De laatste wedstrijd voor het seizoen 2005 werd gereden in Frohburg, Duitsland, ongeveer 750 km van onze thuisbasis te Wetteren. Dus startten we voor al zekerheid en voor de vermoeidheid een beetje te temperen, reeds op donderdagavond onze lange bustrip. De vaste ploeg was voltallig aanwezig en werd omwille van het verre rijden versterkt door een extra chauffeur, de Mario, waarvoor nog eens een dikke merci voor het opofferen van je tijd.
Iets later dan voorzien vertrokken we (ik was iets te laat, oeps) zodat we toch om 20.30 konden vertrekken. Vol goede moed vertrokken we, de sfeer zat er al goed in en het beloofde een topweekend te worden.
De eerste stop werd gemaakt na een dikke 4 uur rijden aan een tankstation in Duitsland, het was een gelegenheid om voor iedereen eens een plasje te doen en eventueel een versnapering te kopen in het winkeltje. Daarna allemaal snel weer de bus in voor de verdere reis. Sommigen werden al een beetje moe en besloten om een dutje te doen in n van de bedden achterin de bus. De anderen maakten het dan weer gezellig door naar een film te kijken op de tv. Na opnieuw een flinke tocht werd er eens van chauffeur gewisseld om dan weer te vertrekken voor het laatste deel van de rit. We kwamen aan omstreeks 7 uur in de morgen, er stonden al redelijk wat andere Belgen die blijkbaar al een dag eerder waren vertrokken. We zochten ons een plaatsje uit in de paddock en begonnen de tent op te zetten met de teamleden die nog wakker waren. Het begon al flink warm te worden en we besloten om eerst en vooral te gaan winkelen in de nabij gelegen supermarkt “Norma”. Na de middag werd er een wandelingske gemaakt richting het dorp om dan via een bos terug het circuit te bereiken. Het was al een flink stuk in de namiddag toen we terugwaren. Er werd stillaan aan eten gedacht en de barbeque werd in brand gestoken door Benny, de overige teamleden hielpen de tafel te dekken en nog anderen speelden een spelletje Motogp op de playstation. Er werd uitgebreid gegeten om daarna over te gaan tot de afwas en dan nog wat overleggen en praten voor morgen.
De eerste training was ‘s morgens gepland omstreeks 10 uur. De bandenwarmers werden om de banden gelegd en aangezet. Benzine werd getankt. De laatste teamleden ontwaakten dan ook uit hun slaap. Er werd vlug ontbeten en David maakte zich klaar om de training te starten. Tijdens de training gebeurde er niets noemenswaardig. David reed steeds sneller en sneller om uiteindelijk om op een voorlopige 5de trainingsplaats te eindigen. Na de training werd de motor voorzien van nieuwe banden en een beetje gepoetst. Er werd snel nog een middagmaal geconsumeerd.
De tweede training was rond drie uur in de middag. Nog eens alles nagekeken en gevraagd of er geen problemen waren met de vering of motor. David zijn pa was intussen aangekomen op het circuit. De training werd gestart, snel verbeterde David zijn tijd met een kleine seconde. Na de vijfde ronde kwam hij terug binnen daar zijn benzinelampje brandde. Tijd om achter benzine te gaan was er niet dus werd op het afvlaggen van de training gewacht. Uiteindelijk strandde David op een 7de startplaats. Op zich niet zo slecht, maar beter was zeker mogelijk geweest, moest hij niet zonder benzine gevallen zijn. Stomme fout zeker, maar er moest geen extra in he. De motor werd dan maar opnieuw gepoetst, want er plakten weer enorm veel vliegen aan (wat zeker niet abnormaal is op zo een hoogsnelheidscircuit). Eveneens werden door de mechaniekers nieuwe banden en remblokken gemonteerd en direct volgetankt. Terwijl anderen de tafel opnieuw dekten voor het avondmaal of rustig een boekje lazen. ‘s Avonds was het spaghetti, met champignons in de saus, dewelke ik graag eens wegschiet met de lepel. Maar blijkbaar zagen sommigen er de humor niet van in. Nu was ik eens aan het kokerellen. Dan maar wat op de playstation spelen. We speelden een wedstrijdje tegen elkaar, wat soms spannende taferelen uitlokte. De spaghetti was klaar waardoor het spel bruusk moesten beindigen van de chefkoks. Nadien werd alles afgewassen op speciale wijze, met de tuinslag voorgespoeld en dan mooi afgewassen. Kwestie van mijn water niet te vuil te maken h¬. Nadien werd nog een klein gezellig kampvuurtje gehouden door de “vurige” teamleden of een kaartspelletje gespeeld. Laat in de nacht doofde het vuurtje waarna ook de vier laatste gingen slapen.
Op zondag, wedstrijddag, werden twee wedstrijden gereden voor de Drielandencup, ‘s morgens en ‘s middags een. Die van ‘s morgens werd een van lang wachten door een valpartij. De start was gegeven en David had weer een superstart, hij zat bij de eerste drie. Maar voor ze de start-finish streep gepasseerd waren, was er een rode vlag situatie. Marnix Gijshens was gevallen op het verste stuk van het circuit. Blijkbaar had hij enkele trubines mee, waardoor er enkele toeschouwers gewond raakten. Niets erg maar toch een uur oponthoud. Marnix zelf had niets buiten enkele blauwe plekken. Bij de herstart was David slecht weg en ging pas als 7de of 8ste de eerste bocht in. De wedstrijd beindigde hij op een 5de plek. Toch 2 plaatsen gewonnen ten opzichte van zijn startpositie.
De wedstrijd in de middag was er een om snel te vergeten. David had een goede start. En kwam als 5de door in de eerste ronde. In de volgende ronden kwam hij dichter op de 4de man, om dan uiteindelijk niet meer door te komen in de kopgroep. In de verte zien we hem al vloekend en boenkend op zijn helm afkomen. Terug bij de bus bleek het schakelpedaal gebroken te zijn. Enorm spijtig want er had misschien een podiumplaats ingezeten. Maar tja het blijft een mechanische sport he. En er is niets erg gebeurd, een valpartij is altijd erger.
We begonnen stilaan ons “kamp” af te breken om dan richting de tent te gaan om David zijn plaats in de totaalstand te gaan bekijken en werd er een prijsuitreiking gehouden waarbij alle deelnemers een souvenir kregen en een geldsom. Hoe beter de plaats, hoe groter de som uiteraard. David behaalde een 7de plaats en ontving nog een extra beker. We trokken dan allemaal richting bus om te constateren dat de bus niet meer startte. Dus riepen we de hulp in van een vriendelijke duitser die ons vlug depaneerde met startkabels. We konden vertrekken aan onze lange reis. Er werden wat spelletje gespeeld en na enkele uren kropen de mensen die moe waren in hun bed. Slechts een handvol bleef wakker en keken naar een film. Tijdens de film vielen ook anderen hun strijd tegen de slaap om dan nog alleen over te blijven met de chauffeur. Al was het maar met perioden dat sommigen de slaap konden vatten. Ze werden wakker geschud door uitwijkmaneuvers of doordat ze ergens tegenaan botsten met hun hoofd of zo.
Al bij al was het een geslaagd weekend om het seizoen af te sluiten. We hebben veel geleerd over allerhande zaken. Als laatste wil ik iedereen nog eens bedanken voor alle steun en toevertrouwen in het seizoen 2005. Groot of klein, alles wordt in dank afgenomen. Iedereen doet wat hij kan.
David bedankt … het was een leuk seizoen!!!
Stefaan
www.drt-roadracing.tk
