Hij wist in zijn carrire 17 keer als winnaar over de streep te komen maar een wereldtitel ontbrak nog. Vandaag kwam daar in Maleisi een einde aan toen hij met een vierde plaats de eerste Moto2 wereldkampioen werd.
In 1999 maakte Toni Elias zijn Grand Prix debuut en het jaar daarna reed hij zijn eerste volledige seizoen. In 2001 pakte hij op het TT circuit zijn allereerste Grand Prix overwinning waarna er nog 16 zouden volgen Ð in totaal twee in de 125cc, zeven in de 250cc, één in de MotoGP en tot in Maleisië zeven in de Moto2 klasse. Daarmee is Elias een van zes rijders Ð Mike Hailwood, Jim Redman, Chaz Mortimer, Loris Capirossi en Valentino Rossi – die in vier verschillende klassen races hebben weten te winnen<br /> <br /> In zijn carrière kwam Elias twee keer dicht bij een wereldtitel. In 2001 werd hij derde in de eindstand van de 125cc klasse met maar 24 punten achterstand op wereldkampioen Manuel Poggiali. In 2003 zag hij weer de titel naar Poggiali gaan, nu in de 250cc klasse waar Elias met 23 punten achterstand derde werd. <br /> <br /> Na vanaf 2005 vijf seizoenen in de MotoGP te hebben gereden was er dit seizoen geen plek meer voor Elias en de Spanjaard ÔdegradeerdeÕ naar de nieuwe Moto2 klasse om die vervolgens te domineren en al drie races voor het einde van het seizoen de eerste wereldkampioen van deze klasse te worden.
<blockquote>ÒToen ik over de streep kwam heb ik in eerste instantie gehuild maar daarna leek het alsof mijn emoties geblokkeerd waren, ik kon niet huilen, ik kon niets voelen; ik heb geen idee waarom. Nu voel ik me steeds beter omdat ik weet dat het waar is en misschien ga ik zo ook wel weer huilen. Eindelijk hebben we ons doel bereikt. Om dit kampioenschap te winnen moesten we er eerst twee verliezen Ð een in de 125cc (in 2001) en een in de 250cc (in 2003). Al die ervaring heeft met sterker gemaakt en me gegeven wat ik nodig had om dit kampioenschap te winnen,Ó vertelde <strong>Elias</strong>. ÒIk heb vele jaren moeten vechten en dit jaar hard moeten werken met mijn team en met Moriwaki. Deze titel is voor mijn ouders, mijn zus, al mijn vrienden en iedereen waar ik in mijn carrière mee heb samengewerkt. Het is ook voor de mensen die hier nu niet zijn zoals mijn oom, die vier geleden is gestorven, en voor Tomizawa.Ó<br /> <br /> ÒMijn droom is uitgekomen en nu gaan we vechten voor een ander kampioenschap, misschien hier, misschien in de MotoGP. Ik heb veel geleerd in de Moto2 dus wat ik ook ga doen ik ben alleen maar sterker. Het voelt alsof er een last van mijn schouders is gevallen. Toen ik naar de Moto2 kwam dacht ik dat het een makkelijke klasse zou zijn maar dat veranderde in de eerste bocht van de eerste race in Qatar, toen begreep ik dat het heel moeilijk zou gaan worden. We hebben heel hard gewerkt, ook in de kwalificaties en we hebben met veel verschillende rivalen moeten vechten. Het was allemaal een stuk spannender dan we verwacht hadden. De meest belangrijke race voor mij was in Duitsland waar we de afstelling van het rijwielgedeelte flink wisten te verbeteren. In een stap hadden we twee stappen voorwaarts gezet en vanaf dat moment wist ik dat we competitief en constant konden blijven.Ó <br /> </blockquote>
