De wekelijkse rubriek Finishpraat speelt in op actualiteit, combineert verleden met heden en haalt oude herinneringen op; kortom een verhaal voor de echte motorsportfan. In deze editie gaat over de fantastische MotoGP race op Phillip Island waar schrijver Asse Klein geen genoeg van kan krijgen.
Ik moet zeggen dat ik bij sommige overzeese MotoGP races wel moeite heb om zo vroeg uit bed te gaan. Bij Phillip Island heb ik dat absoluut niet. In mijn ogen is Phillip Island het mooiste circuit van de Grand Prix kalender. Deze baan heeft werkelijk alles en levert ook praktisch altijd geweldige races op. Phillip Island stelde ook dit jaar niet teleur, want wat hebben we een geweldige MotoGP race gezien! Van start tot finish heb ik op het puntje van de stoel gezeten. Iedere ronde – of beter gezegd iedere sector – gebeurde er wel wat.
Over deze race zijn er zoveel verhalen te vertellen. Ik wil beginnen bij de winnaar, want dat heeft hij verdiend. Alex Rins reed zijn beste race uit zijn carrière, al was zijn overwinning op Silverstone 2019 ook fantastisch. Ook toen moest hij afrekenen met Marc Marquez en dat is al een prestatie op zich om die te kloppen in een rechtstreeks duel. Rins denderde op Phillip Island door het veld en bracht Suzuki toch nog een overwinning tijdens hun slotseizoen in de MotoGP. Ook vind ik het heerlijk dat Marc Marquez weer terug is. Geweldig om te zien hoe hij – voornamelijk in bocht 2 – zijn inhaalacties pleegde. Ik zie de Repsol Honda coureur dit jaar – in Sepang of Valencia – nog wel een wedstrijd winnen.
Bij de derde plek van Pecco Bagnaia komen we automatisch bij de titelstrijd aan. Net als in Thailand voelde dit resultaat voor Bagnaia als een overwinning. Voorafgaand aan de race waren er nog vijf rijders die kans maakten op de titel. Dat zijn er nu nog vier, waarvan er zeker één meer een theoretische dan een praktische kans heeft op de titel. Jack Miller viel af als titelkandidaat en dat nog wel in zijn thuisrace, al kon hij daar helemaal niks aan doen. Eerder in het weekend werd bocht 4 vernoemd tot “Miller Corner” en uitgerekend in zijn eigen bocht werd de Australiër eraf gekegeld door Alex Marquez. Dit soort dingen kunnen gebeuren wanneer je met een groep zo kort bij elkaar racet. Al was het wel mega zuur voor Miller, want hij oogde absoluut mee te kunnen doen voor een historische overwinning in zijn thuisrace om zo in de voetsporen te treden van landgenoten Wayne Gardner, Michael Doohan en Casey Stoner.
Enea Bastianini wist de ‘schade’ nog te beperken. De Italiaan reed in de openingsfase buiten de puntenposities. Nadat in de tweede ronde zelfs zijn airbag nog was afgegaan en wist hij met een geweldige opmars nog als vijfde te finishen. Hiermee hield hij zijn titelaspiraties in leven, al zijn Bastianini’s kansen met een achterstand van 42 punten en met nog twee races te gaan wel zeer klein geworden. Aleix Espargaro staat na zijn negende plaats 27 punten achter op de nummer één, maar de Aprilia-coureur lijkt met zijn huidige vorm deze achterstand niet meer goed te kunnen maken. En dan Fabio Quartararo. De Yamaha-coureur stond na de eerste race in Europa (Portimão) bovenaan in de titelstrijd, maar verloor deze positie op Phillip Island. De druk leek hem parten te spelen, want Quartararo maaket vanaf de start foutjes. Er volgde een grote fout in Miller Corner en in een poging om te redden wat er te redden viel ging de Fransman onderuit.
Bagnaia werd de grote winnaar in Australië, want met deze derde plaats – en de teleurstellende resultaten van zijn titelconcurrenten – staat de Italiaan nu voor de eerste keer in zijn carrière bovenaan in het MotoGP wereldkampioenschap en staat hij gelijk 14 punten los in de titelstrijd. Gezien de trend van de tweede seizoenshelft lijkt alleen Bagnaia zichzelf nog van zijn eerste MotoGP titel te kunnen afhouden. Gezien Bagnaia’s snelheid in de races kunnen de overige titelkandidaten op dit moment niet aan hem tippen, alleen de Ducati-coureur heeft dit jaar zelf veel – lange tijden dachten we te veel – eigen fouten gemaakt wat een nulscore opleverde. Bagnaia heeft het ‘geluk’ dat het veld zo mega competitief is, waardoor een titelkandidaat dit jaar ook aan de rand van de top-tien of daar buiten kan finishen. Tien jaar geleden zou je met vijf nulscores nooit MotoGP kampioen kunnen worden. Nu wel, want als Bagnaia geen fouten meer maakt, kan er in mijn ogen niemand anders meer kampioen worden. Het zou een bijzonder kampioenschap worden, want Ducati wacht sinds 2007 al op een titel en Italië heeft sinds Valentino Rossi in 2009 geen MotoGP kampioen meer gehad. Wanneer je naar pure snelheid kijkt was Bagnaia met zijn Ducati dit jaar ook de beste. Maar we zijn er nog niet, want de MotoGP is anno 2022 zeer onvoorspelbaar. Maar als Bagnaia geen kampioen wordt, dan zou dat wel betekenen dat we een bizarre ontknoping hebben gehad.
Ook heb ik genoten van Marco Bezzecchi, de meer dan terechte MotoGP rookie of the year 2022. De VR46 coureur reed op Phillip Island geweldig met een vierde plek. Bezzecchi reed in de slotfase een periode tweede achter zijn merkgenoot, landgenoot en grote vriend Bagnaia. Als Bagnaia niet voor hem had gereden, weet ik zeker dat Bezzecchi een aanval op de eerste positie had gedaan. Bezzecchi fungeerde rondenlang als Bagnaia’s wingman om de hongerige Rins en Marquez van zijn vriend af te houden. Uiteindelijk waren Rins en Marquez te hongerig (te sterk) en kwamen ze de Italianen toch nog voorbij. Maar ik denk dat Bezzecchi er zeker aan heeft bijgedragen heeft dat Bagnaia niet eerder de koppositie verloor en daardoor mogelijk nog meer aanvallen van rijders uit de kopgroep had ontvangen.
De Moto2 zege van Alonso Lopez was mega indrukwekkend. Over de omslag van Lopez zijn carrière – die begin dit jaar geen eens een zitje had – ga ik later dit jaar nog een aparte Finishpraat schrijven. Tot slot de Moto3 titel van Izan Guevara. De jonge Spanjaard pakte de wereldtitel in stijl met een overwinning op Phillip Island. In de Moto2 zagen we hoe moeilijk dat is. Augusto Fernandez zag een mogelijk beslissende slag voor de wereldtitel in de grindbak eindigen. Vorig jaar was iedereen enorm onder de indruk van Pedro Acosta; en terecht! Maar over Guevara mogen we net zo enthousiast zijn. De manier waarop hij dit jaar races domineerde is van een uitzonderlijk niveau. Over vijf jaar zijn Acosta en Guevara rijders die ongetwijfeld onderdeel gaan uitmaken van de MotoGP titelstrijd.
Tot volgende week,
Asse Klein
Racesport.nl Supporter
Bent u een trouwe bezoeker van deze website, wilt u het werk van het Racesport.nl redactieteam mede ondersteunen en daarnaast ook nog eens regelmatig kans maken op fantastische prijzen?
Word dan nu Racesport.nl supporter. Meer info: www.racesport.nl/supporter
