Jorge Lorenzo heeft voor het eerst persoonlijk gereageerd op zijn langdurende conflict met de Spaans belastingdienst en de vrijspraak die hij onlangs kreeg met betrekking tot het betalen van een bedrag van maar liefst 11,4 miljoen euro: “Vrijspraak, maar de Spaanse belastingdienst heeft me emotioneel verslagen. Geen excuses, privé of in het openbaar, geen brief, geen telefoontje. Helemaal niets van dat alles.”
Een aantal dagen terug werd bekend dat Jorge Lorenzo een belangrijke overwinning had behaald, weliswaar niet op het circuit maar in de rechtbank naar aanleiding van een langdurig slepende procedures tegen de Spaanse belastingdienst.
Lees ook: Jorge Lorenzo wint rechtszaak: Spaanse belastingaanslag van 11,4 miljoen euro van tafel
Ondanks dat Lorenzo zelf niet aanwezig was in de rechtbank en de uitspraak pas later op zijn vakantieadres in Maleisië vernam van zijn advocaten heeft de vijfvoudig wereldkampioen nu zelf voor het eerst publiekelijk gereageerd op de uitspraak.
Jorge Lorenzo: “Zoals jullie allemaal weten, heb ik vele jaren geleden besloten om naar Lugano (Zwitserland) te verhuizen, een kleine maar moderne stad op iets minder dan een uur rijden van Milaan. Ik ben daarheen verhuisd, net als veel andere atleten, omdat ik de rust en stilte nodig had die deze plek bood ten tijde dat ik niet onderweg was tijdens het raceseizoen en de mogelijkheid om de faciliteiten van het Yamaha-team te gebruiken voor training (60 km van mijn huis vandaan). En natuurlijk waardeerde ik ook het belastingstelsel, dat daar veel redelijker, milder en confisquerend is dan in vele andere landen.
In juni 2017 kwam de Spaanse belastingdienst tijdens een belastingcontrole met een opmerking waar men mijn Zwitserse fiscale woonplaats in twijfel trok. De audit heeft betrekking op de jaren 2013 tot 2016. Hoewel de Zwitserse autoriteiten volhielden dat mijn situatie volkomen legaal was, trokken de Spaanse autoriteiten constant altijd alles in twijfel. Dus stuurden ze honderden vragen naar mijn sponsors en teams, niet alleen om informatie te krijgen, maar ook om me publiekelijk in diskrediet te brengen en me als belastingontduiker in de media te laten verschijnen. Ze gingen zelfs zo ver dat ze agenten naar de paddock stuurden om me een document te laten ondertekenen. Deze mensen blokkeerden mijn weg naar de pitbox minutenlang voordat ik op de motor moest stappen voor de race. Ik moest het geld dat ze van mij eisten ook nog eens voorschieten om embargo’s en vernederende situaties te vermijden (bijvoorbeeld om zo niet op een bepaalde oplichterslijst te verschijnen). Een echte aanfluiting.
Ik heb veel geleden in deze vijf en een half jaar. Als prof heb ik altijd geprobeerd om gefocust te blijven op de races door mezelf af te sluiten van zaken die buiten mijn bereik lagen. Ik moet echter toegeven dat de druk en het hartzeer veroorzaakt door deze oneerlijke jacht door de Spaanse belastingautoriteiten uiteindelijk ook mijn professionele leven hebben beïnvloed. Ze hebben me emotioneel verslagen (wat andere tegenstanders nooit deden en is gelukt).
Anderhalf jaar geleden, eind juni 2021, toen ik al gestopt was met racen, zag ik eindelijk licht aan het einde van de tunnel. De rechtbank bevestigde de geldige argumenten van mijn advocaten met betrekking tot 2013, 2014 en 2015. En natuurlijk kreeg ik op dat moment het geld dat ik had voorgeschoten terug. Ik heb echter nooit enige vorm van compensatie ontvangen voor de schade die mij is aangedaan. Geen excuses, niet privé of in het openbaar, geen brief en geen telefoontje. Helemaal niets van dat alles.
In december was er weer een vonnis met betrekking tot 2016. Wederom met een goede afloop en ik heb er alle vertrouwen in dat deze nachtmerrie nu voorgoed zal eindigen.
Belastingen zijn nodig en als het geld goed wordt beheerd (wat helaas niet altijd het geval is) is het een eer om eraan bij te dragen. Belasting betaal je waar je op dat moment woont, maar de Spaanse belastingdienst ging op een heksenjacht en dacht een zondebok gevonden te hebben. Ze zaten dit keer echter fout, maar natuurlijk zal niemand me de slapeloze nachten en de rust teruggeven, rust die ik nodig had om me op het circuit te concentreren.”
Het antwoord op de vraag of bovengenoemd verhaal Lorenzo’s prestaties op de baan tijdens zijn laatste jaren als actief MotoGP coureur daadwerkelijk beïnvloed hebben zullen we waarschijnlijk niet krijgen. Maar we hoeven er ook geen professor voor te zijn om te concluderen dat dit soort beslommeringen niemand koud zullen laten, ook niet al ben je een getalenteerd MotoGP coureur en een vijfvoudig wereldkampioen.
