De jaarlijkse wedstrijdkalender zit toch een beetje moeilijk in elkaar met de races die elkaar in snel tempo opvolgen. Zeker als iemand geblesseerd raakt of met flinke materiaalpech te maken krijgt kan het nijpende gebrek aan tijd voor rijders en teams behoorlijk parten spelen.
TRAININGEN
Na alle stress en het vele werken was het natuurlijk de vraag of alles ook goed werkte. In de eerste kwalificatietrainingen bleek de R1 weer te lopen als een speer en na een opbouwende sessie realiseerde hij in zijn laatste ronde een tijd van 1:38.362 en dat was een goede basis voor de tweede tijdtraining in de namiddag. In de tussentijd werd de set-up van de Yamaha nog op een aantal punten gewijzigd en onder bloedhete omstandigheden kon aangezet worden voor de definitieve startopstelling. Voor aardig wat toeschouwers liet de Brabantse rijder zien dat het nog wel wat sneller kon en uiteindelijk verbeterde hij zijn tijd met ruim een sec. Dat bracht hem op een uiteindelijke 16e startplaats vanaf de zesde rij en dit bood zeker perspectieven voor de wedstrijd op tweede Pinksterdag.
GOED VERTROKKEN
In de warm-up bleek alles goed te werken, de weersomstandigheden en de temperatuur waren gelijk aan de trainingsdag en in een opvallende relaxte sfeer werd vol vertrouwen uitgezien naar de wedstrijd. Die ging uiteindelijk na enig oponthoud op een vrij laat tijdstip van start en het vele publiek op de tribunes genoot van de start van de belangrijkste ONK klasse. De start van Schalken verliep prima en hij kon gelijk al een aantal snellere rijders pakken in de eerste ronde. Hij begon in twaalfde positie aan de tweede ronde en het was hem aan te zien dat hij die plaats wilde vasthouden. In een soepele rijstijl reed hij zijn wedstrijd en raakte al snel in gevecht met zijn voorganger Rik Lenters. Nadat hij dit duel in zijn voordeel had beslist kwam ook Gian van Zandbeek nog aardig opzetten en daarmee moest hij een hevige strijd leveren. Hij leek hem achter zich te kunnen houden maar moest uiteindelijk een plaatsje inleveren. Desondanks was Schalken uitermate in zijn sas met dit prima resultaat en met een fraaie wheelie passeerde hij als twaalfde de finishlijn!
"Ik kreeg steeds meer last van opgepompte onderarmen en wist dat ik nog even moest aanzetten om een gaatje te krijgen op Rik toen ik die eenmaal voorbij was. Met nog twee ronden te gaan zag ik Gian van Zandbeek langszij komen maar had de kracht niet om aan te pikken. Ik wist dat ik punten moest pakken en niet crashen. De laatste ronde was super zwaar en na de race was ik ook echt helemaal op", wist Peter, badend in het zweet. "Deze punten wil ik opdragen aan mijn team en in het bijzonder aan mijn monteurs Wijnandt Pfundt, Toon Verduyn, Christiaan Weterings en mijn vader die allemaal zo hard gewerkt om mij in Oss te kunnen laten rijden. Dit is écht de kroon op het werk. Ook wil ik alle fans bedanken die naar Oss zijn gekomen, dit maakte het feestje compleet, iedereen bedankt!"
