Afgelopen weekend was er alweer de laatste race van dit seizoen. Net zoals de twee voorlaatste jaren ook dit jaar weer op het Belgische circuit van Spa-Francorchamps. Het was dit jaar dan ook al de tweede keer dat we hier zouden rijden, alleen toen was het mooi weer. Volledig voorbereid op het natte en koude weer hadden we meer velgen met regen dan droog weer banden bij ons. En net voordat we op het terrein stonden begon het dan ook al te regenen.
En jawel zaterdag tijdens de eerste training was het erg nat. En toen de 125cc ´s ochtends moest rijden hoorden we via de luidsprekers vaak de mededeling dat er iemand was gevallen. Met dit in gedachte begon ik dan ook vrij voorzichtig. Weer wennend aan de erg lange maar zeer mooie baan ging ik dan ook ieder ronde sneller rond. Maar hoe sneller ik rond ging hoe meer ik door de achterband gewaarschuwd werd. Tegen het einde kwamen dan ook verschillende coureurs weer voorbij. Behoorlijke balend verliet ik dan ook de baan. En door het grote aantal Belgische coureurs welke op Francorchamps met de ogen dicht nog hard rond kunnen gaan, belande ik dus ook op een 17e plaats. Doordat er steeds maar weer regen viel, werd besloten een nieuwe regenband te kiezen, van het allernieuwste type.
De tweede training welke pas later die middag van kwartvoor, tot tien over vijf plaatsvond was dus ook nog steeds erg nat. Aan het einde van de tweede ronde was ik al genoodzaakt om binnen te komen doordat de motor maar liefst 100 ºC werd. Toen ik weer de baan opreed was er inmiddels niemand meer te zien. Hierdoor reed rondenlang alleen met soms een enkele langzamere rijder die ik passeerde. Rustig aan verbeterde ik bijna iedere ronde mijn tijd. Totdat ik aan het einde van de training zelfs drie seconde harder rond ging als in de eerste tijdtraining. Echter de concurrentie had ook niet stil gezeten en ik bleek afgezakt naar een 18e positie. Maar toch nog als 10e van de vaste ONK rijders. Daarmee was ik er toch nog van overtuigd dat er tijdens de race veel meer in zou zitten. Ik moest echter wel de dertiende plaats pakken om de zevende plaats in de tussenstand te veroveren van Ron van Steenbergen (,welke door een breuk met zijn team hier niet deelnam). Dus ik had voor de race nog veel te doen.
Doordat er zondag ochtend nog eerst een drie-uurs race plaatsvond was er voor ons jammer genoeg geen ruimte voor een warm-up training. Het wachten op de race (pas om half vier) duurde dan ook erg lang. Maar op het einde werd de tijd toch nog wel extreem krap. Doordat het niet meer was gaan regenen begon de baan rustig aan op te drogen. Bij rijders uit eerdere races werd dan ook zoveel mogelijk navraag gedaan over de toestand van het circuit. Menig rijder kwamen al met totaal versleten regenbanden. Maar ondertussen bleef de lucht nog erg zwart. We durfden dan het risico van droogweer banden niet te kiezen. Op het laatste moment werd er in de voorkant een volle regenband gemonteerd en kozen we achter voor een intermediate. Tijdens de verkenningsronde leek het na mijn idee de meest ideale banden keuze. Op de startgrid waren alle mogelijke combinaties van banden te zien. Bij een heel stel rijders werd deze keuze zelfs op de startgrid nog veranderd. Maar al snel kwam het n minuut bord voor de warm-up lap. Totdat Sebastian Legrelle nog besloot te veranderen en in eens was er weer het drie minuten bordÉÉ.
Maar toen uiteindelijk de warm-up lap gestart werd, bleek het achter op het circuit toch nog even kort geregend te hebben. Slik!, en ik kreeg bijna medelijden met de rijders welke voor droogweer banden hadden gekozen.
Mijn start was vrij aardig alleen wilde ik geen enkel risico bij de eerste bocht nemen en zo kwamen er een aantal langs. Op het lange rechte eind daarna kon ik gelijk al wat plaatsen goed maken. En bijna alle rijders op droogweer banden zakten terug. Zo kwam ik de eerste ronde als 16e langs. Maar bijna iedere ronde ging ik een plaatsje naar voren. Samen met Joan Veijer welke dezelfde keuze van banden had, reden we naar voren ondertussen in gevecht met elkaar. Bij een aantal bochten was ik sneller, maar op andere plaatsen was Joan weer sneller. Erg opvallend was ook het verschil in het asfalt de ene bocht reed je alles aan de grond en de volgende zat je bijna recht op. Zeker met de vele verschillende bande keuzes was dat soms erg verwarrend. De laatste paar rondes waren Joan en ik nog met zÕn tween in gevecht om de negende positie.
En omdat ik op deze positie zeker zou zijn van een zevende positie in de tussenstand wilde ik geen te groot risico nemen. Al was ik er wel klaar voor als hij een foutje zou maken. En deze kwam dan ook in de voorlaatste bocht, de beruchte Busstop. Joan ging er te hard in en raakte met uitkomen met zijn arm de bandenstapel. Hierdoor kon ik veel harder deze ÔkunstÕ chicane uit en kwam gelijk langszij. Maar met remmen voor de laatste bocht kwam hij zoals verwacht weer langs. Ik stuurde hem er zo laat mogelijk in om er zo snel mogelijk weer uit te kunnen voor startfinish. En met een minimaal verschil van 3/100e van een seconde kwam ik net tekort voor de negende plaats.
Hiermee heb ik dan ook een zevende positie vast gelegd in de eindstand van het ONK Supersport.
Nu is het nog niet bekend wat we volgend seizoen gaan doen, maar we zullen u er ook zo snel mogelijk van op de hoogte houden. Dat we zullen rijder is zeker, maar in ieder geval op nieuwe motoren. (Dus mocht iemand nog een leuke en snelle circuit motor zoeken. Neem gerust contact met ons op via [email protected])
PS: De Yamaha R6 waarmee we dit seizoen reden is ook te bezichtigen op de Motor Rai dit weekend in Amsterdam
