De route planning liep woensdag middag vanaf Dordrecht via Tremelo (bij Gerry geslapen). Donderdag 06.30 richting Kaiserslautern (Henk ophalen) en op naar San Marino (nieuw motorpak passen bij Skarburati). Eten en door naar Corridonia waar we na 1.500 kilometer om 21.00 uur ons keiharde 4 sterren hotel-bed inkropen.
Zondagmorgen. Op TV in de vroege ochtend de GP gezien. Nu weten we wanneer een hotel in Italië 4-sterren krijgt. Als je de GP op je kamer kan zien. Acht uur ontbijt en richting de baan voor de warming-up en briefing. Het was een beetje fris, maar stralende zonneschijn. De baan was vochtig maar tijdens de warming-up om 10.00 uur was het helemaal droog. Met een kleiner tandwiel nog een laatste afstelling getest, maar dat was hem niet. We zijn naar de instellingen van vrijdag middag teruggegaan. En dat bleek de juiste te zijn in de wedstrijd.
Pauze. Luca deed ons voor hoe je ook op een fiets wheelies maakt. Toen was het tijd om te eten. Dit keer met de
Pasini-familie. Macaroni en andere Italiaanse heerlijkheden. Ondanks dat we er niet veel van verstaan, was de sfeer goed en het eten ook.
14.45 uur, eindelijk, de wedstrijd vangt aan. Als het startlicht dooft, komt Robert als 9e door de 1e bocht.
Na een tweetal ronden even positie bepalen en dan op jacht naar de 2e groep die samen knokken om de 3e plek op het podium.
De koplopers zijn enige meter los van de 2e groep als Robert op jacht gaat naar die 6e positie. Hij rijdt relatief makkelijk het gat dicht. Blijft er een ronde achter om goed te observeren en dan slaat het noodlot toe. De twee rijders vlak voor hem botsen en Robert kan niet meer ontwijken. Ze vallen alle drie. Dat is het nadeel van het "close racen". Robert staat snel op, pakt de motor en merkt dat zijn stuurhandvat erg schuin naar binnen staat. Hij kan de race er wel mee hervatten maar met een aanzienlijk minder tempo. Dat komt hem ‘duur’ te staan. We moeten met slechts 1 punt op de 15e plek genoegen nemen dit weekeinde. Hij was erg teleurgesteld. Robert: "Ik heb gehuild toen ik van de baan af kwam. Omdat ik aan het inhalen was en naar de kopgroep reed. Als ik niet gevallen was, had ik denk ik wel kunnen meerijden en misschien wel voor op het podium. Er gingen er nog wel meer onderuit dus dat scheelde wel. Het was jammer dat ik viel zonder dat ik er wat aan kon doen. "
Erg jammer want de beker was er zeker een voor in de prijzenkast. Extra groot en stoer dit keer. Nu gingen we naar huis met een kleine sleutelhanger. Dat heeft wel weer als voordeel dat deze niet zo zwaar is op de glasplaat.
Het positieve was wel dat Robert zijn persoonlijke rondetijd verbeterde naar 35,35 seconden. De snelste rijder zette 49,90 op de klok.
Een punt erbij levert een 6e plek in het kampioenschap op. Er is nog hoop op een revanche in de 4e finale. Dat is maar 1.700 kilometer ver, juist onder Rome.
Gelukkig vond Robert troost in het rijden op de Blata step.
Wellicht moet hij gedacht hebben ‘niet te zwaar aan tillen, ik ben nog maar 9 jaar en kan nog veel winnen’.
Als je het zo bekijkt.
Als we de dag na het weekend er nog eens over nadenken is het relatieveren inderdaad van belang. Het is weer een leerzaam weekend geweest voor het team. Dit keer met de nodige tegenslagen te verwerken. Moesten we ook maar niet onze verwachtingen zo hoog gezet hebben.
Team MaRoCi, Robert en Henk Schotman en coach Gerry Verhoeven
