De jaarlijkse Pinksterraces in Oss stonden afgelopen weekend op het programma. Een raar weekend waarbij het n en ander niet geheel volgens plan verliep, van de organisatie zÕn kant, maar ook van mijn kant. Een 7e en een 2e plaats zijn nog wel resultaten waar ik mee tervreden kan zijn.
De eerste vermoedens dat het ONK in Oss niet perfect geregeld zou kunnen zijn was toen ik via de e-mail probeerde in te schrijven en het e-mailadres onbekent bleek te zijn. Na wat gepruts met hoofdletters werd de mail dan alsnog verstuurd, maar een bevestiging van inschrijving bleef uit, zelfs toen het inschrijfggeld overgemaakt was liet de organisatie niks van zich horen.
De vermoedens dat het n en ander niet helemaal voor elkaar was werden helaas bevestigd toen ons bij aankomst van het circuit werd verteld dat we ergens in de wildernis een plekje moesten zoeken. Bij het opzetten van de voortent kwamen verschillende coureurs, die de baan al geinspecteerd hadden, langs om te vertellen dat er niet alleen dodelijke obstakels naast de baan waren(sokkels van lataarnpalen e.d.), maar ook op de baan (in de vorm van torenhoge bandenstapels).
Zoals verwacht liepen de trainingen op zondag dan ook uren uit ivm constante veranderingen aan de baan. De Classics mochten, 2,5 uur later dan geplanned, als eerste de baan op ik schrok me wezenloos toen ik de eerste bandenchicane zag. Het werd nog gekker toen ik door de tweede bandenchicane ging, met ingetrokken koppeling zig-zaggend rechts, links, rechts, links, rechts. Na een aantal ronden, had ik een 3e tijd op de klokken staan en ben ik uit veiligheidsoverwegingen maar terug naar het rennerskwartier gegaan. De training van de Supermono was direct na de Classics training, maar ik ben de baan niet opgegaan omdat ik denk dat de stuuruitslag niet groot genoeg was geweest voor die gekke kronkelchicane.
De baan werd na de training van ÔECHTE RACEKLASSESÕ zo veranderd en het was inmiddels zo uitgelopen dat de resterende klasses alleen nog maar 20 min. vrije training kregen met het idee om de warm-up te vervangen door een kwalificatie training.
Maandagochtend 2e Pinksterdag is het mistig, maar de mist trekt een half uur voor de training van de Supermono op en het zonnetje begint te schijnen. Zou het dan toch een mooie racedag worden? De baan was nu zo veranderd dat de tweede bandenchicane relatief normaal genomen kon worden. Zondag had ik in de tweede training van de Classics (die wel 2e kwalificaties hadden gehad) een 2e tijd weten te klokken en maandagmorgen kwam ik met de Supermono ook tot een 2e tijd.
Tijdens de trainingen van de andere klasses gebeurde wat kleine dingen waardoor het programma weer een uurtje uitliep en toen ik mÕn pak wilde aantrekken kreeg ik te horen dat de politie was opgeroepen. Er was blijkbaar trammelant met het publiek, omdat kortingsbonnen niet werden geaccepteerd en de bewaking de boze menigte niet aankon.
Maar toen was het uiteindelijk toch tijd voor de race van de Classics. Ik starte als tweede, maar verloor bij de start een plaatsje. Die plek kon ik na een aantal bochten weer terugpakken en samen met William de Ridder kon ik snel van het veld wegrijden, William kon ik echter ook niet bijhouden en na 3 ronden was het gat voor me al 4 seconden en achter me meer dan 10. Het gat naar achteren had ik echter niet door, omdat ik niet op mÕn pitbord had gekeken. En je raad het al, in diezelfde ronde maak ik een stomme remfout en rem ik de Seeley G50 onderuit. Ik pak de motor meteen weer op, zie dat er niks kapot is en dat ik nog gn plek ben kwijt geraakt. De motor was helaas wel afgeslagen. Als het HELE veld gepasseerd is komt er gelukkig een monteur van een andere coureur helpen en de motor loopt bij de eerste poging. Wat volgt is een dwaze inhaalrace, waarbij ik nog terug weet te knokken naar een 7e positie. Boos op mezelf stap ik na de race meteen over op de Supermono die hun race direct na de Classics hebben. Bij de Supermono heb ik een goede start en pak ik meteen de leiding. Ik weet de eerste plaats een ronde vol te houden, totdat Henk-Jan Murman (de winnaar van de eerste race in Eemshaven) op het rechte stuk voorbij blaast. Oss is helaas geen circuit waar ik met sturen veel goed kan maken wat ik met minder vermogen verlies, dus ik zie het gat naar Murman snel groter worden. Het gat naar de man op de derde plaats werd ook langzaam groter, dus besloot ik niet te pushen en deze 2e plek wel gewoon te pakken.
In de eerste ronde van de SS600 race, die na de Supermono was, gebeurde er een groot ongeluk waardoor het resterende programma werd afgelast.
Vorig jaar leek de organisatie wat aanloopproblemen met het nieuwe circuit te hebben, waardoor ze het voordeel van de twijfel kregen. Maar het blijkt gewoon dat er niks geleerd is en ÔalsÕ de Pinksterraces in Oss ooit nog gehouden worden zullen mijn team en ik er zeker niet meer bij zijn.
ÔDe wegrace in Nederland naar een hoger plan tillen.Õ en dan in Oss gaan rijden, HULDE!
Mijn volgende races zullen over 2 weken bij de ÔDucati ClubracesÕ in Assen zijn. Hier zal ik in het ONK/EK Supermono rijden en met de Aprilia RSV Mille bij de Sound of Thunder.
