Het is niks dat de mussen dood van het dak vallen, maar zelf ga ik hier ook haast van m’n stokkie. Van het ene uiterste naar het andere, eerst regen, dan zonneschijn. Volgens de website van het IDM zou het 23 graden moeten zijn maar de gevoelstemperatuur neigt naar 30 graden. Het asfalt plakt dan ook lekker.
Vandaag om 12.15 uur hadden we de start van de 125, Michael schiet los vanaf de 6de plek. Ik sta op het dak van de vrachtwagen te kijken en ik hoor in de verte de omroeper: "Van der Mark geht loss von sechs nach zwei", oder drei want de tekst kwam niet helemaal goed over. 30 seconden later komt de kopgroep door, Michael ligt inderdaad op 3, achter Schrotter en Marvin Fritz. 3 rondes verder wordt de race afgevlagd. De jonge Thomas van Leeuwen schijnt te zijn aangereden, nadat een collega voor hem een highsider kreeg, hij ook ten val kwam en toen een andere collega bij hem erop reed. Rode vlag dus, nieuwe race, rider OK.
Nieuwe start en ik zie de wit/oranje motorfiets van Michael door de vangrails heen schitteren, Schrotter en de Tsjech Pesek liggen op kop, daarachter komen Michael, Kartheininger en Buhn aanstormen. De Aprilla van Pesek en de Honda van Schrotter lopen iets wat uit terwijl de 3 heren daarachter strijden om de 3de plek. Het zijn Michael en Kartheininger die constant stuivertje wisselen voor de 3de en 4de plek. Beiden lopen te slipstreamen bij het leven en houden de spanning hoog. De Seel van Kartheininger en de Honda van Michael ontlopen elkaar niet veel dus het is zaak om het hoofd erbij te houden. Michael rijd met een beschadigde elleboog – overgehouden van de vrije training – dus het was te hopen dat hij daar niet al teveel last van zou hebben. Voor het publiek, op het einde van het rechte stuk, wordt er weer later geremd en Michael duikt op de 3de plek weer de lange doordraaier in. Het nadeel daarvan is dat de nummer 4 nu weer kan profiteren van de slipstream op de lange rechte stukken, dit voordeel dient niet onderschat te worden. Degene achter de voorste rijder profiteert van de zuigkracht die hij achterlaat, die zuigkracht zorgt zo voor een paar kilometer meer snelheid en de voorste rijder wordt weer naar achter getrokken door de voorbij komende rijder. Op een baan met veel rechte stukken is dit de meest gebruikte tactiek. Michael en Kartheininger maken dus veel gebruik van deze methode, Michael gebruikt daarbij ook nog het late remmen en zorgt er daarmee voor om zoveel mogelijk voor Kartheininger te blijven. Snelheid heeft de Honda RS125 genoeg en Michael verbeterd zijn snelste tijd naar 1.29,56.
We gaan de 15de en laatste ronde in, Kartheininger heeft zojuist weer geprofiteerd van de slipstream en schiet Michael voorbij, Buhn heeft al afgehaakt en stort zich niet in het geweld wat de 2 jongens afleveren. Het lukt Michael niet meer om Kartheininger ver uit te remmen en beiden duiken ze de laatste doordraaier in, de beide piloten geven alles maar Kartheininger komt als eerste de laatste bocht door. Het is voor Michael te laat om het kielzog op te zoeken, de finishvlag staat akelig dichtbij, Michael wordt als 4de afgevlagd. Gestreden voor wat hij waard was, verliest hij de strijd met een duizendste seconde.
Het gevoel in Michael z’n hand is inmiddels wel wat terug, aan die beschadigde elleboog heeft hij tijdens het racen niet gedacht maar stiekem sluimerde daar wel een nadeel in, bleek achteraf. Karel Pesek wint de race voor Marcel Schrotter.
We hebben even een kleine vakantie, de volgende race is op 2 augustus te Schleiz, Duitsland.
