De wekelijkse rubriek Finishpraat speelt in op actualiteit, combineert verleden met heden en haalt oude herinneringen op; kortom een verhaal voor de echte motorsportfan. Deze editie gaat over de verrassende prestaties van Pecco Bagnaia en Joan Mir tijdens de Grand Prix van Japan.
Jullie zullen afgelopen weekend – net als ik – met enige verwondering naar Pecco Bagnaia hebben gekeken. Na de winterstop was de MotoGP-wereldkampioen van 2022 en 2023 niet meer dan een middenmoter, misschien zelfs nog minder dan dat. Tijdens de Grand Prix van Japan wist hij echter vanuit het niets op dominante wijze te winnen. Daarnaast pakte hij ook pole position én de Sprintzege. Het laat maar weer eens zien hoe klein de verschillen in de hedendaagse MotoGP zijn.
Dit jaar kon Bagnaia maar geen vriendschap sluiten met de Ducati GP25. Het ging van kwaad tot erger. Vergeet niet: het is niet dat Bagnaia stilstond, maar als je ook maar iets mist, race je in de MotoGP al snel in het middenveld of achteraan. Er rijden nu eenmaal alleen maar toprijders in de MotoGP. En natuurlijk heeft Yamaha het niet makkelijk op dit moment, maar Fabio Quartararo laat GP na GP zien dat je met een Yamaha nog steeds ontzettend hard mee kunt gaan en er goede resultaten mee kan behalen. De tijd dat er een overige jaar privémotor meedoet in de koningsklasse – zoals dat vroeger in de 500cc – is allang voorbij. Eigenlijk kun je met elke motor een topresultaat behalen – natuurlijk wel afhankelijk van het type circuit en de baancondities. Al zit iedereen nog steeds het liefst op een Ducati.
Dit alles brengt me terug bij Bagnaia en zijn Ducati GP25. Goh, wat moet het dit jaar frustrerend zijn geweest om na elke Grand Prix zijn teamgenoot Marc Márquez te zien juichen, terwijl het bij hemzelf maar niet wilde lukken. Tijdens de test na de Grand Prix van Misano vond Bagnaia samen met het Ducati-team onder leiding van Gigi Dall’Igna een oplossing om meer gevoel te krijgen met de voorkant van de motor. Iets wat je Dall’Igna wel kunt toevertrouwen, want sinds zijn komst heeft hij vrijwel elke coureur zich goed laten voelen op de Ducati. Al ging dat ook niet altijd vanzelf – vraag dat maar aan Jorge Lorenzo. Maar wat een paar details en een beter gevoel kunnen betekenen, liet Bagnaia in Motegi zien: van zero naar hero binnen één Grand Prix. Op zijn thuiscircuit in Misano werd hij nog dertiende in de Sprint en in Japan kwam er niemand bij hem in de buurt. Wéér een voorbeeld van hoe groot de impact is van details in de MotoGP.
Ook bij Honda hadden ze in eigen land reden tot juichen. En ook hier zie je weer wat details kunnen doen in de huidige MotoGP. De Honda-coureurs reden vorig jaar steevast achteraan. Dit jaar komen ze beetje bij beetje verder naar voren. Want de verschillen zijn zó klein in de MotoGP – als je met de motor iets wint, race je meteen verder van voren. Voor Joan Mir was deze derde plaats meer dan een podiumplek. Net zoals de wereldtitel voor Marc Márquez veel meer was dan alleen weer de nummer één van de MotoGP-wereld zijn. Toen Suzuki eind 2022 stopte, moest Mir op zoek naar een nieuwe werkgever. Die vond de MotoGP-wereldkampioen van 2020 bij het Repsol Honda Team, naast Marc Márquez. In die periode kon Márquez nauwelijks overweg met de RC213V, laat staan Mir. Het resulteerde in de ene na de andere valpartij. En eigenlijk bleef de Spanjaard maar crashen – ook in 2025. Al zat Mir dit jaar wel vaker verder naar voren wanneer hij onderuit ging. Maar niet alleen Mir, ook Luca Marini en Johann Zarco racen tegenwoordig bijna altijd rond of in de top tien. De aanpassingen hebben zichtbaar effect in het enorm competitieve MotoGP-veld.
Na de Tsjechische GP – vlak voor de zomerstop – had Mir een bijzondere statistiek: het was zijn 27e DNF in een Grand Prix tijdens 2,5 jaar bij Honda. Dat betekende dat hij 52% van de races niet aan de finish was gekomen. Bizar! Ik heb Mir bij een Grand Prix ook wel meer dan eens in het mediacentrum enorm verloren zien rondlopen. Dan moest hij weer aan de media gaan uitleggen waarom het niet lukte. En een paar jaar eerder was hij met Suzuki nog ‘gewoon’ MotoGP-wereldkampioen geworden. Mir kan het dus wel en dat kwam er mooi uit in Japan. Marc Márquez zei het al: Mir is op de remmen bijna niet te passeren. De Honda-coureur kwalificeerde zich als tweede en werd vierde in de Sprint. In de race kwam er loon naar hard werken: een derde plek! Mir zijn eerste podiumplek sinds 2021 en zijn eerste als Honda-coureur. En voor het Honda-fabrieksteam de eerste podiumplek na het vertrek van Marc Márquez. En dat gebeurde uitgerekend op de dag dat hun voormalige toprijder zijn eerste MotoGP-wereldtitel als niét-Honda-coureur behaalde. Het was mooi hoe Márquez ook bij de Honda-teamleden langs ging om hen een knuffel te geven. En zo stonden er toch wel zeer verrassend drie MotoGP-wereldkampioenen op het podium in Japan: Pecco Bagnaia (2x), Marc Márquez (7x) en Joan Mir (1x).
Op naar de Grand Prix van Indonesië!
Tot volgende week,
Asse Klein
Volg het laatste Racesport.nl nieuws ook via social media:
Facebook | Instagram | X | Threads | YouTube
Vrijwillige bijdrage
Bent u een trouwe bezoeker van deze website, bent u tevreden met het door ons gebrachte gratis te lezen motorsportnieuws en wilt u het werk van het Racesport.nl redactieteam mede ondersteunen?
Dat kan d.m.v. een vrijwillige bijdrage via de betaallink vrijwillige bijdrage Racesport.nl of door een bijdrage over te maken naar het volgende bankrekening nummer:
NL31 BUNQ 2035 9539 44 t.n.v. ES Event & Sports Promoter, onder vermelding van ‘vrijwillige bijdrage Racesport.nl’
