In haar Racesport column houdt Carol Litjens voor ons een dagboek bij, in haar terugblik op het afgelopen weekeinde stuurde de snelste dame uit het Jaap Kingma Racing team ons de volgende tekst.
Donderdag 3 april Training in Assen.
We kregen 3 trainingen van een half uurtje.
De eerste training verliep mij prima alleen had ik het gevoel dat ik helemaal niet vooruit kwam maar toch zei mijn vader dat ik best een goede tijd neer had gezet en dat was een 1:37,512.
De tweede training had ik het gevoel dat ik kei hard ging en dat ik zeker een 1:36 had gereden maar dat was juist niet zo want ik reed steeds 1:38 of 1:39. (hahaha.)
De derde training reed ik constant tijden van 1:37 en ik had mijn tijd weer een beetje verbeterd met een tijd van 1:37,045, dus er zit telkens een stukje verbetering in.
Zaterdag 5 april 2 tijd trainingen te Assen.
De eerste training:
De eerste training was om half 11 en ik had er behoorlijk zin in. Na een aantal rondjes opwarmen ging ik gas geven, Ik zette mijn snelste rondje neer in de 8ste ronde met een 1:37,461 en die tijd stond vast.
Toen ging ik met zenuewen de tijden halen en ik stond op plaats 23 van de 31 rijders. Maar ik had de twee meiden achter me staan, hahaha.
Toch viel het me tegen want ik zat niet lekker op die motor en ik had veel last van mijn knie.
Voor de tweede training ben ik met Pieter Rottin (monteur van Emile) gaan praten en die zei: “als jij lekker op de motor zit dan gaat je tijd ook omlaag, maar omdat jij zoveel last van je knie hebt ben jij niet helemaal 100% met de race en met die motor bezig, dus daar verlies jij tijd mee.”
Hij adviseerde mij om de knie in te strijken met spierverslapper en dan kijken hoe het dan ging.
Dus ging ik op na de tweede training.
De tweede training:
De tweede training ging voor mijn gevoel super lekker, en ja ik had mijn knie ingestreken met die zalf. Het pakte goed uit, ik was nu veel meer bezig met de motor en niet met mijn knie.
De tijden gingen omlaag en ik reed mijn snelste tijd van 1:36,695. Ik was dus zeer benieuwd naar de officiele trainingsuitslag.
Ik stond nu op de 25ste plaats maar dat vond ik niet zo erg, wat ik erger vond was dat er een meisje uit zweden voor me stond, op de 23ste plaats. Ik zei tegen mijn vader: morgen rij ik haar voorbij.
Die meid was maar 4 honderste sneller als mij dus het moest me lukken om haar voorbij te rijden in de wedstrijd die dag erna. Ik ging dus vol spanning en doorzettings vermogen naar de wedstrijd van zondag toe, waar
ik vanaf de zevende startrij mag vertrekken.
Zondag 6 april de wedstrijd te Assen.
Met de warming up reed ik een tijd van 1:37.482 maar de warming up gaat niet om de tijden maar om weer effe lekker in het ritme te komen.
Na de warmingup was het nog effe wachten op de wedstrijd.
Om 13:40u hadden we de wedstrijd.
We mochten 14 rondjes rijden, eigenlijk best wel weining. We hadden 1 verkennings ronde en 1 opwarmronde.
Ik stond aan de start en mijn hart ging toch tekeer. Ik dacht bij mij zelf als we nu niet starten dan wordt ik niet goed en daar gingen de rode lampen aan en zoef ze waren ook zo weer uit. Ik kan niet zeggen dat ik een super start had maar ook geen slechte start. Ik kwam makkelijk door de eerste bocht en moest het gevecht
aangaan.
Op een gegeven moment zat ik bij 2 van die grote kerels waar ik mee moest strijden.
Het was net een jojo efect want toen lag die voorop en toen die maar uiteindelijk had ik gewonnen van die 2 en ik moest nog 4 ronden en ik had een behoorlijke voorsprong. Ik kwam door de Bult en wil de duikersloot in
gaan, dat is een doordraaier, en ik kom de bocht uit en er lag een stukje rubber op de baan. Daar kwam ik met mijn voorwiel op en schoot ik voor weg. Ik had de motor nog vast maar deze begon te stuiteren zodat ik hem los moest laten. Het was een behoorlijke klap en ik was effe de draad kwijt. Er kwamen marshall’s aan en eentje zei tegen mij dat ik naar hem toe moest lopen en de helm af moest zetten maar dat wou ik niet. Ik wou terug naar de motor en weer opstappen maar zag toen de motor en wist dat ik niet meer door kon rijden en barste in tranen uit, ik dacht: NEEEE, shit, daar gaat mijn 18de plaats terwijl ik 25ste had getraind. 🙁
Gelukkig ik ben er goed vanaf gekomen. Met de bezemwagen werd ik het rennerskartier op gebracht waar ik Jaap Kingma zag staan en ik dacht: onee nu krijg ik ze, maar Jaapie sloeg zijn arm om me heen en zei: ik ben evengoed kei strots op je en ik weet dat je ze bij kunt houden en ik was ook weer helemaal happy en de rest van het team vonden mij kei stoer, hahaha.
Over 2 weken mag ik weer, gelukkig.
Iedereen bedankt voor het leuke weekend en tot over 2 weken.
Liefs Carol #38
