Twee weken na de Rizla Racing Days in Assen toog het selecte ONK gezelschap naar het prachtige circuit van Spa Francorchamps in België. In het kader van de 8 Uren van Spa werden daar ook dubbele ONK races verreden. Ook voor de Supersport waren twee races.
Volop kansen voor Nigel Walraven om revanche te nemen voor zijn nulscore door zijn zware crash in Assen. En de rijder van het Team Amici Racing liet zien weer aardig hersteld te zijn van zijn blessures. Hij reed in de eerste wedstrijd naar een elfde plaats en in de tweede wedstrijd werd hij 17e. Maar omdat er diverse gastrijders meereden, buiten het klassement, werd Nigel voor de punten 8e en respectievelijk 12e. Punten in beide races dus en Nigel was daar redelijk tevreden over.
"Er had nog veel meer in kunnen zitten als ik in de eerste race beter gestart was en in de tweede race niet tot twee keer toe in de fout was gegaan", zegt Walraven daags na de wedstrijd. "Ik heb heel veel kunnen rijden en ik voelde me erg happy op dit schitterende circuit. Vooral jammer van de tweede wedstrijd maar ondanks alles ben ik moe maar voldaan. Het vele rijden was prachtig maar zeker na mijn hersenschudding was het ook een zware fysieke inspanning, maar dat was het allemaal waard."
En het ‘vele rijden’ wat Nigel bedoelde was niet overdreven. Al op vrijdag reed hij vier sessies op de Suzuki dag, op zaterdag twee trainingen van een half uur en op zondag een warmup van 20 minuten en dan nog twee wedstrijden…
Trainingen stroef begin
Op vrijdag was Nigel dus al aardig gewend geraakt en de op vele punten prachtige gewijzigde baan. Vaak wordt gesteld dat het circuit in de Ardennen het mooiste ter wereld is en hoewel Nigel nog niet alle circuits op de wereld kent kan die stelling wel een heel eind in de buurt komen. Hij kon er zijn draai van meet af aan goed vinden en realiseerde de elfde trainingstijd. Met uitzondering van de snelste drie rijders lagen de tijden van de eerste 15 dicht bij elkaar. Het weer was uitstekend en niets stond een fraaie wedstrijd op zondag in de weg. Helaas wierp een ernstig ongeval in het begin van de 8 Uren Race een domper op het racegebeuren. Met de wedstrijd in de Supersport werd op zondag begonnen maar dat begin van de eerste wedstrijd verliep nogal stroef. Er kwamen namelijk 59 rijders aan de start en de startopstelling bij de Formule 1 startplaats verliep nogal chaotisch. Niemand wist eigenlijk waar hij precies moest staan en omdat het allemaal veel te lang duurde sprongen bij sommige motoren de radiatordoppen spontaan van de oververhitte motoren. Hierdoor werd de eerste start uitgesteld, iedereen kon weg van de grid en later volgde een herstart. Maar na de hele nieuwe procedure ging het al snel weer fout toen een coureur in de fout ging en de motor in brand vloog met als gevolg een rode vlag. Wéér het nodige oponthoud en later werd na een derde startprocedure begonnen met een wedstrijd over acht ronden. Walraven kwam slecht weg bij de start en kon in het begin nog niet zoveel terrein goedmaken. Door het vele wachten was ook de temperatuur van de Hoegee Suzuki té hoog opgelopen en dit scheelt direct een stuk aan vermogen. Na een paar ronden begon Walraven echter een flinke opmars en werkte zich op naar de eerste 10. Hij leek zelfs op een achtste plaats af te stevenen maar maakte een klein foutjein de slotfase waardoor hij uiteindelijk elfde werd, vlak achter het groepje dat streed om de achtste plaats.
Tweede race
Door ontzettend veel rode vlag situaties in de andere klassen liep het programma steeds verder uit maar uiteindelijk ging ook de tweede wedstrijd van start. Maar of de duivel ermee speelde, ook nu weer kwam de rode vlag in beeld al tijdens de eerste ronde. Na wederom de nodige vertraging ging echter ook de tweede wedstrijd van start over slechts zes ronden. Deze keer was de start van de Wago rijder prima maar in zijn gedrevenheid om bij de tóp-10 te blijven maakte hij een fout bij de roemruchte Eaue Rouge, kreeg bijna en highsider en viel diverse plaatsen terug. De getergde rijder uit Vuren werd nog fanatieker maar dit zette geen zoen aan de dijk. In de tweede ronde verremde hij zich volledig en moest in een bocht rechtdoor om als 25e terug te komen in de wedstrijd. Nigel liet zich niet uit het veld slaan en begon voor de derde keer een inhaalrace. Maar de wedstrijd was té kort om verder te komen dan een 17e plaats. Geheel uitgeput bracht hij gedesillusioneerd zijn motor terug bij het team.
"Wat baal ik hiervan", was het eerst dat hij uitbracht na even op adem te zijn gekomen. "Het is mijn eigen schuld", stak hij de hand in eigen boezem. "Tot twee keer toe maakte ik een kostbare fout. Ik weet dat ik deze keer had kunnen strijden om een derde plaats. Maar nu ik moest inhalen in het drukke veld waar het tempo toch iets lager lag dan ik normaal kon rijden lukte het niet snel genoeg door het veld te komen. Ik reed in de eerste race weer twee seconden sneller dan in de training, die tijden haalde ik lang niet in de tweede race." Maar op maandag relativeerde hij de wedstrijd toch positiever. "Ik heb voor mezelf bewezen dat ik het tempo van de kopgroep kan rijden en dat is een hele opsteker. Ik hoop dit in de Race of the Champions te kunne waarmaken", besloot Nigel.
