Finishpraat: Drama wat de sport ook zo mooi maakt

De wekelijkse rubriek Finishpraat speelt in op actualiteit, combineert verleden met heden en haalt oude herinneringen op; kortom een verhaal voor de echte motorsportfan. Deze editie gaat over de dramatische ontknoping in het WK Endurance en de terugkeer van de British Superbikes op het TT Circuit Assen.

Natuurlijk hoef je het BMW Motorrad World Endurance Team niet te vragen of ze een mooi weekend hebben gehad. Hun weekend tijdens de 24-uursrace op Paul Ricard – beter bekend als de Bol d’Or – was snoeihard en eentje die nog heel lang zal nadreunen. Na 23 uur, 31 minuten en 45 seconden racen ging het alsnog mis voor het BMW-team en zagen ze de WK Endurance-titel in rook opgaan. Hartverscheurende momenten voor de coureurs en het team, die het hele jaar keihard hebben gewerkt om wereldkampioen te worden. Het is alsof de MotoGP-wereldtitel net voor de finishlijn in de laatste race van het seizoen ineens een andere wending krijgt. Zo voelde dit moment. Hoe zuur ook, juist dit soort momenten geven de sport kleur. Want sport ís emotie. En dit moment in de seizoensfinale van het WK Endurance was emotie en sensatie op z’n allerheftigst.

Afgelopen weekend was ik bij het British Superbike-evenement op het TT Circuit Assen. Toen ik zondagochtend rond 8:00 uur het mediacentrum binnenkwam, riep Tiny Kolsters al naar mij: “BMW ligt op koers voor de wereldtitel!” Tiny volgde op zijn laptop de 24-uursrace vanuit het mediacentrum in Assen op de voet. Gedurende de ochtend en vroege middag liep ik regelmatig even bij hem langs om te checken hoe het ervoor stond. Telkens kreeg ik hetzelfde antwoord: voor BMW ziet het er goed uit. Als het zo blijft, zijn ze wereldkampioen. Het BMW Motorrad World Endurance Team reed op de tweede plek in de race, terwijl hun grootste concurrent YART Yamaha derde lag, met meer dan een ronde achterstand. Geen vuiltje aan de lucht, zou je zeggen…

Tot Tiny net na 14:30 uur gehaast naar ons toe kwam gelopen: “BMW staat in de pits – weg wereldtitel!” Niet veel later kreeg ik de emotionele beelden zelf onder ogen. Rook uit de motor, terwijl Markus Reiterberger bezig was aan zijn stint en hevig teleurgesteld de pitstraat opzocht. Al snel werd duidelijk: dit is einde verhaal. Daarmee ging de eerste wereldtitel voor BMW in het World Endurance-kampioenschap in rook op. Ik moest denken aan Werner Daemen, de kleine, hardwerkende Belg die met BMW al een geweldig team en vele successen in het IDM heeft behaald en nu op weg leek naar een legendarische wereldtitel. Ook dacht ik aan Pepijn Bijsterbosch, die na zijn actieve racecarrière de rechterhand van Werner werd in het IDM en WK Endurance. En aan Michael van der Mark, die ook een beetje wereldkampioen zou zijn geworden, omdat hij een belangrijke bijdrage had geleverd tijdens de 8 uur van Suzuka – een evenement dat ook onderdeel uitmaakt van het WK Endurance. Maar bovenal dacht ik aan Sylvain Guintoli, die dit jaar zijn zoontje Luca op zesjarige leeftijd verloor na een langdurige ziekte. Een wereldtitel maakt dat verlies niet goed, maar het was hem zó gegund na zo’n ongelooflijk zwaar jaar. De Fransman vormde samen met Reiterberger en Steven Odendaal het vaste rijderstrio van het BMW Motorrad World Endurance Team in 2025. Mooi was hoe de teammanager van YART Yamaha na het behalen van hun verrassende wereldtitel als eerste zijn respect uitsprak richting het BMW-team. Maar zoals ik al zei: de (wegrace)sport kan snoeihard zijn. En dit soort momenten horen er óók bij. Het is precies waarom het WK Endurance ooit werd bedacht: motoren bouwen die een race van 24 uur kunnen volhouden. En als dat niet lukt… dan telt 23 uur, 31 minuten en 45 seconden dus niet.

Ik was dus zelf aanwezig bij de British Superbikes in Assen. Blij dat het evenement terug is op de kalender en nóg blijer dat er in 2026 een vervolg komt. Want dat verdient dit evenement. Ook verdient het beter weer. Vrijdag was het heerlijk. Zaterdag begon ook goed, maar vanaf zaterdagmiddag werd het flink minder. Diverse races moesten vanwege de heftige regenbuien worden verplaatst naar zondag. En ook op de laatste dag van het evenement waren er regelmatig buien, die leidden tot rode vlag-situaties. Veel respect voor het publiek dat ondanks het weer gewoon aanwezig was en bleef! Helaas konden de Nederlanders niet uitblinken in de verschillende raceklassen. Wanneer dat wel gebeurt, maakt het zo’n evenement toch net wat aantrekkelijker. Toch lieten Jaimie van Sikkelerus (P7) en Wayne Tessels (P12) zich van hun beste kant zien in de eerste, kletsnatte British Superbike-race op zaterdag.

Er kwamen ongeveer evenveel bezoekers als tijdens de laatste editie in 2019 – en toen was het weer een stuk beter. Hopelijk is het in 2026 wel mooi weer op racedag, want na de derde British Superbike-race van afgelopen weekend weet ik het zeker: dan komt er meer publiek. Die laatste race – op een droge baan – liet direct zien waarom British Superbikes in eigen land, én ver daarbuiten, zo immens populair is: close racing! Die race was eigenlijk een grote uitnodiging om in 2026 massaal naar de British Superbikes in Assen te komen.

Tot volgende week,
Asse Klein

Volg het laatste Racesport.nl nieuws ook via social media:

Facebook | Instagram |  X | Threads | YouTube