Na maanden van niet racen en inmiddels ontwenningsverschijnselen was het dan vorige week weer zo ver. Ons jaarlijkse shakedown op het circuit van Vall de Vienne stond weer op het programma.
Maanden van niet racen zeg ik, ik heb na de Supermono wedstrijd op het circuit van Cadwell nog een uitstapje gemaakt naar de Supermotard. Niets van op de site gezien? Dat klopt, het uitstapje werd een afstapje en al in de eerste training wist ik de supermotard een stuk minder fraai te maken dan hoe hij oorspronkelijk de fabriek is uitgerold en de designers van Yamaha ooit bedoeld hebben. Lastig, zonder bandenwarmers, in de vrieskou op een opdrogende baan stijf van de adrenaline.
Vall du Vienne. Zoals gezegd hebben we deze winter de stroomlijn (kuipen) en het zitje aangepast, de volledige vering aangepast en de voorvering zelfs vernieuwd, er zijn andere cilinderkoppen en carburateurs geleverd die meer vermogen moeten brengen en ik heb een volledig nieuwe Damen-Leathers outfit aan laten meten. Daar de getunde blokken erg kwetsbaar zijn en niet gebouwd zijn voor veel race-kilometers besloten we net als voorgaande jaren te trainen met een redelijk standaard blok dat op de testbank een vermogen van 65pk aan het achterwiel gaf t.o.v. een 78 pk van mijn raceblok van 2007. Voor deze trainingsdagen besloten we ook om de nieuwe outfit thuis te laten evenals het aangepaste kuipwerk. Mocht ik onderuit schuiven, wat niet gek is als je 3 dagen full time rijd, dan waren de spullen in ieder geval nog netjes voor het seizoen.
Zondagmorgen op ons gemakje de 850 km afgelegd naar het altijd zonnige (als wij er niet zijn) Vall du Vienne. Bij aankomst was het koud en nat, maar ook dat zijn omstandigheden die je in Nederland helaas vaak moet overwinnen. Camper uitgepakt, pitbox ingeruimd en lekker vroeg ons warme mandje in voor de eerste testdag. De opbouw zou zo zijn dat we maandag lekker rustig meters zouden maken na al deze maanden niet racen om een beetje in het ritme te komen, dinsdag verschillende onderdelen en type banden zouden proberen en woensdag het snelle blok monteren en een goede setup zien te vinden op race-tempo. Zo gezegd zo gedaan en zo stap ik woensdagochtend in de kou op mijn machine. Na een dagje lekker sturen, op de banden van vorig jaar, weet ik af te sluiten met een 1.57. Niet verkeerd daar mijn snelste ronde vorig jaar 1.58 was na 3 dagen. Bandjes gewisseld, wat kleine aanpassingen aan de bijzonder prettige sturende voorvering en op naar dinsdag.
Al om 6:00 sta ik buiten, ondanks dat de wekker een paar uur later staat. Bij het openen van mijn ogen voel ik al dat het niet goed gaat. De camper draait en ik zweet, best apart in deze kou. Ernstige maagkrampen doen mij besluiten even het toilet op te zoeken, het zal helaas niet het laatste bezoek van de dag zijn. Al voordat ik voor de eerste keer de baan op ga is mijn eten van de dag ervoor er al uitgekomen via de weg zoals het er ook is ingegaan en beland in de wasbak van de pitbox. Ik zal jullie de details besparen en het bij de pluspunten van de dag houden: tussen het overgeven door heb ik ook nog geracet. Na ongeveer 20 keer overgeven vinden we het welletjes geweest, zware buikgriep en mijn lichaam is op. Ik weet de tijd van de dag ervoor ondanks mijn lichamelijke staat nog te evenaren en we kunnen toch nog de verschillende banden merken testen en de vering aanpassen. Teleurgesteld maar toch tevreden met de behaalde resultaten vertrekken we terug naar huis.
Na 3 dagen hondberoerd op bed te hebben gelegen ben ik weer het mannetje en kan ik weer aan de conditie gaan werken. Inmiddels zijn we de nieuwe stroomlijn aan het monteren met een wat spitsere neus voor een betere windgeleiding en een wat slanker kontje, foto’s volgen zo snel mogelijk op de site. Aanstaande zaterdag zullen we nog een ochtend trainen in Croix en Ternois met het snelle raceblok en dan kunnen we ons klaar gaan maken voor de eerste wedstrijd in Eemshaven.
