In 1976 was het Pat Hennen die geschiedenis schreef door als eerste coureur uit de Verenigde Staten van Amerika een Grand Prix te winnen. Met zijn Suzuki won hij dat jaar de 500cc-race tijdens de GP van Finland op het stratencircuit van Imatra. Deze overwinning van Hennen betekende het begin van een lange succesreeks voor de Amerikanen in het wereldkampioenschap wegrace.
Pat Hennen steekt voor het eerst de Atlantische Oceaan over in 1976 om deel te gaan nemen aan het wereldkampioenschap wegrace (bij de halveliters), dat in die jaren geheel op het Europese continent wordt verreden. Gedurende de jaren ’60 heeft het Grand Prix-circus dan al wel een aantal keren buiten Europa gereden, zoals in Argentinië, Japan, de Verenigde Staten en Canada, maar na het seizoen 1967 hebben zich tot dan toe even geen overzeese GP’s meer voorgedaan.
Hennen rijdt in datzelfde 1976 met een productie-Suzuki RG500, waarbij hij het vooral moet opnemen tegen de fabrieks-Suzuki’s van Barry Sheene, John Newbold en John Williams (Texaco Heron Suzuki Team), een heel leger van andere productie-Suzuki’s, onder andere bereden door Teuvo Länsivuori, Marco Lucchinelli en Phillippe Coulon, en de MV Agusta van Giacomo Agostini die gedurende het seizoen echter ook een behoorlijk aantal keren met een productie-Suzuki aan de start verschijnt.
Voor Hennen zelf wordt het een zeer geslaagd debuutseizoen in het wereldkampioenschap wegrace. Zijn eerste punten pakt hij in Italië op het circuit van Mugello door daar als vijfde te finishen. Daarop volgen een keurige tweede plaats tijdens de Dutch TT in Assen en een achtste plek tijdens de GP van België op Spa Francorchamps. Vervolgens weet hij in Finland de race te winnen, waarmee hij dus de eerste Amerikaanse GP-winnaar uit de geschiedenis wordt. Op het circuit van Imatra is hij onder andere te sterk voor zijn Suzuki-collega’s Länsivuori, Coulon, Newbold en Lucchinelli die respectievelijk eindigen op de plekken twee tot en met vijf. Aan het eind van het seizoen weet Hennen ook nog een derde plaats te pakken tijdens de GP van West-Duitsland op de Nürburgring. Al deze klasseringen tezamen blijken uiteindelijk goed te zijn voor een derde positie in de eindstand voor het kampioenschap, ruim achter wereldkampioen Sheene, terwijl het verschil met tweede man Länsivuori aan het eind van de rit slechts een tweetal punten blijkt te zijn.
Zijn goede resultaten uit 1976 zijn voor het Texaco Heron Suzuki Team reden om Hennen met ingang van het seizoen 1977 in te lijfen binnen het team. Hennen komt daarbij te rijden naast wereldkampioen Sheene en Steve Parrish, waarbij hij dus ook de beschikking krijgt over het allerbeste materiaal van Suzuki. Het wereldkampioenschap wegrace doet daarbij overigens voor het eerst sinds de laatste keer in 1967 weer een niet-Europees land aan; Venezuela.
Voor Hennen wordt het andermaal een succesvol seizoen. Zo pakt hij onder andere een aantal podiumplaatsen in Venezuela (3e), West-Duitsland (2e), Nederland (3e) en België (3e). Zijn absolute hoogtepunt viert Hennen echter aan het eind van het seizoen als hij de GP van Groot Brittannië op het circuit van Silverstone weet te winnen. Uiteindelijk eindigt Hennen in 1977 andermaal op een derde plek in de eindrangschikking, achter Sheene, die zijn tweede wereldtitel op rij pakt, en zijn landgenoot Steve Baker met de Yamaha die in navolging van Hennen ook de oversteek naar Europa heeft gemaakt om deel te nemen aan de GP’s.
In 1978 rijdt Hennen andermaal voor het Texaco Heron Suzuki Team, samen met Sheene. De Amerikaan heeft dat jaar een ijzersterke start van het seizoen met een tweede plaats in Venezuela, een overwinning in Spanje en andermaal twee tweede plekken in Frankrijk en Italië. Daarna staan de TT-races op het eiland Man op het programma, die dan al niet meer de Grand Prix-status hebben, waar ook Hennen aan deelneemt. Tijdens de Senior TT-race gaat het echter mis voor de Amerikaan. Na een insect op zijn vizier te hebben gekregen, komt Hennen zwaar ten val. Hij raakt in een coma, waaruit hij uiteindelijk weer ontwaakt, maar het betekent wel het definitieve einde van zijn wegracecarrière. Gedurende het resterende deel van het seizoen mag Wil Hartog plaatsnemen op de fabrieks-Suzuki’s van Hennen, die op zijn beurt toch nog op een zesde plek in de eindrangschikking wordt opgenomen, terwijl zijn landgenoot Kenny Roberts dat jaar als eerste Amerikaan ooit wereldkampioen weet te worden.
De wegracecarrière van Hennen kwam dus reeds vroegtijdig abrupt tot een einde, maar na hem zouden nog vele andere Amerikaanse GP-winnaars (en kampioenen) volgen, waaraan reeds in meerdere historische verhalen op Racesport.nl aandacht geschonken is. Feit blijft echter dat Hennen de eerste Grand Prix-winnaar uit de Verenigde Staten van Amerika was en dat ook voor altijd zal blijven.
Erelijst van Pat Hennen:
3 overwinningen
0 wereldtitels
1976:
500cc: één overwinning, 3e in de eindstand
1977:
500cc: één overwinning, 3e in de eindstand
1978:
500cc: één overwinning, 6e in de eindstand
Bron foto: http://www.motosclassicas70.com/
