Soms zie je het vaker, twee broers uit dezelfde familie die dezelfde hobby kennen maar bij de familie Wienen uit Dalfsen zijn maar liefst drie van de vier zonen besmet met hetzelfde virus, namelijk het zo hard mogelijk rondgaan op een circuit. De familie Wienen is dan ook regelmatig te vinden op de SOBW circuits, Annet Jonker ging bij de dorpsgenoten van Barry Veneman op bezoek en vroeg de racende broers het hemd van hun lijf.
Zou het besmettelijk zijn, die brommerraces? Die vraag móét de familie Wienen uit Dalfsen het afgelopen jaar wel beziggehouden hebben, nu drie van de vier zoons geregeld het circuit op gaan. En mocht het een virus zijn: het is nog lang niet over, want de coureurs hebben zo hun eigen dromen.
Op het kantoor van Multibouw Dalfsen, de jongens komen altijd naar de races met ‘team Multibouw Dalfsen, wordt mij door de drie jongens de directeurszetel aangeboden. Joël (14 jaar), die het afgelopen jaar drie keer op het podium stond, zakt nog wat verder onderuit en verklapt dat zijn broers de hele week al zenuwachtig zijn voor dit interview. Erwin (23 jaar) en Manuël (16 jaar) ontkennen dit in alle toonaarden. Op mijn vraag of hijzelf dan niet zenuwachtig was, zegt hij met een brede grijns: “ik moet er een beetje aan gewend raken”, waarop hij hartelijk uitgelachen wordt door de andere twee. “Zeker omdat je nu een paar keer op het podium hebt gestaan”, hoont Manuël.
De toon is gezet, hier zijn duidelijk drie broers aan het woord. Als ik aan hen vraag ‘wie er begonnen is’, zegt Manuël zonder aarzelen: “m’n vader”. Vader Chris antwoordt op dezelfde vraag, ander tijdstip: “Manuël”. Het wordt duidelijk als Erwin vertelt dat zijn vader, die al heel lang gek is van motorracen, vaak bij Barry Veneman ging kijken en dan meestal één of meer kinderen meenam. Barry Veneman wordt namelijk al meerdere jaren gesponsord door Multibouw Dalfsen, het bedrijf van Chris Wienen.
Hoe dan ook, in 2008 waren Chris, Manuël en Joël in Staphorst waar op tweede Pinksterdag traditiegetrouw 50cc wegraces worden gehouden. Manuël gaf na afloop te kennen dat hij dit ook graag zou willen. Het racen met zijn vrienden op zijn vaders scooter door Dalfsen is hem verboden en ook voor de reguliere scooterraces voelt Chris niets, dus dat wordt ‘m niet. Voor wegracen voelt Chris meer, al waarschuwt hij zijn zoon dat zijn moeder – zelfs zachtjes gefluisterd – hier niet blij mee zal zijn.
“Maar”, zo verzucht Chris lachend, “als Manuël iets in z’n hoofd heeft, krijg je dat er niet zo snel weer uit”. Dus vindt hij zichzelf met Manuël én Joël terug op de opstapdag van de SOBW in Assen, waar de jongens met een geleende outfit van Barry Veneman een aantal rondes mogen rijden op het in de paddock uitgezette circuit. Want toen Joël hoorde dat Manuël hier naar toe ging, wilde hij ook mee. En niet om aan de kant te blijven staan. Als de jongens aan het rijden zijn, komen er bestuursleden van de SOBW bij Chris een babbeltje maken en vragen hoe lang de jongens al rijden, want: ‘ze zouden zó bij ons in de top vijf kunnen rijden’. Nu is het hek van de dam, de jongens zijn niet meer te stuiten. Tijdens meerdere races wordt gekeken naar het hoe en wat en – ook niet onbelangrijk: hoeveel het kost. Ja, de acht- tot tienduizend euro per persoon trekken de drie jongens, oudste broer Erwin is er inmiddels ook bij, maar ook vader Chris niet zomaar uit zijn achterzak.
Sponsors
Twee dingen worden er in gang gezet: het vinden van sponsors en het surfen op internet naar goede en niet te dure ‘fietsen’ en verdere toebehoren. Chris weet via leveranciers en klanten uiteindelijk voldoende sponsors te vinden, zodat dat deel van het avontuur rond is. Niet alleen geld maar ook goederen worden beschikbaar gesteld, zodat het Team Multibouw Dalfsen met nieuwsgierigheid bekeken wordt door de andere coureurs als ze uiteindelijk in april 2009 starten. Zowel de racers als de aanhanger waarin deze worden vervoerd zijn professioneel bestickert door EBS Graphics van Huub Bekius, oud coureur en klant bij Multibouw Dalfsen. De racepakken en verdere outfit van de jongens worden vervaardigd door Verheul en zien er goed uit, er rijdt een camper mee en ze hebben alles bij de hand, kortom: het ziet er allemaal gelikt uit. Ook met het vinden van goede racers hebben de broers geluk: op de site van de SOBW worden twee bijna nieuwe ‘fietsen’ te koop aangeboden, die worden overgenomen. Via via komen ze bij Dennis Poldermans terecht, die een uitstekende ‘fiets’ voor Erwin heeft en ook bereid is om hen verder te begeleiden samen met Anthony Snijders.
Van start
In de wintermaanden wordt alles wat overbodig is van de racers gehaald en worden de drie ‘fietsen’ volledig aangepast naar hun berijders weer opgebouwd. Vervolgens wordt de baan in Lelystad voor een paar middagen afgehuurd. Hier krijgen de jongens goede aanwijzingen van Dennis en Anthony en het juiste gevoel bij het rijden, maar ook hun eerste schade en blauwe plekken. Ze halen hun racelicentie en zo kan er dan in april afgetrapt worden: Erwin in de Kicxstart-Expi klasse en Manuël en Joël in de Sportklasse watergekoeld.
Balans.
Als ze na een seizoen de balans opmaken, hebben ze best wel wat geleerd vinden de jongens. Wat ze dan precies geleerd hebben wordt me onder het goedmoedig ruzieën van Manuël en Joël en het commentaar van Erwin langzaamaan duidelijk: goede lijnen rijden, de houding, tactiek en techniek. En ze vinden het belangrijk om voor een wedstrijd goed uitgerust te zijn en goed in conditie te zijn. Hoe ze die dan op peil houden? Ze grinniken wat, maar een echt antwoord komt er niet. Manuël zegt dat de spieren die je het meest gebruikt tijdens het rijden getraind worden. Wanneer je deze extra traint dan krijg je te veel spiermassa en dat werkt weer nadelig, het komt voornamelijk neer op een goede conditie en souplesse.
In het klassement zijn de jongens geëindigd binnen de top tien. Manuël hing steeds tegen een podiumplaats aan en heeft deze uiteindelijk tijdens de laatste wedstrijd in Frankrijk weten te behalen. Verder heeft hij nog teveel pech gehad met zijn racer. “Manuël is gestart met vol gas en het idee: ik zie het wel”, vertelt Chris. “Hij rijdt makkelijk, maar ligt er ook nog veel naast. Hij heeft nog niet de ervaring en beheersing maar leert wel snel”. Manuël vertelt desgevraagd dat hij ook in het begin wel goed reed. Toch heeft hij nog maar één keer op het podium gestaan, hoe zit dat? “Ja, soms maak ik een foutje en dan is er weer wat met de racer. Laatst had ik de ketting eraf en een paar keer de gaskabel kapot en dat geeft geen goed gevoel..” Joël heeft de overwinning al een beetje geproefd: hij stond drie keer op het podium. “Joël is nog op zoek naar het juiste ritme, hij kan erg hard rijden en laat remmen maar als het niet klopt dan lukt het niet”, is de opinie van Chris. “Hij moet zijn rijstijl nog wat aanpassen en trainen om constanter te rijden”. In Joëls bewoordingen: “In het begin reed ik gewoon prut, ik ging bijvoorbeeld tegenhangen. Al was het voor toen wel goed. Nu rem ik wat later en neem ik meer risico. En ik durf hem er nu ook wel tussen te gooien als iemand te laat remt of te wijd gaat”.
Over Erwin vertelt Chris: “Erwin is heel muzikaal en heeft een goed gevoel voor ritme. Die jongen rijdt, als hij eenmaal in zijn ritme zit, hele vlakke rondetijden en dat houdt hij ronden lang vol. Tegelijk is zijn sterke punt ook zijn zwakte: het is voor hem moeilijk om even iets sneller te gaan rijden, hij rijdt het liefst mooie lijnen. Nu rijdt hij het merendeel op kleine bochtige banen waarop je echt moet gooien en smijten en dat ligt hem minder. Maar er zit duidelijk progressie in”. “Het gaat om de lijnen die je rijdt”, zegt Erwin, “en het is heel belangrijk met hoeveel snelheid je uit een bocht komt voor een recht stuk, want dan kun je snelheid maken. Het is en blijft een beetje Mickey Mouse gebeuren op die kartbanen”. Hij wil in de nabije toekomst dan ook zeker het circuit op, al gaat hij volgend seizoen in de Formule klasse rijden. In de wintermaanden gaat hij hiervoor een nieuwe racer klaarmaken.
Joël blijft komend jaar nog rijden in de Sportklasse watergekoeld maar ziet zich in de toekomst nog wel op een Superbike racen. Manuël maakt de overstap naar de Kicxstart Expi. Waarom? Hij heeft immers nog maar één podiumplaats weten te veroveren en is achter zijn broers geëindigd in het kampioenschap? Manuël haalt z’n schouders op: “omdat ze denken dat ik met mijn rijstijl beter kan presteren op een expi, dat ik het kan en zonder de pech die ik heb gehad was ik zeker voor hun geëindigd!” En wat vindt moeder Wienen er nu van? “Ze vindt het hélemaal niks!”zegt Joël. “Het gáát er thuis ook nogal eens over”, vult Erwin meteen aan. “Maar stiekem is ze eigenlijk hartstikke trots”, besluit Joël met een grijns.
Voor meer info over Multibouw raceteam kunt u terecht op http://raceteam.multibouwdalfsen.nl
