Sarron als eerste over de streep. In die laatste zeven ronden tot aan de finish heeft hij een gat weten te slaan van ruim 11,5 seconden ten opzichte van Spencer, die opnieuw genoegen moet nemen met een tweede plaats. Ron Haslam wordt zoÕn 4 seconden na Spencer knap als derde afgevlagd.
In Duitsland kwam Spencer dus niet verder dan twee keer een tweede plaats. Wel slaagt Fast Freddie er in zijn grootste doel voor dat jaar te bereiken. Als eerste coureur in de geschiedenis wordt Freddie in 1985 (mijn geboortejaar) zowel wereldkampioen in de 250- als de 500cc klasse. In de 250cc is hij allereerst Anton Mang de baas, die vice-wereldkampioen wordt dat jaar, en in de 500cc moet regerend wereldkampioen Eddie Lawson zijn meerdere erkennen in zijn landgenoot Spencer.
Spencer pakt in 1985 in totaal ook vier dubbelzeges door in Itali, Oostenrijk, Belgi en Frankrijk de races in beide klassen te winnen. Als enige echte topcoureur die dat jaar nog in twee klassen aan de start verschijnt, is de dubbele wereldtitel voor Spencer daarmee meer dan verdiend. De titel in de 250cc is de eerste voor Spencer in deze klasse, terwijl zijn kampioenschap in de 500cc een evenaring van zijn prestatie uit 1983 is toen hij Kenny Roberts, voorm
alig leermeester van Lawson, in zijn laatste seizoen rechtstreeks versloeg.
Het seizoen 1985 zou tevens het laatste succesvolle jaar voor Spencer blijken te zijn. In 1986 krijgt Spencer te maken met veel blessureleed, mede door het zware programma van het jaar daarvoor, en pakt hij geen punten voor het wereldkampioenschap in de 500cc, nadat hij dat seizoen in de 250cc niet meer aan de start is verschenen. Na in 1987 en 1989 opnieuw twee teleurstellende seizoenen te hebben gekend, keert Spencer in 1993 nog n keer terug in de 500cc klasse bij Yamaha France. Freddie komt dat jaar niet verder dan slechts n keer een veertiende plaats op het circuit van Misano.
De echte GP-carri¬re van Spencer was eigenlijk vrij kort, maar zeer heftig. Hij zou niet de boeken in gaan als de laatste coureur die twee titels in n seizoen pakte, Jorge Martinez werd in 1988 nog wereldkampioen in zowel de 80- als de 125cc klasse. Wel zullen de meeste wegraceliefhebbers hebben onthouden, dat een fitte Spencer en een goede Honda een moeilijk verslaanbare combinatie vormden.
Tekst: Asse Klein, [email protected]
Bron foto: www.motorsports-network.com/articles/Images/fspenc22.jpg
Fast Freddie op de 500cc Honda in 1985
